Η ιστορία της Κάρμεν Τάρλετον είναι μια από εκείνες που κάνει τον καθένα από εμάς να αναρωτιέται πόση δύναμη μπορεί να κρύβει μέσα του ένας άνθρωπος. Και όχι μόνο να συνεχίζει να ζει αλλά να δηλώνει αισιόδοξος.
Το 2007, ο σύζυγός της με τον οποίο ήταν σε διάσταση της επιτέθηκε και την περιέλουσε με αλκαλικό διάλυμα παραμορφώνοντας το πρόσωπο της και καίγοντας τη σάρκα στο 85% του σώματός της. Πέρασε χρόνια, βιώνοντας κάθε λεπτό αφόρητους πόνους κυρίως στο πρόσωπο και τον λαιμό εξαιτίας των μοσχευμάτων.
Πριν από έξι χρόνια, την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου, ενημερώθηκε πως βρέθηκε ένας δότης προσώπου. Μετά όμως από μια πολύ επώδυνη επέμβαση ο οργανισμός της άρχισε να το αποβάλλει το νέο πρόσωπο.
Οι γιατροί προσπάθησαν να ανατρέψουν αυτό που έμοιαζε αναπόφευκτο. Με τον χρόνο να είναι εναντίον τους, οι γιατροί της χορήγησαν μικρές ποσότητες φαρμάκου που εμποδίζει την απόρριψη μοσχευμάτων. Η λοίμωξη υποχώρησε και η Τάρλετον άρχιζε να αναρρώνει.
Πλέον ζούσε χωρίς σοβαρούς πόνους αλλά όχι και χωρίς επιπλοκές.
Τα τελευταία έξι χρόνια, - η γυναίκα είναι σήμερα 51 ετών- κατάφερε να εκπληρώσει μια μεγάλη επιθυμία της. Να φιλήσει τον σύντροφό της. Έγραψε ένα βιβλίο, έδωσε διαλέξεις μιλώντας για την εμπειρία της και το πόσο ανθεκτικοί είμαστε τελικά οι άνθρωποι όταν βρισκόμαστε μπροστά σε δυσκολίες, έγινε γιαγιά.
Οι ιατρικής φύσεως περιπέτειες όμως δεν τελείωναν ποτέ. Η Τάρλετον παρουσίασε πολλά περιστατικά απόρριψης του νέους της προσώπου τα οποία όλα αντιμετωπίστηκαν επιτυχώς ενώ τον περασμένο Νοέμβριο έχασε την όρασή της, κυρίως ως αποτέλεσμα της αρχικής επίθεσης.
Όπως συμβαίνει με τους περισσότερους λήπτες μοσχευμάτων, το πρόσωπο και ο λαιμός ήταν πάντα αναμενόμενο πως θα έχουν έναν περιορισμένο προσδόκιμο ζωής.
Περίμενε πως το πρόσωπο της θα άντεχε για περίπου 10 με 12 χρόνια αλλά στις αρχές Αυγούστου αισθάνθηκε έναν πόνο όπως δεν είχε νιώσει ποτέ πριν. Το πρόσωπό της ήταν γεμάτο οίδημα και φουσκάλες.
Αυτό που οι γιατροί ανακάλυψαν είναι ότι τα βαθιά αγγεία που προμηθεύουν το αίμα στο πρόσωπο της βοηθούσαν στην σωστή κυκλοφορία του αίματος. Η περιορισμένη ροή αίματος προκαλούσε και τον θάνατο του ιστού.
Η Τάρλετον λέει πως πλέον τα χείλη της πλέον δεν ενώνονται σωστά, έχει μερικά από τα μεταμοσχευμένα μαλλιά και τα φρύδια της και έχει χάσει μέρος του αριστερού ρουθουνιού της.
Αυτό που δεν έχει χάσει όμως είναι η αισιοδοξία της που την οδήγησε και στην απόφασή της να προχωρήσει στην μεταμόσχευση προσώπου γνωρίζοντας τους κινδύνους.
«Ήλπιζα σε 10 με 12 χρόνια. Έφτασα τα επτά. Και αυτό καλό είναι» σχολιάζει η Ταρλετον μιλώντας τηλεφωνικά στο CNN. «Είναι και αυτό ένας μέρος της διαδικασίας. Είμαι πάντα αισιόδοξη. Όταν αναλογίζομαι πόσα έμαθαν, τα αχαρτογράφητα νερά που διέσχισαν στην περίπτωση μου...σταματάω και σκέφτομαι “ήταν πολύ καλά”».
Ελπίζει να καταφέρει να κρατήσει το σημερινό της πρόσωπο ή τουλάχιστον να το διατηρήσει μέχρι να βρεθεί κάποιος νέος δότης. «Αυτή είναι η ελπίδα μου, εκτός και αν συμβεί κάτι καταστροφικό». Σε αυτή την περίπτωση ίσως χρειαστεί οι γιατροί της να στραφούν ξανά σε μοσχεύματα.
«Εγώ υπέγραψα για αυτό, δεν ασχολούμαι με τις συνέπειες, δεν έχω απογοητευτεί, ξέρω ότι πρέπει να επικεντρωθώ και να πάω μπροστά. Είχα μια δύσκολη χρονιά και έπεσε πολύ, ο πόνος το κάνει αυτό κάποιες φορές. Γενικά όμως είμαι υγιής» λέει η Τάρλετον και γελάει.
Τουλάχιστον 40 άνθρωποι παγκοσμίως έχουν υποβληθεί σε μεταμόσχευση προσώπου και 15 από αυτές έχουν γίνει στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Σε δήλωση του στο CNN το ιατρικό προσωπικό που παρακολουθεί την εξέλιξη της υγείας της Τάρλετον αναφέρει πως διατηρούν την ελπίδα να διορθωθεί το πρόβλημα και σχεδιάζουν τα επόμενα βήματα. «Οι εναλλακτικές επιλογές περιλαμβάνουν...ενδεχομένως την επαναξιολόγησή της για μια δεύτερη μεταμόσχευση προσώπου».
Ο δρ Μπράιν Γκάστμαν , πλαστικός χειρουργός στην κλινική του Cleveland, ο οποίος έχει συμμετάσχει σε τρεις μεταμοσχεύσεις προσώπου, είπε στο CNN ότι επειδή είναι ένα σχετικά νέο ιατρικό πεδίο «δεν υπάρχει καμία εγγύηση για το πόση διάρκεια ζωής θα έχει ένα νέο πρόσωπο». Ένας από τους ασθενείς του το διατηρεί εδώ και 11 χρόνια ενώ όπως λέει στο μέλλον, τα βελτιωμένα φάρμακα θα αλλάξουν τη φύση της μεταμόσχευσης.
Η Tarleton ταξιδεύει μόνη της δυο φορές την εβδομάδα από το Βερμόντ όπου ζει με τον σύντροφό της, στη Βοστόνη όπου είναι το νοσοκομείο. «Είναι δύσκολο, αλλά είμαι αισιόδοξη. Έχω πολλά ακόμα να κάνω. Έχω τα εγγόνια μου και θέλω να μάθω να παίζω κιθάρα. Θέλω να ζήσω. Δεν είμαι έτοιμη ακόμη για να αποχωρήσω».
Πηγή: CNN