Η λίμνη Μίσιγκαν, μία από τις πέντε Μεγάλες Λίμνες της Βόρειας Αμερικής, μας προσέφερε ένα σπάνιο θέαμα – τα κρυστάλλινα νερά που δημιουργούθηκαν από το λιώσιμο του πάγου και οι κλιματικές συνθήκες που εμπόδισαν την άνθιση φυτοπλαγκτού, φανέρωσαν εκατοντάδες ναυάγια στον αμμώδη βυθό, πολλά εκ των οποίων άγνωστης προέλευσης.
Ο Αεροπορικός Σταθμός της Ακτοφυλακής στο Tράβερς Σίτι κατέγραψε μια σειρά από εντυπωσιακές φωτογραφίες των ναυαγίων και τις δημοσίευσε στη σελίδα του στο Facebook.
Οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν κοντά στο Sleeping Bear Point γνωστό ως Manitou Passage Underwater Preserve, το οποίο ήταν κάποτε μια ακμάζουσα ναυτιλιακή περιοχή, καθώς και ένα μέρος όπου τα πλοία «αναζητούσαν καταφύγιο από τις καταιγίδες». Το Manitou Passage είναι πλέον ένας από τους πιο δημοφιλείς προορισμούς στο Μίσιγκαν για καταδύσεις σε ναυάγια.
«Δεν ξέρουμε πολλά για τα περισσότερα από τα ναυάγια», αναφέρει η Σούζαν Κόσιερ, γράφοντας για το On Earth, «αλλά περιλαμβάνουν ανάμεσα τους το πλοίο, το James McBride, το οποίο πιστεύεται ότι ήταν το πρώτο που μετέφερε φορτίο από τον Ατλαντικό Ωκεανό στη λίμνη Μίσιγκαν, το 1848».
Με την έλευση της ευρωπαϊκής εξερεύνησης στην περιοχή στα τέλη του 17ου αιώνα, η λίμνη Μίσιγκαν έγινε μέρος μιας γραμμής πλωτών οδών που οδηγούσαν από τον ποταμό Σεντ Λόρενς στον Μισισιπή και στη συνέχεια στον Κόλπο του Μεξικού. Χιλιάδες πλοία βυθίστηκαν ενώ διέσχιζαν τις Μεγάλες Λίμνες. Το Μουσείο Ναυαγίων των Μεγάλων Λιμνών υπολογίζει ότι περίπου 6.000 πλοία χάθηκαν και 30.000 άνθρωποι έχασαν τις ζωές τους.
«Διασκορπισμένα στον πυθμένα των Μεγάλων Λιμνών βρίσκονται τα απομεινάρια περισσότερων από 6.000 πλοίων που χάθηκαν στις Μεγάλες Λίμνες από τα τέλη του 1600, όταν τα πρώτα εμπορικά ιστιοφόρα άρχισαν να ταξιδεύουν στην περιοχή, τα περισσότερα κατά την περίοδο ακμής της εμπορικής ναυτιλίας τον δέκατο ένατο αιώνα», αναφέρει η Ερευνητική Ένωση Ναυαγίων του Μίσιγκαν. «Η τεράστια έκταση αυτών των εσωτερικών πλωτών οδών παρείχε ένα φυσικό σύστημα μεταφοράς που συνέδεε τις μεσοδυτικές πολιτείες και τμήματα του Καναδά με τον υπόλοιπο κόσμο».
Ένα από τα πιο διάσημα χαμένα πλοία της λίμνης Μίσιγκαν είναι το Griffin, που κατασκευάστηκε από τον Γάλλο εξερευνητή René-Robert Cavelier το 1679 για να εξερευνήσει τη λίμνη και τον ποταμό Μισισιπή, αλλά χάθηκε την ίδια χρονιά.
«Το Griffin απέπλευσε για τον Νιαγάρα στις 18 Σεπτεμβρίου», αναφέρει το History of the Great Lakes. «Μετέφερε γούνες, αξίας πενήντα ή εξήντα χιλιάδων φράγκων, που αποκτήθηκαν με μεγάλη θυσία χρόνου και χρημάτων. Τέθηκε υπό τις διαταγές του πλοιάρχου, Luc και πέντε καλών ναυτικών, με οδηγίες να δέσει στο λιμάνι Mickili-mackinac (σ.σ Νησί Μάκινο) και από εκεί να προχωρήσει στον Νιαγάρα. Δεν ακούστηκε ποτέ ξανά τίποτα περισσότερο για εκείνο».
Η Ερευνητική Ένωση Ναυαγίων του Μίσιγκαν θεωρεί ότι ο απρόβλεπτος καιρός καθιστά τις Μεγάλες Λίμνες ως από τα πιο επικίνδυνα ύδατα στον κόσμο.
Οι ξαφνικές καταιγίδες, οι πυρκαγιές και η ομίχλη είχαν ως αποτέλεσμα την καταστροφή πολλών χιλιάδων σκαφών… Αρκετές εκατοντάδες από αυτά τα πλοία -στην πλειονότητά τους ιστιοπλοϊκά σκάφη με δυσκολία στους ελιγμούς- έπεσαν θύματα των μανιασμένων ανέμων και των ρευμάτων που τα έπληξαν κατά μήκος των ακτών. Ωστόσο, πολλές εκατοντάδες άλλα χάθηκαν σε βαθιά νερά μακριά από την ακτή. Μέχρι σήμερα, μόνο περίπου 300 ναυάγια έχουν βρεθεί πέρα από τη γραμμή σερφ στη λίμνη Μίσιγκαν στα ύδατα του Ουισκόνσιν, του Ιλινόις, της Ιντιάνα και του Μίσιγκαν. Πολλά ακόμη παραμένουν χαμένα.
Πηγή: ancient-origins.net