Αλλαγή του πολιτικού τοπίου στη χώρα μας, όπως έδειξε το αποτέλεσμα των εθνικών εκλογών της 7ης Ιουνίου 2019. Η νίκη της Ν.Δ, έναντι του ΣΥΡΙΖΑ, με αυτοδυναμία και 158 έδρες, είναι αδιαμφισβήτητα μια προσωπική νίκη του κυρίου Κυριάκου Μητσοτάκη, αλλά και μια έκκληση από το εκλογικό σώμα, όσων τουλάχιστον ψήφισαν, δεδομένου ότι η αποχή έφτασε το 42%, για επιστροφή στην κανονικότητα - ό,τι και εάν αυτό σημαίνει.
Δέκα χρόνια μνημονίων και κοινοβουλευτικών καυγάδων κούρασαν και η δυσαρέσκεια, όπως και η ελπίδα για κάποιου είδους αλλαγή, φαίνεται ότι εκφράστηκε από τον λαό με σύνεση στην κάλπη. Άλλωστε είχαμε μια πρωτοφανή για τα ελληνικά δεδομένα, βουβή προεκλογική περίοδο. Κάποιος θα μπορούσε να το χαρακτηρίσει και ως πολιτική ωριμότητα. Πολιτική ωριμότητα, ισχυρίζονται αναλυτές ότι μαρτυρούν και οι δηλώσεις των πολιτικών αρχηγών.
Για την επόμενη ημέρα και το μοντέλο ηγεσίας που πρέπει να ασκήσει ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης, γράφει ο εκδότης και πολιτικός επιστήμονας, ο κ. Ανδρέας Σιδέρη (εκδόσεις ΣΙΔΕΡΗΣ).
Σύμφωνα με τον ίδιο, «το αποτέλεσμα των εκλογών μας επανέφερε στην κανονικότητα που υφίστατο μέχρι το 2009, δηλαδή στις ισχυρές, αυτοδύναμες κυβερνήσεις. Επιπρόσθετα έθεσε τις βάσεις για έναν νέο δικομματισμό ανάμεσα στην κεντροδεξιά-αστικολαϊκή Νέα Δημοκρατία και έναν ΣΥΡΙΖΑ που σε σύντομο χρονικό διάστημα θα προσπαθήσει να μετασχηματισθεί ”από ένα κόμμα με τεράστια αναντιστοιχία μελών και ψηφοφόρων” σε ένα σοσιαλδημοκρατικό κόμμα».
«Όμως στο πλαίσιο των μεγάλων προκλήσεων και ενώπιον της αμείλικτης πραγματικότητας ο νέος πρωθυπουργός, επισημαίνει ο κ. Σιδέρης, χρειάζεται να αρχικά καταπολεμήσει τα τέσσερα κακά, επιφανειακότητα, επιπολαιότητα, αλαζονεία, δημαγωγία, να έχει όραμα μεγαλύτερο από το εφικτό και να ασκήσει ένα μείγμα συναλλακτικής και μετασχηματιστικής ηγεσίας» γράφει μεταξύ άλλων ο κ. Σιδέρης στο άρθρο του με τίτλο «Μετά τη νίκη: η επόμενη μέρα, το μοντέλο ηγεσίας και ο Κυριάκος Μητσοτάκης»
Ωστόσο, κάποιοι μπορούν να ισχυριστούν πως οι πολίτες έχουν απογοητευτεί από τις ομοιότητες των κομμάτων όσον αφορά στον τρόπο άσκησης πολιτικής καθώς τους βλέπει ως εντολοδόχους πολιτικών που σχεδιάζονται στις Βρυξέλλες. Ίσως πάλι τα μνημόνια πέρασan στο θυμικό τους ως μια κανονικότητα.
«Οι Έλληνες ψήφισαν το μη χείρον βέλτιστον και αποδέχτηκαν το αποτέλεσμα όχι με ενθουσιασμό αλλά με ανακούφιση. Το αποτέλεσμα ήταν ισορροπημένο και ορθολογικό αφ′ ης στιγμής παρουσιάζονται όλοι ως νικητές. Ή περίπου» γράφει στη HuffPost Greece ο κ. Μάνος Στεφανίδης, συγγραφέας και καθηγητής στο ΕΚΠΑ.
«Το στοίχημα είναι μπροστά του και η ευρεία του νίκη, η αυτοδυναμία, δεν τού επιτρέπουν ούτε εφησυχασμό, ούτε δικαιολογίες. Ο νέος πρωθυπουργός νίκησε καθαρά παρά το δυσπρόφερτο, για την πλειονότητα της ελληνικής κοινωνίας, επώνυμο του» σχολιάζει ο κ. Στεφανίδης, ενώ για τον αρχηγό πλέον της αξιωματικής αντιπολίτευσης, τον κ. Αλέξη Τσίπρα, αναφέρει: «Όμοια νικητής κατά την άποψη μου είναι και ο, μοιραίος για την αριστερά, Αλέξης Τσίπρας. Κράτησε το κόμμα του όρθιο στο αξιοθαύμαστο ποσοστό του 31,6% παρ′ όλες τις δυσοίωνες προβλέψεις παραμένοντας ο ισχυρότερος ηγέτης της διασπασμένης, προς το παρόν, κεντροαριστεράς.»
Με την ιδιαίτερη γραφή του ο κ. Στεφανίδης στο άρθρο του στη HuffPost Greece με τίτλο «Η επιστροφή της γραβάτας. Ή, όλοι νίκησαν!», κάνει αναφορά σε όλα τα κόμματα και τους επικεφαλής τους.
Όπως και να έχει μόλις δημιουργήθηκε ένα νέο πολιτικό πλαίσιο, όπου όμως όλα τα κόμματα, λίγο πολύ, είναι κερδισμένα, εκτός από τη Χρυσή Αυγή και το κόμμα του κ. Λεβέντη. Στη Βουλή πλέον μπαίνει το κόμμα του κ. Βαρουφάκη, το ΜέΡΑ25, αλλά και του κ. Βελόπουλου.
Ενδιαφέρον στοιχείο είναι ότι θα έχουμε μια νέα βουλή και όπως γράφει στη HuffPost Greece ο κ. Μάνος Παπάζογλου, Επίκουρος Καθηγητής Πολιτικών Συστημάτων στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, «το μεγαλύτερο μέρος των κομμάτων τα οποία θα καταλάβουν τα έδρανα έχουν ασκήσει εξουσία». Επιπλέον σύμφωνα με τον ίδιο, στο νέο κοινοβούλιο «η ΝΔ θα βρεθεί μόνη απέναντι σε ένα ισχυρό μέτωπο κοινοβουλευτικών ομάδων με αριστερή και σοσιαλδημοκρατική φυσιογνωμία. Άρα είναι ιδιαίτερα σημαντικό για το πως η κυβέρνηση Μητσοτάκη θα διαχειριστεί την αντιπολίτευση».
«Όπως υποστήριζε ο Machiavelli, δεν είναι απαραίτητο να σε αγαπούν, αλλά δεν πρέπει να σε μισήσουν» συμπληρώνει στο άρθρο του με τίτλο «Η κυβέρνηση Μητσοτάκη σε ένα διαφορετικό κοινοβούλιο».
Φυσικά, δεν είναι μόνο η αντιπολίτευση που θα πρέπει να χειριστεί ο κ. Μητσοτάκης, γράφει ο κ.Γιώργος Λαγαρίας, οικονομικός αναλυτής και Chief Economist στη Mazars με έδρα στο Λονδίνο, και κάνει λόγο για 8+1 προκλήσεις που ο επικεφαλής της ΝΔ έχει να αντιμετωπίσει μέσα σε 100 μέρες. Για την Ελλάδα, προσθέτει, οι εκατό επόμενες μέρες, ίσως είναι οι κρισιμότερες της σύγχρονης ιστορίας της.
«Τι θα ξέρουμε μέχρι να τελειώσει ο Σεπτέμβρης; Τι λένε οι αγορές για την επόμενη κυβέρνηση. Μια τελευταία ευκαιρία, ή μια δεκαετία ακόμα χαμένη; Αξίζει να γυρίσουν όσοι έφυγαν από τη χώρα, ή πρέπει να πακετάρουν και οι επόμενοι;» διερωτάται ο κ. Λαγαρίας και συνεχίζει με την ανάλυσή του με τις «8+1 προκλήσεις για τον Κυριάκο Μητσοτάκη».
«Πολλοί αναλυτές καταλήγουν στο συμπέρασμα πως εισερχόμεθα σε μια νέα περίοδο πολιτικού διπολισμού, όπου, απλώς, μετά από δέκα θυελλώδη χρόνια ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας θα έχουν υποκαταστήσει οριστικά το ΠΑΣΟΚ ως ο δεύτερος πυλώνας αυτού του νέου διπολισμού» σχολιάζει στη HuffPost Greece ο συγγραφέας - εκδότης (Εναλλακτικές Εκδόσεις) και πολιτικός αναλυτής, κ. Γιώργος Καραμπελιάς και προσθέτει: «Εν τούτοις, πίσω από αυτή την πολιτική επιφάνεια, υπάρχει μια βαθύτατη αντιπαράθεση διαφορετικών πολιτικών στρατηγικών και κοινωνικών συμμαχιών».
Ο κ. Καραμπελιάς κάνει μια εμπεριστατωμένη αναδρομή στην μετεμφυλιακή και την μεταπολιτευτική περίοδο εξηγώντας πως «κατά την πρώτη μεταπολιτευτική περίοδο το ΠΑΣΟΚ εμφανίστηκε ως επικεφαλής μιας κοινωνικής συμμαχίας των «μικρομεσαίων» η οποία ζητούσε ”ισονομία” και πρόσβαση σε έναν κρατικό μηχανισμό, που αποτελούσε ένα κλειστό club της πελατειακής πολιτικής της δεξιάς. Σύμφωνα με τον ίδιο, αυτό θα οδηγήσει σε μια ριζική ανατροπή της κοινωνικής συγκρότησης του ΠΑΣΟΚ και της αντίστοιχης της Αριστεράς που από την εργατική τάξη μετακινείται προς τους δημοσίους υπαλλήλους. «Πλέον ο κρατισμός έχει μετακομίσει και στην Ελλάδα από την Δεξιά στην Αριστερά. Αντιστοίχως μεταβλήθηκε σε βάθος και η κοινωνική σύνθεση της Δεξιάς. Εστρεψαν τους «μικρομεσαίους» του παραγωγικού και του εμπορικού τομέα , για πρώτη φορά στην ελληνική ιστορία, προς μια έντονα αντικρατιστική ιδεολογία». Επομένως, συνεχίζει, η σύγκρουση Ν.Δ.–Συριζα εκφράζει την αντιπαράθεση αυτών των μεγάλων κοινωνικών συνασπισμών.
«Τα δύο στρατόπεδα είναι σχεδόν ισομεγέθη αλλά το κρατικιστικό μοντέλο έχει ηττηθεί ιδεολογικά και πολιτικά και αυτό δεν αποτελεί μια συγκυριακή εξέλιξη, αλλά μια εξέλιξη βάθους που θα καθορίσει την ελληνική κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα για πολλά χρόνια ακόμα. Χωρίς αυτό να σημαίνει όμως και την επιβίωση, ως έχουν σήμερα, των δύο υπαρκτών πολιτικών πόλων, αλλά θα επιφέρει την βαθύτατη μετάλλαξή της ελληνικής πολιτικής ζωής, τέτοια που ίσως δεν μπορούν να τη φανταστούν οι δύο σημερινοί πρωταγωνιστές του διπόλου» υπογραμμίζει στο άρθρο του «Πολιτικός διπολισμός και κοινωνικά στρατόπεδα» ο κ. Καραμπελιάς.