Video: Κωνσταντίνος Γεωργόπουλος
Από δημοσιογράφος του πολιτικού ρεπορτάζ, η Αννέτα Καββαδία έκανε πριν από λίγα χρόνια τη μετάβαση στην πολιτική. Διεκδικώντας την επανεκλογή της με τον ΣΥΡΙΖΑ στο Βόρειο Τομέα της Β΄ Αθηνών, μιλά στη HuffPost για το στόχο του κόμματος της που –μεταξύ άλλων- είναι ένα Δημόσιο που θα υπηρετεί το κοινωνικό κράτος, τονίζει τις μεγάλες διαφορές που έχει ο ΣΥΡΙΖΑ με τη ΝΔ, στέκεται απέναντι σε όσους εκφράζουν ακραίο λόγο και εξηγεί ότι αν και πλέον τελείωσε γι΄ αυτήν το ενεργό ρεπορτάζ, η δημοσιογραφία έχει πολλά πεδία στα οποία θα μπορούσε να απασχοληθεί στο μέλλον μία επαγγελματίας δημοσιογράφος.
HuffPost: Ποια μεταρρύθμιση έχει καθυστερήσει περισσότερο στην Ελλάδα;
ΑΚ: Εκτιμώ ότι μια μεταρρύθμιση που έχει καθυστερήσει είναι αυτή της Δημόσιας Διοίκησης. Όμως αναφέρομαι σε μια μεταρρύθμιση που, να το τονίσουμε, θα κινείται στον αντίποδα των προθέσεων της Νέας Δημοκρατίας. Η νεοφιλελεύθερη ορθοδοξία επιδιώκει ένα κράτος όσο το δυνατόν μικρότερο, απορυθμισμένο, λάφυρο στα χέρια του εκάστοτε κόμματος εξουσίας, με γραφειοκρατία που εν τέλει τρέφει το πελατειακό δίκτυο (καθώς όταν υπάρχουν διαφανή και απλά βήματα, δεν χρειάζεται το «γρηγορόσημο» και το «άνωθεν» τηλεφώνημα).
“Η Αριστερά, αντιθέτως, θέλει έναν δημόσιο τομέα, απαλλαγμένο από τον κομματικό εναγκαλισμό, αποχωρισμένο από την Εκκλησία, αποτελεσματικό υπηρέτη του κοινωνικού κράτους και του κράτους δικαίου που θα λειτουργεί σε όφελος της δημοκρατίας”
Ο νεοφιλελευθερισμός, επίσης, με συνέπεια και επιμονή, επιθυμεί μια δημόσια μηχανή υποταγμένη στις απαιτήσεις της αγοράς, δηλαδή ένα Δημόσιο με «ξεχαρβαλωμένο» κάθε έλεγχο είτε αυτός αφορά τα εργασιακά δικαιώματα, είτε αφορά την περιβαλλοντική προστασία, είτε αφορά τη διαδρομή των χρημάτων στο χώρο της Υγείας. Και φυσικά ο νεοφιλελευθερισμός ονειρεύεται ιδιωτικοποιήσεις κάθε δημόσιου αγαθού: της Υγείας, της Παιδείας, της Ασφάλισης, των ελεύθερων χώρων.
Η Αριστερά, αντιθέτως, θέλει έναν δημόσιο τομέα, απαλλαγμένο από τον κομματικό εναγκαλισμό, αποχωρισμένο από την Εκκλησία, αποτελεσματικό υπηρέτη του κοινωνικού κράτους και του κράτους δικαίου που θα λειτουργεί σε όφελος της δημοκρατίας : με διαφάνεια και υπέρ του συμφέροντος και των δικαιωμάτων όλων των πολιτών και όχι για κάποιες ελίτ. Έναν δημόσιο τομέα που διατηρεί υπό τον έλεγχό του και θεωρεί υποχρέωσή του την καθολική παροχή ποιοτικών υπηρεσιών όχι μόνο σε Υγεία, Παιδεία, Ασφάλιση αλλά και διατηρώντας δημόσια τα δίκτυα ενέργειας, τα δίκτυα ύδρευσης, τις δασικές εκτάσεις κλπ.
Στα 4 χρόνια διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ έγιναν βήματα στην κατεύθυνση αναβάθμισης του Δημοσίου που όμως δεν ολοκληρώθηκαν, καθώς υπήρξαν σθεναρές αντιστάσεις τόσο από τους τροϊκανούς, που είχαν αντίθετη ατζέντα, όσο και από στεγανά εντός του Δημοσίου. Η μάχη για την κατεύθυνση που θα ακολουθήσει η δημόσια διοίκηση τα επόμενα χρόνια, θα κρίνει σε μεγάλο βαθμό τον τρόπο ανασυγκρότησης της ελληνικής οικονομίας μετά τα βαθιά τραύματα των μνημονίων, είναι λοιπόν ίσως η κρισιμότερη μεταρρύθμιση που έχουμε μπροστά μας
HuffPost: Αισθάνεστε ότι είναι απαραίτητο να δηλώνει ο υποψήφιος ότι είναι αριστερός, δεξιός ή κεντρώος;
AK: Με την προηγούμενη απάντησή μου υπαινίχθηκα τις τεράστιες διαφορές που αφετηριακά οδηγούν σε απόκλιση τις προσεγγίσεις κάθε κόμματος στον ρόλο του δημόσιου τομέα. Παρόμοιες μεγάλες διαφορές, υπάρχουν σε όλη σχεδόν την προγραμματική ατζέντα μεταξύ δεξιών και αριστερών κομμάτων. Δεν είμαστε όλοι ίδιοι, όπως επιμένει η μεταμοντέρνα καμπάνια συγκεκριμένων κέντρων εξουσίας. Να επισημάνω ότι η Ν.Δ. έχει ως ένα από τα κεντρικά της προεκλογικά συνθήματα ότι έρχεται για όλους τους Έλληνες και κατηγορεί τον ΣΥΡΙΖΑ ότι έχει διχαστική ρητορεία. Αναρωτιέμαι: είναι διχαστικό να λες ότι δεν είναι δίκαιο κάποιος επιχειρηματίας να κερδίζει σε μια μέρα όσα κερδίζει ένας συνηθισμένος εργαζόμενος σε μια ολόκληρη ζωή; Ή μήπως είναι ένα καλό πρόσχημα η φραστική «καραμέλα» περί ενότητας ώστε τίποτα να μην αλλάζει υπέρ των μη προνομιούχων, αντιθέτως οι πλούσιοι να γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι.
ΓΝΩΡΙΣΤΕ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΠΡΟΣΩΠΑ
ΕΚΛΟΓΕΣ 2019: Οι υποψήφιοι αλλιώς (και χωρίς πολλά λόγια)
HuffPost: Κοστίζει ακριβά η προσωπική προεκλογική σας καμπάνια;
AK: Το 2015 η προσωπική προεκλογική μου καμπάνια κόστισε 1200 ευρώ, και πολλές εργατοώρες δικές μου, συντρόφων και φίλων. Σε παρόμοια επίπεδα κινούμαι και αυτή τη φορά. Περιμένω με ενδιαφέρον τις απαντήσεις άλλων υποψηφίων, ιδιαιτέρως από το χώρο της ΝΔ, η οποία πρέπει να απαντήσει και συνολικά : με ποια χρήματα κάνει τόσο πλούσια προεκλογική καμπάνια, με διαφημίσεις, σποτάκια κλπ. όταν ως κόμμα χρωστάει τόσα εκατομμύρια στα δημόσια ταμεία και στις τράπεζες
HuffPost: Τι δουλειά κάνατε πριν και τι σκοπεύετε να κάνετε μετά την πολιτική;
AK: Είμαι δημοσιογράφος/πολιτική συντάκτρια από τότε που ξεκίνησα την επαγγελματική μου ζωή. Μπαίνοντας στον στίβο της πολιτικής, τα δεδομένα άλλαξαν αφού είμαι της άποψης ότι δεν μπορείς να κάνεις πολιτικό ρεπορτάζ, έχοντας θητεύσει στα βουλευτικά έδρανα. Το κομμάτι, λοιπόν, του ενεργού ρεπορτάζ έχει κλείσει για μένα, η δημοσιογραφία – ωστόσο – έχει πολλά πεδία στα οποία μπορεί να δραστηριοποιηθεί μία επαγγελματίας δημοσιογράφος. Προς το παρόν πάντως, διεκδικώ εκ νέου την ψήφο των συμπολιτών μου στον Βόρειο Τομέα της Αθήνας δεσμευόμενη ότι, στο πλαίσιο της συλλογικής δουλειάς της Κοινοβουλευτικής μας Ομάδας, δεν θα ξεχάσω ποτέ τα συμφέροντα ποιων κοινωνικών ομάδων εκπροσωπούμε.
HuffPost: Ποιον πολιτικό σας αντίπαλο εκτιμάτε περισσότερο και γιατί
AK: Με τους πολιτικούς σου αντιπάλους στη Βουλή, και εκτός αυτής, είναι πολύ εύκολο να παρασυρθείς από την ένταση της αντιπαράθεσης και να υποκύψεις σε φανατισμούς και «οπαδιλίκια». Προσπαθώ να αποφύγω αυτήν την παγίδα και άρα εκτιμώ όσους/όσες από τα άλλα κόμματα μπορούν να διατηρούν μια ευγένεια στο ύφος και μια προσπάθεια ειλικρίνειας σε όσα λένε, ακόμα κι αν διαφωνώ με την ουσία των επιχειρημάτων και των θέσεων τους. Σε αυτή τη λογική υπάρχουν ευτυχώς αρκετές και αρκετοί συνάδελφοι - όχι πολλοί αλλά αρκετοί - που ανήκουν σε άλλες κοινοβουλευτικές παρατάξεις, οι οποίοι δεν υποκύπτουν στην ακραία ρητορική και στην εκτόξευση λάσπης σε κάθε ευκαιρία. Αυτούς που δεν αντέχω είναι όσους εκτοξεύουν εν γνώσει τους και χωρίς ενδοιασμούς συκοφαντίες και όσους υπηρετούν τον ρατσιστικό λόγο και επιτίθενται σε ό,τι νιώθουν διαφορετικό, με σκοπό να υποδαυλίσουν το φόβο και τα κοινωνικά στερεότυπα. Και δυστυχώς έχουμε πολλά τέτοια παραδείγματα πολιτικών σε όλες τις κοινοβουλευτικές ομάδες.