Ο πρώτος γύρος των εκλογών στο ΠΑΣΟΚ ολοκληρώθηκε και βάσει των αποτελεσμάτων μπορούμε να εξάγουμε κάποια πρώτα συμπεράσματα τα οποία μας προϊδεάζουν για τα αποτελέσματα του δεύτερου γύρου.
– Ανδρουλάκης, πρώτος μεν, ψαλιδισμένος δε. Αποδείχθηκε ότι ο τύπος ηγεσίας που εισήγαγε έπειτα από τις προηγούμενες εκλογές, οργανωτικίστικος, που ελέγχει το κόμμα μ’ ένα προσωπικό δίκτυο αναφερόμενο στον Πρόεδρο, και οι μετεωρισμοί του ως προς το αντιπολιτευτικό στίγμα (και ιδίως η υπερέμφαση στο ζήτημα των υποκλοπών) έφτασαν σε ένα όριο. Διατηρεί τις περισσότερες πιθανότητες να εκλεγεί στον Β΄ Γύρο, υπό την προϋπόθεση όμως ότι δεν θα εφησυχάσει.
– Γερουλάνος & Διαμαντοπούλου. Άθροισμα 40.64%. Γιατί πρέπει να μπουν μαζί; Έχει ο ένας αυτό που δεν έχει ή άλλη. Ο Γερουλάνος υπολείπεται στο συγκεκριμένο, αλλά γράφει καλά ως υπόδειγμα ηγεσίας μιας αντιπολίτευσης αξιοπρεπούς, δυναμικής, αλλά μη δημαγωγικής, η Διαμαντοπούλου δίνει έμφαση στην τεχνοκρατία, και υπολείπεται στο συνολικό στίγμα. Δεύτερον, και ίσως κυριότερο· όσοι τους επέλεξαν, εγείρουν το αίτημα για μια αυτοδύναμη κεντροαριστερά, εθνικά υπεύθυνη, κοινωνικά ευαισθητοποιημένη, με πρόσημο σαφώς διαχωρισμένο από τον συριζαϊσμό.
– Οι δύο παραπάνω, συμπληρώνουν τα μεγάλα κενά της ηγεσίας Ανδρουλάκη, που στην πραγματικότητα θα ήταν ιδανικός για την θέση του Τσουκάτου στο ΠΑΣΟΚ, και όχι για την ηγεσία. Το αποτέλεσμα σαφώς στέλνει μήνυμα στον νυν πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, ότι εφ’ όσον περάσει επιτυχώς και από το κατώφλι του δεύτερου γύρου πρέπει να αλλάξει εντελώς σε σχέση με αυτόν τον πρώτο κύκλο της διακυβέρνησής του. Και για να αλλάξει προς την σωστή κατεύθυνση, χρειάζεται πλέον και τους δύο –τον Γερουλάνο και την Διαμαντοπούλου– προχωρώντας σε ένα μοντέλο ηγεσίας, όπου ο ίδιος θα είναι μεν πρόεδρος, αλλά θα πλαισιώνεται από μια δυναμική ηγετική ομάδα (κάτι που ούτε ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν έχει, εξ ου και «η μοναξιά του Μαξίμου», και που άρα θα μπορούσε να λειτουργήσει και ως ένα επί πλέον συγκριτικό πλεονέκτημα). Αν ο Ανδρουλάκης το καταλάβει νωρίς αυτό, δηλαδή, πριν το 2ο γύρο, και κάνει τις κινήσεις που πρέπει να κάνει προς αυτήν την κατεύθυνση, πολλαπλασιάζονται και οι πιθανότητες εκλογές του σε αυτόν.
– Ο Δούκας, τα λέει όλα ότι ήλθε 4ος και καταϊδρωμένος στην πόλη που τον ανέδειξε Δήμαρχο. Γιατί; Προφανώς διότι δεν έχει ανταποκριθεί στις προσδοκίες των πολιτών που τον ψήφισαν για τον Δήμο της Αθήνας και σε συνδυασμό με το γεγονός ότι παίζει ”μουσικές καρέκλες” με τα αξιώματα λειτούργησε απωθητικά για πολλούς. Κέρδισε, γιατί «Έξις δευτέρα φύσις» σε ένα μεγάλο κομμάτι του ΠΑΣΟΚ, να ψάχνει πονταρίσματα που θα τινάξει την μπάνκα στον αέρα· το τελευταίο είναι ένα κόλπο γκρόσο με το όλον ΣΥΡΙΖΑ που σήμερα κατακερματίζεται στα εξ ών συνετέθη, μια κίνηση «θα μαζέψει ξανά όλο το χαρτί» κατά την άποψη αυτή. Το περιεχόμενο, του αφηγήματος που προτείνεται γνωστό: «θα φορολογήσει τον πλούτο και θα κρατικοποιήσει τα πάντα, όχι όμως με την κακή έννοια, αλλά με εκείνην της Σουηδίας του Όλαφ Πάλμε, που ’ταν και σοσιαλιστική και καταναλωτική. Στην πραγματικότητα, όμως μέχρι στιγμής δεν έχει δείξει έργο... Παρ όλα αυτά, σημασία έχει το στυλ.