Αποζημίωση 8.500 λιρών έλαβε η Ρούμπι Γουίλιαμς, η οποία είναι πλέον 18 ετών, για τον ρατσισμό που υπέστη κάποτε στο σχολείο επειδή είχε άφρο μαλλιά.
Η νεαρή κέρδισε το ποσό μετά από εξωδικαστικό συμβιβασμό, αφού η οικογένειά της άσκησε νόμιμη αγωγή κατά του σχολείου της στο Γουόργουικ της Βρετανίας.
Οι υπεύθυνοι του σχολείου στο παρελθόν ζήτησαν από το κορίτσι να αποχωρήσει από αυτό, επισημαίνοντας πως το χτένισμα της δεν συνάδει με τα πρότυπα του ιδρύματος στο οποίο οι μαθητές πρέπει να έχουν τα μαλλιά τους στο ίδιο μήκος.
Οι γονείς της κοπέλας, η Κέιτ και ο Λένι Γουίλιαμς, δήλωσαν πως η τριετής μάχη που έδωσαν στα δικαστήρια, που υποστηρίχθηκε από την Επιτροπή Ισότητας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, κατέστρεψε την ζωή της κόρης τους.
Το σχολείο επισημαίνει από την πλευρά του πως δεν φέρει καμία ευθύνη, αφού οι κανονισμοί επιβάλλουν αυτές τις αρχές.
Η Ρούμπι μιλώντας στο Radio 1 τόνισε πως «τα σχολεία στο Ηνωμένο Βασίλειο πρέπει να έχουν καλύτερες κατευθυντήριες γραμμές για την ομοιόμορφη πολιτική τους, έτσι ώστε τα παιδιά να μην υφίστανται διακρίσεις όταν φοιτούν».
«Θα ήθελα επίσης να ευχηθώ πως η ιστορία αυτή θα αποτελέσει παράδειγμα για όλους όσους έχουν υποστεί κάτι αντίστοιχο», συμπλήρωσε.
Η 18χρονη πλέον κοπέλα ισχυρίζεται ότι ο διευθυντής του σχολείου, Ρίτσαρντ Μπράουν, της είπε κάποτε πως τα μαλλιά της ήταν πάρα πολύ περίεργα.
Σχολίασε επίσης, σύμφωνα με τα λεγόμενα του κοριτσιού, πως το στυλ της αποσπά την προσοχή των υπόλοιπων μαθητών και πως τα μαλλιά της δεν τους αφήνουν να δουν στον πίνακα.
Το Διοικητικό Συμβούλιο του σχολείου από την άλλη σχολίασε πως πάντα και σε κάθε ευκαιρία προάγει την ποικιλομορφία.
Από την στιγμή που η οικογένειά της Ρούμπι προέβη στην καταγγελία, οι υπεύθυνοι του ιδρύματος αφαίρεσαν από την ιστοσελίδα του την πολιτική για τα μαλλιά.
H ιστορία της κοπέλας έλαβε δημοσιότητα το 2018. Η Επιτροπή Ισότητας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων με αφορμή το περιστατικό χρηματοδότησε μια καμπάνια ενάντια στον αγώνα κατά των διακρίσεων και του ρατσισμού που υφίστανται πολλά παιδιά.
Η Ρούμπι, ως παιδί, εμφάνισε σημάδια κατάθλιψης εξαιτίας του γεγονότος.
Ακόμα και μετά την εγγραφή της σε άλλο σχολείο, συνέχεια ανησυχούσε πως θα ξεχωρίζει ανάμεσα στους συμμαθητές της. «Θυμάμαι πως είχα έναν μόνιμο φόβο ότι όλοι με παρατηρούν, ότι όλα τα μάτια είναι πάνω μου», περιγράφει τώρα η ίδια.