Η Μαρία Ροδοπούλου σπούδασε αρχιτεκτονική αλλά πλέον είναι η creative director της Gianni Rodini, της εταιρείας παραγωγής γυναικείων ρούχων που ίδρυσε ο πατέρας της. Η Μαρία αφηγείται στη HuffPost την ιστορία της εταιρείας όπως τη θυμάται και τη συνεχίζει η ίδια σήμερα, τις προκλήσεις για μια μικρή εταιρεία στη σύγχρονη παγκόσμια αγορά της μόδας, αλλά και μοιράζεται τα μυστικά της για το στιλ των Ελληνίδων.
“Το έχει πει και η Κοκό Σανέλ "Η μόδα είναι αρχιτεκτονική", το πατρόν, τα σχέδια έχουν μια λογική που έχει και η αρχιτεκτονική.”
Από την Αρχιτεκτονική στη Μόδα
Αρχικά η Μαρία σπούδασε αρχιτεκτονική, αλλά η ζωή έχει τα δικά της σχέδια. Ετσι όπως αφηγείται η ίδια: «Ήμουν από μικρή μέσα σε αυτό. Εβλεπα τα ρούχα και είχα μια αγάπη προς αυτά. Θυμάμαι ότι κάθε τέλος καλοκαιριού πηγαίναμε στο Παρίσι για να δούμε μόδα. Τότε δεν υπήρχε το Ιντερνετ, οπότε όλοι οι βιοτέχνες συναντιόντουσαν στη Γαλλία που ήταν το ευρωπαϊκό κέντρο της μόδας, έβλεπαν τις εκθέσεις και τα μαγαζιά για να πάρουν μια γραμμή, τι να φέρουν στην Ελλάδα. Το θυμάμαι ως παιδική ανάμνηση. Από πολύ μικρή έκανα τις δικές μου στιλιστικές επιλογές.
Εφόσον είχα τελειώσει τη σχολή και είχα εργαστεί για λίγο καιρό ως αρχιτέκτονας, βοηθούσα σε κάποιες διαδικασίες της επιχείρησης, επέλεγα κάποια έξτρα πλεκτά που αγοράζαμε. Ο πατέρας μου είδε ότι είχα κλίση στις επιλογές και μου είπε ”έλα κάποιες μέρες να δεις πώς είναι”, μετά μου άρεσε και έτσι σταδιακά άρχισα να ασχολούμαι περισσότερο, να φτιάχνω κάποια κομμάτια, μια μικρή δική μου συλλογή, για να δω όλη την κατασκευή πώς γίνεται από την αρχή μέχρι το τέλος: Πως μια ιδέα υλοποιείται τελικά στο προϊόν. Άλλωστε το έχει πει και η Κοκό Σανέλ «Η μόδα είναι αρχιτεκτονική», το πατρόν, τα σχέδια έχουν μια λογική που έχει και η αρχιτεκτονική».
Η ιστορία της Gianni Rodini
Η εταιρεία ξεκίνησε το 1979, σε μια εποχή που υπήρχε άνθιση στο έτοιμο ρούχο. Το όνομα της εταιρείας “Gianni Rodini” προέκυψε ως μια παράφραση του ονόματος του πατέρα της Μαρίας και ιδρυτή της ετιαρείας, Γιάννη Ροδόπουλου.
Οπως περιγράφει η ίδια: ”Ηταν η αρχή αυτού του πράγματος, πριν από αυτό υπήρχαν μόνο οι μοδίστρες. Υπήρχε μια μεγάλη δραστηριοποίηση στον τομέα της ένδυσης και στις βιοτεχνίες. Εξ′ ου και οι πιο πολλοί που ξεκίνησαν εκείνη την εποχή δεν είχαν ουσιαστική σχέση με το επάγγελμα, το έμαθαν στην πορεία. Υπήρχε η ζήτηση και αυτό έκανε πολλούς ανθρώπους να δραστηριοποιηθούν στον κλάδο. Το γυναικείο ρούχο ήταν ανέκαθεν πιο εμπορική επιλογή».
H Gianni Rodini «απευθύνεται κυρίως σε εμπόρους γυναικείας μόδας», αλλά διαθέτει και ένα κατάστημα λιανικής, αποκλειστικά με ρούχα της εταιρείας στη Γλυφάδα (Μεταξά 46A). «Έχουμε πελατολόγιο που διευρύνεται και προσπαθούμε και στο εξωτερικό. Έχουμε σταθερούς συνεργάτες με τα χρόνια, και οι συνεργασίες μας διευρύνεται μέσα από τη συμμετοχή μας σε εκθέσεις».
Προσωπικές αναφορές
Ως προς τις αναφορές της σε σχέση με τη μόδα η Μαρία Ροδοπούλου δηλώνει «του κλασικού». «Μου αρέσουν πολύ οι παλιοί σχεδιαστές: ο Αρμάνι που είναι και το δικό μας στιλ και η Κοκό Σανέλ, λόγω όλης της φιλοσοφίας της πάνω στα ρούχα, γιατί δεν ήταν μόνο σχεδιάστρια, είχε μια ολόκληρη φιλοσοφία πάνω στο θέμα. Από εταιρείες μου αρέσει πολύ η Rodarte, που είναι πιο ρομαντική. Γραμμή Armani δηλαδή συν κάτι ρομαντικό, είναι το ιδανικό μου».
Επίσης πιστεύει ότι: «Εντονο στιλ στην Ευρώπη υπάρχει στη Γαλλία. Υπάρχει μια αφαίρεση. Δηλαδή οι γυναίκες δεν το προσπαθούν να είναι στιλάτες και αυτό τις κάνει στιλάτες. Το ίδιο και στην Ιταλία. Πιστεύω ότι στο Μιλάνο θα δεις εμφανίσεις που δεν θα δεις σχεδόν πουθενά αλλού. Επίσης στην Ασία, στην Ιαπωνία συγκεκριμένα, είχα παρατηρήσει ότι οι γυναίκες ήταν πολύ σικάτες με έναν τρόπο εκλεπτυσμένο, ίσως και λόγω κουλτούρας».
Η Μαρία ενημερώνεται για τη μόδα «κατά κύριο λόγο από το Ιντερνετ, από τα sites και τη Vogue που βγάζει όλα τα runways, αλλά και τους youtubers, γιατί όλα αυτά πρέπει να τα έχουμε υπόψη μας: «Έχω υπόψη και κάποια περιοδικά και είναι ωραίο το έντυπο, αλλά στην εποχή μας δεν μπορείς να μη λάβεις υπόψη το σχετικό περιεχόμενο που κυκλοφορεί ψηφιακά».
Οταν ο Μιχάλης Στρατινάκης έγινε «άνθρωπος της μόδας»
Για τον Μιχάλη Στρατινάκη, οικονομικό διευθυντή της Gianni Rodini και σύζυγο της Μαρίας, η μόδα μπήκε στη ζωή του με τον εξής τρόπο: ”Ξεκίνησα την καριέρα μου δουλεύοντας σε πολυεθνικές, πάνω στο Product Management. Ο κύριος Γιάννης ήθελε να αποσυρθεί και η Μαρία ήταν εξαιρετική στο σχεδιαστικό κομμάτι. Χρειαζόταν έναν άνθρωπο να αναλάβει τα οικονομικά, το management. Μου είπε “παράτα τα και έλα για να το συνεχίσετε και στις επόμενες γενιές”.» H Μαρία πιστεύει πως πέρα από την «εμπορική ματιά» του Μιχάλη, η συμβολή του είναι πολύτιμη και στο αισθητικό κομμάτι της παραγωγής.
Ο Μιχάλης είχε εργαστεί ως φοιτητής σε καταστήματα -αντρικής- μόδας και ενώ αργότερα δραστηριοποιούταν στην υψηλή τεχνολογία, «εκπαιδεύτηκε πάνω στο πρότζεκτ και το προϊόν. Γιατί και η μόδα ένα προϊόν είναι, με τις δικές του απαιτήσεις». Οι αποφάσεις της Μαρίας ως προς το τι θα σχεδιάσει, περνούν αναγκαστικά και - «με όρους εμπορικούς» όπως τονίζει ο ίδιος - από το κριτήριο του Μιχάλη. Κι αν υπάρχουν διαφωνίες «ως προς την εμπορικότητα ενός σχεδίου», η Μαρία και ο Μιχάλης τα βρίσκουν «κάπου στη μέση».
Οι προκλήσεις για μια ελληνική βιοτεχνία στην παγκόσμια βιομηχανία της μόδας
Η Μαρία βρίσκει πως οι προκλήσεις για την εταιρεία της στην παγκόσμια αγορά «είναι τεράστιες». «Υπάρχει μεγάλη προσφορά στο ρούχο, από αλυσίδες του εξωτερικού που έχουν μεγάλες παραγωγές, αλλά αυτό που μπορεί να κάνει μια εταιρεία να ξεχωρίσει είναι η σταθερή της ποιότητα, το να παίρνει κάτι που να αξίζει για τα λεφτά που το παίρνει, το προσεγμένο πατρόν, τα υφάσματα, κάτι πιο ιδιαίτερο στο σχέδιο.
Είναι βασικό να ξέρει μια εταιρεία που απευθύνεται, για αυτό κι εμάς οι πελάτες μας μας προτιμούν και είναι πιστοί χρόνια. Μέσα σε όλη αυτή την τεράστια υπερπροσφορά ρούχων, δεν θα μπορούσαμε να είμαστε ανταγωνιστικοί χωρίς τα παραπάνω».
Τα υπέρ και τα κατά του να παράγει μια εταιρεία τα προϊόντα της στην Ελλάδα και η Pronto Moda
«Παρά και το αυξημένο κόστος του να παράγεις το ρούχο εδώ, εμείς δεν κάνουμε outsourcing, φέρνοντας το ρούχο έτοιμο στην Ελλάδα. Για όσους κάνουν παραγωγή στην Ελλάδα, οι συνθήκες είναι δύσκολες λόγω κόστους. Αλλά κάνοντας την παραγωγή εδώ, μας δίνεται η ευελιξία να μπορούμε να ελέγχουμε καλύτερα την διαδικασία και είναι καλύτερο και για την οικονομία της χώρας. Η παραγωγή γίνεται εδώ, με φασόν που συνεργαζόμαστε και έτσι έχουμε πολύ μεγαλύτερο έλεγχο στο τελικό προϊόν και την ποιότητα. Υπάρχει άμεση ανταπόκριση αν πάει κάτι στραβά και μπορούμε να κάνουμε παραγωγές σε μικρό διάστημα και πιο ευέλικτες. Είναι η λεγόμενη Pronto Moda: Παίρνεις ένα ρούχο και το παράγεις σε πολύ λιγότερο χρόνο, οπότε μπορείς να εναλλάσσεις πολύ εύκολα τα σχέδια. Ετσι όταν αλλάζει η μόδα την ακολουθείς πιο γρήγορα, από ότι αν κάνεις μια παραγωγή και περιμένεις δύο μήνες μέχρι να έρθει το ρούχο».
Στρατηγικό πλεονέκτημα της Gianni Rodini κατά τον Μιχάλη είναι το πως «τα ρούχα μας είναι εμπορικά, value for money και ετοιμοπαράδοτα. Σε μια εβδομάδα ο πελάτης μας θα έχει το προϊόν στο κατάστημα του. Αυτό μας έχει δώσει μεγάλη ώθηση τα τελευταία δύο χρόνια και αναπτυσσόμαστε με ρυθμούς ταχύτερους της αγοράς, με βάση τις έρευνες του κλάδου».
Κάνοντας μια μικρή ελληνική εταιρεία να ξεχωρίσει στη σύγχρονη απαιτητική και παγκόσμια βιομηχανία της μόδας
Κι αν η μόδα πλέον είναι γρήγορη και παγκόσμια, οι μικρότερες εταιρείες κερδίζουν τους καταναλωτές με τον δικό τους τρόπο: «Αυτό στο οποίο στοχεύουμε αρχικά είναι να δώσουμε την καλύτερη δυνατή ποιότητα στο σχέδιο και τις γραμμές, αλλά και σε προσιτή τιμή για τις γυναίκες στην Ελλάδα. Το μπάτζετ των καταναλωτών έχει μειωθεί, αλλά εμείς αναζητούμε την χρυσή τομή μεταξύ ποιότητας και τιμής. Δεν θέλουμε να απευθυνόμαστε σε πολύ μικρό ποσοστό του καταναλωτικού κοινού, που διαθέτει μεγάλο μπάτζετ. Θέλουμε να ντύσουμε όσο το δυνατόν περισσότερες γυναίκες καλά και σε προσιτή τιμή.
Το προσπαθούμε με προσήλωση. Εστιάζουμε στην κάθε λεπτομέρεια: από το ύφασμα - να αναπνέει το σώμα -., αλλά και στο πατρόν - να εφαρμόζει ωραία σε κάθε σώμα. Αυτό γιατί έχουμε και μεγάλη ηλικιακή γκάμα σε ότι αφορά τη γυναίκα που ντύνουμε. Οσο μεγαλώνουμε δεν είναι πάντα τόσο εύκολο να ντυθούμε κομψά, όπως είναι στα 20 ή τα 30. Εμείς θέλουμε να βρίσκει η κάθε γυναίκα τα πατρόν που της ταιριάζουν.
Τα ρούχα μας είναι casual chic: Το σικάτο ντύσιμο στην καθημερινότητα, κάτι άνετο στο κάθε σώμα, κομψό και για να φορεθεί πολλές ώρες της ημέρας, σε διάφορες ώρες της ημέρας και σε μεγάλη γκάμα ηλικιών», εξηγεί η Μαρία.
Η σχέση των Ελληνίδων με τη Μόδα
Σε ότι αφορά το γυναικείο στιλ στην Ελλάδα η οπτική της Μαρίας είναι η εξής: «Οι Ελληνίδες επηρεάζονται από τις διεθνείς τάσεις. Θέλουν πρωτίστως να το δουν για να το φορέσουν, αν διαβάσουν απλώς την τάση δεν θα πειστούν. Αυτό συμβαίνει και με τους πελάτες της χονδρικής που είναι πιο υποψιασμένοι. Αν δε κυκλοφορήσει στην αγορά ένα κομμάτι θα αργήσουν λίγο να το φορέσουν, αλλά αν κυκλοφορήσει θα το βάλουν οπωσδήποτε. Τους αρέσει να βλέπουν πρώτα το καινούριο και μετά να το δοκιμάζουν».
Άλλο που κάνουμε κατά κύριο λόγο οι Ελληνίδες είναι το να φοράμε πολύ μαύρο γιατί είναι ασφαλής επιλογή και νιώθουμε ότι μας κόβει κιλά. Νομίζω όμως ότι το σωστό χρώμα στην κατάλληλη επιδερμίδα μπορεί να αναδείξει πάρα πολύ μία εμφάνιση και να ξεχωρίσει Αν κι αυτό τα τελευταία χρόνια έχει αλλάξει και βλέπουμε έντονα χρώματα και τον χειμώνα. Ετσι και οι Ελληνίδες αρχίζουν να τολμούν τα πιο έντονα χρώματα. Βέβαια τα μαύρα παντελόνια δεν παύουν να αποτελούν μερικά από τα best-seller κομμάτια μας».
Η επιρροή της κοινωνίας στη σχέση μας με τη Μόδα
Το πως ντυνόμαστε πέρα από επιλογή, γίνεται σίγουρα και βάσει των αναγκών μας, των υποχρεώσεών μας μέσα στην ημέρα. Η Μαρία παρατηρεί: «Σίγουρα έχει τεράστια αλλαγή η σχέση μας με την μόδα ειδικά μετά τον Covid. Λόγω των συνθηκών που επικράτησαν ο κόσμος άρχισε να ντύνεται διαφορετικά. Άρχισε να υπάρχει μια τάση προς το πιο casual,αθλητικό ντύσιμο - που υπήρχε ήδη - , αλλά γιγαντώθηκε και εξακολουθεί ως σήμερα. Τα τελευταία χρονιά που και η βιομηχανία της μόδας άρχισε να επιστρέφει στο chic και το casual chic, θέλουν να προωθήσουν ξανά μια πιο προσεγμένη εικόνα και πλέον όχι το τόσο αθλητικό λουκ. Επιστρέφουμε σταδιακά στο πιο σικάτο ντύσιμο, το πιο προσεγμένο και όχι απλώς στο να φορέσουμε ένα κολάν και σπορτέξ, που υπήρχε λόγω συνθηκών».
Ο Μιχάλης πιστεύει ότι και η τάση που υπήρξε επί Covid με την αγορά ρούχων μέσω e-shops εξισορροπείται και οι πελάτες επιστρέφουν στα φυσικά καταστήματα.
«Δεν μπορούμε να συγκρίνουμε τη σύγχρονη γυναίκα, που πρέπει να είναι πολύ δραστήρια μέσα στην ημέρα και έχει άλλες ανάγκες με μία γυναίκα της δεκαετίας του ΄30 ή του ’50, που ήταν στο σπίτι και είχε την ευκαιρία όταν βγει να φοράει τακούνια και φορέματα. Αυτό που αναζητούμε πλέον είναι η χρυσή τομή μεταξύ του να είμαστε κομψές, αλλά να είμαστε και άνετες» σημειώνει η Μαρία.
Οι προσωπικές προκλήσεις για μια γυναίκα στο χώρο της Μόδας
Εύκολα μπορούμε να σκεφτούμε πως όταν μια γυναίκα δουλεύει στον χώρο της μόδας, είναι «στον παράδεισο της», αλλά τα πράγματα «από μέσα» έχουν πάντα άλλη οπτική. Η Μαρία τονίζει πως «είναι μια πολύ αγχωτική δουλειά γιατί έχει πολύ γρήγορες εναλλαγές. Πρέπει να κρατάς το μυαλό σου ενεργό και να έχεις συνεχή έμπνευση, για τις νέες collection. Κάθε λίγους μήνες πρέπει να παράξεις κάτι καινούριο και φρέσκο. Δεν είναι όμως μόνο το καλλιτεχνικό κομμάτι, το κομμάτι της έμπνευσης.
Είναι και ένα άλλο κομμάτι - πολύ πρακτικό και ρεαλιστικό - της παραγωγής: Να έχεις τα timelines και τα προγράμματα όποτε τα θες, γιατί στη μόδα αν δεν έχεις το προϊόν τη στιγμή που πρέπει, «αχρηστεύεται» κατά μία έννοια. Αν μιλάμε για pronto moda που είναι κάτι πολύ μοδάτο, η γυναίκα δεν θα το φορέσει τον επόμενο χρόνο εύκολα. Εκτός αν κάνεις πολύ κλασικές γραμμές και τα σχέδια είναι πιο διαχρονικά. Αλλά και πάλι, ακόμη και ως προς τα χρώματα... Αν ποντάρει μια εταιρεία στα χρώματα μίας σεζόν, αυτά τα προϊόντα ίσως δεν μπορεί να τα αξιοποιήσει τον επόμενο χρόνο».
Από την θεωρία στην πράξη: Πως ένα ρούχο «Gianni Rodini» γίνεται από ιδέα, το τελικό προϊόν
H Μαρία εξηγεί πως «όλα ξεκινούν από το concept, να οραματιστείς πώς θα είναι το ρούχο. Επιλέγουμε τα υφάσματα και τα τρέχοντα χρώματα της κάθε σεζόν». Ο Μιχάλης επίσης είναι ο άνθρωπος που συλλέγει τα δεδομένα, αναλύει και γνωρίζει πόσοι και ποιοι από το πελατολόγιο προτιμούν συγκεκριμένα κομμάτια, πόσα και γιατί. Ετσι πριν σχεδιαστεί κάθε νέα collection παρέχει τις πολύπλευρες αναλύσεις του και αυτές καθορίζουν σε έναν βαθμό το τι θα σχεδιαστεί.
«Μετά είναι να σχεδιαστεί το πατρόν, να κοπεί και να ραφτεί, γίνεται το fitting-η πρόβα και βλέπουμε πως το ρούχο «πέφτει» στο σώμα και αν χρειαστεί γίνονται οι απαραίτητες διορθώσεις. Όταν γίνουν όλες οι διορθώσεις, ψηφιοποιούμε το πατρόν του ρούχου και γίνονται οι απαραίτητες μεγεθύνσεις για τα νούμερα. Επειτα κόβεται, ράβεται και είναι έτοιμο προς πώληση».
Κάθε σεζόν σκάνε τα «ένα με δύο χρώματα» που φοράμε πέρα από τα πιο κλασικά, όπως το μαύρο ή το γκρι. Πρέπει στην ουσία να τα μαντέψουμε. Εκεί υπάρχει ένα σχετικό ρίσκο στην επιλογή, αν και έχουμε ενδείξεις από τους ανθρώπους που μας δίνουν τα υφάσματα για τα χρώματα που θα ”τρέξουν”» εξηγεί η Μαρία.
Ας μιλήσουμε για στιλ: Το fast fashion, το thrifting και ο τρόπος να έχουμε το στιλ που μας ταιριάζει
Αν αναρωτιόμαστε πώς διαμορφώνεται η μόδα, η Μαρία δίνει την εξής απάντηση: «Κάθε σεζόν υπάρχουν κάποιες γραμμές από τις εταιρείες, αλλά και τους σχεδιαστές που συμφωνούν κάποια πράγματα μεταξύ τους και δίνουν μια κοινή γραμμή ως προς το που θα πάει η μόδα και τι αναφορές θα έχει (αν θα χρησιμοποιήσουμε ιστορικές αναφορές από άλλες δεκαετίες ή αν θα κάνουμε κάτι καινούριο). Συνήθως απ′ όλα αυτά κυριαρχούν 2-3 κεντρικές τάσεις. Αυτές τις τάσεις τις βλέπει η γυναίκα στην αγορά και μπορεί να τις αναγνωρίσει».
Αν θέλουμε ναι μεν να είμαστε μοδάτες, αλλά να έχουμε και το προσωπικό μας στιλ, η Μαρία δίνει την εξής λύση: «Το πιο βασικό είναι να ξέρει κάθε γυναίκα το δικό της στιλ. Επιμένω πολύ σε αυτό. Οι τάσεις και το fast fashion δεν είναι για όλες. Αν από δυο-τρεις τάσεις που θα δούμε, η μία ταιριάζει στο στιλ μας, τότε πρέπει να υιοθετήσουμε αυτήν την τάση, αν θέλουμε να είμαστε και στη μόδα, αλλά όχι απαραίτητα όλες τις τάσεις επειδή είναι στη μόδα. Το δικό μας προσωπικό στιλ υπερέχει από τη μόδα. Ανάλογα με το στιλ μας επιλέγουμε εμείς την τάση που θα μας ταιριάξει και όχι το αντίθετο».
Μπορεί να μας βοηθήσει το thrifting; Η Μαρία πιστεύει πως ναι, αν και όχι πάντα. «Επειδή είμαι λάτρης του vintage γενικά, δεν είμαι αντίθετη στο να ψάχνει μια γυναίκα ιδιαίτερα κομμάτια. Γιατί αν κάνουμε thrifting -πέρα από το οικονομικό, καθώς υπάρχουν καινούρια ρούχα σε πολύ φτηνές τιμές-, λογικά ψάχνουμε κάτι πιο ιδιαίτερο. Για όλη την γκαρνταρόμπα το βρίσκω δύσκολο. Αλλά αν ψάχνουμε κάτι από παλιότερες δεκαετίες που δεν φτιάχνεται πια, είναι μια λύση. Κι ενώ υπάρχουν προδιαγραφές και για τα ρούχα που πωλούνται με thrifting, το να έχεις ένα ρούχο εξ αρχής δικό σου και επιλεγμένο για εσένα, είναι κι αυτό κάτι πολύ όμορφο».
Το μέλλον της Gianni Rodini
Ως προς τα μελλοντικά σχέδια, την Gianni Rodini, «την ενδιαφέρει το άνοιγμα και σε άλλες αγορές». Επιπλέον στοχεύουν πάντα «στο να παρέχουν προϊόντα σε σχέση με το τι ζητούν οι γυναίκες και βέβαια εξετάζουν πάντα τις εκδοχές να αναπτύξουν και άλλες σειρές ή προϊόντα. «Σκεφτόμαστε να επεκταθούμε σε άλλα ύφη και στιλ, ώστε να έχουμε ακόμη μεγαλύτερη γκάμα». Επιπλέον, στα άμεσα σχέδια τους είναι « η συμμετοχή σε ακόμη μεγαλύτερες εκθέσεις, όπως αυτή στο Ζάππειο», προσθέτει ο Μιχάλης.
Το μέλλον του κλάδου και η βιωσιμότητα
Σε ότι αφορά το μέλλον της μόδας η Μαρία δηλώνει πως πιστεύει «την τάση που αναδύεται προς τα φυσικά υλικά, ειδικά στα υφάσματα και είναι μια πρόκληση ότι ενώ οι πόροι είναι περιορισμένοι, οι παραγωγές ρούχων είναι τεράστιες».
«Είναι μια τεράστια βιομηχανία και η δυναμική της έχει φανεί πιο πρόσφατα, τώρα που πλέον η παραγωγή γίνεται στην Κίνα -αν και έχει ξεκινήσει δεκαετίες πίσω- παράγονται ταιράστιες ποσότητες ρούχων. Όταν αυτή η τεράστια ποσότητα δεν καταναλώνεται, είναι πολύ μεγάλο πρόβλημα. Πρέπει να βρεθεί λύση και ισορροπία πάνω σε αυτό. Η αγορά έχει δείξει ότι είναι πρόβλημα ο κορεσμός που υπάρχει από τα ρούχα πολύ χαμηλής ποιότητας. Στρεφόμαστε σε καλύτερες επιλογές υφασμάτων που οι γυναίκες μπορούν να τα φορέσουν περισσότερο -όχι όπως παλιά που φορούσαν ένα παλτό δέκα χρόνια-, αλλά όχι και να είναι της μίας σεζόν».
Ο Μιχάλης πιστεύει στα eco-friendly υφάσματα και φέρνει ως παράδειγμα τις οικολογικές γούνες που χρησιμοποιούν και οι ίδιοι. Επίσης πιστεύει πως η κλιματική αλλαγή κάνει τον κλάδο «γεμάτο προκλήσεις» και «αναγκάζει σε ευελιξία». «Πάμε προς το one season, με πιο πασπαρτού κομμάτια, αν και δεν έχουν καταργηθεί για παράδειγμα τα παλτό, προφανώς.»
Η Μαρία επισημαίνει ακόμη πως «οι εργασιακές συνθήκες της παραγωγής στη μόδα πρέπει να είναι ανθρώπινες και με ευρωπαϊκούς όρους». Καταλήγει πως: «Οι καταναλωτές θα βγούμε κερδισμένοι εξετάζοντας τη φιλοσοφία των εταιρειών από τις οποίες ψωνίζουμε».