Πριν από λίγες ημέρες προτάθηκε το σενάριο να είναι η Ελλάδα η δεύτερη χώρα η οποία θα αναγνωρίσει την Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του Κράτους του Ισραήλ. Δυστυχώς, ως χώρα, χάσαμε μία μοναδική στρατηγική ευκαιρία. Για τους μόνιμους θιασώτες του φόβου θα ήθελα να θυμίσω πως ο Οργανισμός Ισλαμικής Διασκέψεως έχει δεχθεί και αναγνωρίσει, το ψευδοκράτος του Ντεκτάς και των Κατεχομένων ως «Κράτος Παρατηρητή» από το 1979. Επίσης να θυμίσω πως ο αλήστου μνήμης Καντάφι είχε εκδώσει χάρτες προς πώληση σε πετρελαϊκές εταιρείες στους οποίους εμπεριέχονταν η νήσος Γαύδος ως κομμάτι της Λιβυκής επικράτειας. Ο Καντάφι μάλιστα τότε παραχωρούσε σχετικές άδειες ερευνών! Επίσης μη ξεχνούμε τον ανθελληνικό ρόλο του Καντάφι κατά τη διάρκεια της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο το 1974. Σήμερα ο νεο-Κεμάλ αμφισβητεί ακόμη και το Γαϊδουρονήσι και μυρίζει έντονα το φόβο των Ελλήνων πολιτικών.
Στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή, υπάρχουν δύο σχολές σκέψης όσον αφορά την από-εδώ-και-πέρα-στάση της Τουρκίας: η μία σχολή σκέψης, θεωρεί πως αυτά που συμβαίνουν την παρούσα περίοδο στην Τουρκία (π.χ. οι δηλώσεις Ερντογάν περί Συνθήκης Λωζάνης) γίνονται για εσωτερική κατανάλωση. Προσωπικά δεν ανήκω σε αυτή σχολή σκέψης. Τη θεωρώ μάλιστα αφελή. Εκτιμώ πως ο κ. Ερντογάν κινείται βάσει συγκεκριμένου σχεδίου-στρατηγικής και συγκεκριμένου στόχου: τον στόχο του νεο-οθωμανισμού. Η Τουρκία για να αντέξει ως ενιαία χώρα, συγκροτημένη σε κράτος, πρέπει να αποκτήσει οπωσδήποτε πρόσβαση σε ενεργειακούς πόρους. Ειδάλλως δεν θα μπορέσει να ταΐσει και να ζεστάνει τα 100 περίπου εκατομμύρια πληθυσμού της, το έτος 2050. Αν δεν αποκτήσει πρόσβαση σε ενέργεια, η Τουρκία θα καταρρεύσει. Θα διαλυθεί. Πέραν των άλλων προβλημάτων που αντιμετωπίζει. Το 2016 ο Βεϊσέλ Έρογλου, υπουργός Δασών και Υδάτινων Υποθέσεων της Τουρκίας φέρεται πως έθεσε την ημερομηνία στόχο για την ολοκλήρωση της αναβίωσης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας: Αυτή είναι το έτος 2053.
Η απόφαση της Ελλάδας να κρυφτεί πίσω από την ΕΕ στο ψήφισμα του ΟΗΕ κρίνεται παντελώς εσφαλμένη. Τέτοια γεωστρατηγικά-γεωπολιτικά λάθη γίνονται μια φορά στα 100 χρόνια.
- Από ποιούς περιμένει η Ελλάδα στήριξη στα θέματα Εθνικής Ασφάλειας; Από τους Δανούς; Από τους Βέλγους; Από τους Ούγγρους; Από τους Αυστριακούς;
- Πόσοι έχουν αναλογισθεί το γεγονός ότι ίσως οι Παλαιστινιακοί υδρογονάνθρακες ήταν, είναι και θα είναι πιθανώς ανταγωνιστικοί των Ελληνικών; (Αντιλαμβάνεστε τη δύναμη και τις προεκτάσεις της προηγούμενης φράσης;) Όταν το 1999 η Παλαιστινιακή Αρχή έψαχνε για υδρογονάνθρακες (οι αναγνώστες ας διαβάσουν προσεκτικά αυτήν την αναφορά) εμείς εδώ στην Ελλάδα σταματούσαμε τις έρευνες. Γιατί άραγε και με εντολές ΠΟΙΩΝ;
- Η μη-στήριξη του Ισραήλ από την Ελλάδα σε αυτήν την κρίσιμη γεωπολιτικά περίοδο για τη Μεσόγειο κατέστησε το σχέδιο της αναθεωρητικής Τουρκίας εφαρμόσιμο: η Τουρκία αναδεικνύεται ΜΕ ΨΗΦΟ ΕΛΛΗΝΙΚΗ στον ΟΗΕ ο Δερβέν-αγάς της Μεσογείου.
- Η Τουρκία αναδεικνύεται ΜΕ ΨΗΦΟ ΕΛΛΗΝΙΚΗ στον ΟΗΕ ηγέτιδα δύναμη παντών των Ισλαμιστών.
- Δεν έχουν καταλάβει ορισμένοι στην Αθήνα ότι τα πάντα, ΤΑ ΠΑΝΤΑ, άλλαξαν στη Μεσόγειο από τη στιγμή που μπήκε στο παίγνιο ως game changer η ύπαρξη υδρογονανθράκων; Δεν έχουν αντιληφθεί το διακύβευμα των υδρογονανθράκων;
Από τη στιγμή που μπήκε στο παιγνίδι η παρουσία υδρογονανθράκων, αυτομάτως επέστρεψε η γεωπολιτική ως ζόμπι και κάποιοι κοιμούνται τον ύπνο της ιδεοληψίας τους κολλημένοι στο παρελθόν. Από το 2014 προσπαθούμε να τους ξυπνήσουμε. Τη συγκεκριμένη υπόθεση περί επιστροφής στη γεωπολιτική επιβεβαίωσε πριν λίγες ημέρες με δήλωσή του ο Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας του Αμερικανού Προέδρου, Στρατηγός ΜακΜάστερ: «Η γεωπολιτική επέστρεψε, και επέστρεψε εκδικητικά μετά από διακοπές που κάναμε από την ιστορία, στην αποκαλούμενη μεταψυχροπολεμική περίοδο». Ζούμε τη μετά-μετά-ψυχροπολεμική περίοδο: την περίοδο της νεο-γεωπολιτικής.
Μια φορά στα 100 χρόνια συμβαίνουν τέτοια γεγονότα και η Ελλάδα συμπεριφέρθηκε με τον πιο αποτυχημένο τρόπο.
Η πλέον αποτυχημένη και στρατηγικά εσφαλμένη απόφαση της Ελλάδας τα τελευταία 100 χρόνια!
Χειρότερα ΔΕΝ γίνεται.
Η Ελλάδα θα πρέπει να κοιτάζει μπροστά. Πολύ μπροστά. Τουλάχιστον 30-50 χρόνια μπροστά. Η περίοδος που ζούμε περιλαμβάνει γεωπολιτικές αλλαγές οι οποίες συμβαίνουν ίσως μία φορά στα εκατό χρόνια (resource wars/conflicts).
Ας συμπεριφερθούμε ως εν δυνάμει χώρα παραγωγής υδρογονανθράκων και ας ελπίσουμε, να υπάρξει τρόπος διόρθωσης αυτής της εθνικά εσφαλμένης απόφασης ΑΜΕΣΑ...