Επιστροφή στις Βρυξέλλες. Το νέο ελληνικό σκάνδαλο με πρωταγωνιστή τον Αλέξη Γεωργούλη έχει ξεσπάσει. Η συζήτηση έχει ήδη ξεκινήσει μέσα από το αεροπλάνο με τον ξένο υπάλληλο στα ευρωπαϊκά όργανα που επέστρεφε από διακοπές στην πατρίδα μας να ρωτά με μια ελαφριά ειρωνεία «τι συμβαίνει με εσάς τους Ελληνες;». Δεν θέλησα να του απαντήσω για τους Ιταλούς ή άλλες εθνικότητες, προτίμησα να χαμογελάσω και να κλείσω τα μάτια μου.
Αφιξη στο αεροδρόμιο των Βρυξελλών. Μας περιμένει ο Έλληνας ταξιτζής, μαζί στο βανάκι και άλλοι Έλληνες. Η συζήτηση αρχίζει. Ο οδηγός μας χρόνια στις Βρυξέλλες επιμένει στην αθωότητα του κ. Γεωργούλη.
«Τον έχω πελάτη. Αποκλείεται να έκανε τέτοιο πράγμα. Δεν το είχε ανάγκη. Ξέρετε πως έκαναν οι γυναίκες όταν τον έβλεπαν στα εστιατόρια ή όπου αλλού τον άφηνα;».
Άρα αυτό είναι το κριτήριο; Αρκεί η εξωτερική εμφάνιση, η ομορφιά, η φήμη για να είναι κάποιος υπεράνω υποψίας ή κατάλληλος για δημόσια αξιώματα;
Οι βαρύτατες και ντροπιαστικές κατηγορίες που βαρύνουν τον κ. Γεωργούλη δεν τον καθιστούν αυτομάτως ένοχο. Υποστηρίζω ακράδαντα, όπως απαιτεί η Δημοκρατία, ότι ισχύει απόλυτα το τεκμήριο της αθωότητας, μέχρι οι δικαστικές αρχές να αποφανθούν διαφορετικά.
Ωστόσο τι έκανε το κόμμα που εκπροσωπεί ο κ. Γεωργούλης;
«Είμαστε με τα θύματα και όχι με τους θύτες» έσπευσε να δηλώσει ο Αλέξης Τσίπρας με το που έγινε δημόσια γνωστή η υπόθεση, αλλά η καταγγέλλουσα είχε κατονομάσει τον ευρωβουλευτή από το 2020. Δεν θα έπρεπε να είχε απομακρυνθεί μέχρι να εκδικαστεί η υπόθεση;
Σε όλα τα κόμματα, ακόμη και εάν θέλουν να υπερασπιστούν ότι τα μέλη τους κατέχουν την απόλυτη ηθική καθαρότητα, θα κυριαρχεί η ανθρώπινη φύση, είναι αναπόφευκτο. Όμως όλα τους είναι υπεύθυνα για την επιλογή των ανθρώπων που θα τους εκπροσωπούν.
Ποιό ήταν το πολιτικό πρόταγμα του κ. Γεωργούλη και της κάθε δημόσιας περσόνας που επιλέγουν ως βιτρίνα προς άγραν ψήφων τα κόμματα;
Ποια η ενασχόλησή του με τα κοινά; Ποιες οι δράσεις του; Τα ίδια ερωτήματα ισχύουν και για τις επιλογές ποδοσφαιριστών, τραγουδιστών, ηθοποιών, που συμπεριλαμβάνουν στα ψηφοδέλτια τους τα περισσότερα κόμματα.
«Τι συμβαίνει με εσάς τους Έλληνες;» επανέρχεται στο μυαλό μου το ερώτημα του ξένου συνταξιδιώτη μου. Ξέρω πως και οι φίλοι μας οι Ευρωπαίοι δεν είναι καλύτεροι, όμως εμένα με ενδιαφέρει ο τόπος μου.
Αλήθεια τι μας συμβαίνει; Εχουμε περάσει περισσότερα από δέκα χρόνια σκληρής οικονομικής λιτότητας, με το που πήγαμε να ορθοποδήσουμε γονατίσαμε από την πανδημία και ενώ εξακολουθούμε να ταλαιπωρούμαστε εναποθέτουμε τις ελπίδες μας σε ποιους; Σε πλασιέ θαυματουργών αλοιφών «δια πάσα νόσον και πάσαν μαλακίαν»; Σε νεοναζιστικά μορφώματα, σε αγράμματους και άλλους επικίνδυνους; Σε χαριτωμένες φατσούλες με οδοντοστοιχίες για διαφήμιση οδοντόκρεμας;
Την ίδια ώρα όπως φαίνεται η προεκλογική περίοδος, που δεν ξέρουμε πόσο θα διαρκέσει, προμηνύεται ιδιαίτερα τοξική και δεν χωρούν επιπολαιότητες πρωτίστως από εμάς τους πολίτες, εκτός και εάν σαδομαζοχιστικά πλέον αρεσκόμαστε να νιώθουμε ότι συμμετέχουμε σε φτηνό τηλεοπτικό ριάλιτι.