Ελληνιστικό φρούριο με ίχνη μάχης μεταξύ Σελευκιδών και Μακκαβαίων ανακαλύφθηκε στο Ισραήλ

Τι βρέθηκε σε λόφο πάνω από μια άλλοτε μεγάλη ελληνιστική πόλη.
Open Image Modal
Ευρήματα από τον αρχαιολογικό χώρο
IAA/Davida Eisenberg-Degen

Όπλα, καμένα δοκάρια, νομίσματα και ένα φρούριο της Ελληνιστικής Περιόδου: Πρόκειται για τα ίχνη μιας αρχαίας μάχης μεταξύ των Ασμοναίων, γνωστών και ως Μακκαβαίων, και των Σελευκιδών, που έλαβε χώρα 2.100 χρόνια πριν, τα οποία έχουν βρεθεί στο πλαίσιο ανασκαφών από την αρχαιολογική υπηρεσία του Ισραήλ στο δάσος Λαχίς.

Οι ανασκαφές διεξάγονται στο πλαίσιο ενός προγράμματος υπό την ονομασία «Βασιλείς του Δρόμου της Ιουδαίας» (Kings of Judah Road). Σύμφωνα με τους Σαάρ Γκανόρ, Βλάντικ Λίφσιτς και Αχινοάμ Μόνταγκου, διευθυντές της ανασκαφής για λογαριασμό της Ισραηλινής Αρχαολογικής Αρχής, ο αρχαιολογικός χώρος παρέχει χειροπιαστά στοιχεία τις ιστορίες από την Εξέγερση των Μακκαβαίων (η οποία είναι και το αντικείμενο της εβραϊκής γιορτής Χανουκά). «Φαίνεται ότι έχουμε ανακαλύψει ένα κτίσμα που ήταν μέρος μιας γραμμής οχυρώσεων που είχαν κατασκευαστεί από στρατιωτικούς διοικητές της Ελληνιστικής Περιόδου για την προστασία της μεγάλης ελληνιστικής πόλης Μαρέσα από μια επίθεση των Ασμοναίων. Ωστόσο τα ευρήματα δείχνουν ότι οι άμυνες των Σελευκιδών αποδείχτηκαν αναποτελεσματικές: Το κτίσμα που ανεσκάφη είχε καεί και καταστραφεί από τους Ασμοναίους».

 

 

Η ανασκαφή έφερε στο φως ένα κτίσμα 15 x 15 μέτρων, που φαίνεται να είχε σχεδιαστεί ως οχυρό. Τα εξωτερικά του τείχη ήταν πλάτους τουλάχιστον τριών μέτρων, κατασκευασμένα από μεγάλες πέτρες και ειδικά διαμορφωμένα έτσι ώστε να είναι δύσκολο να τα σκαρφαλώσει κανείς. Επίσης, βρέθηκε μια σκάλα που οδηγούσε σε δεύτερο όροφο, ο οποίος δεν διεσώθη. Θεωρείται ότι το κτίσμα είχε ύψος περίπου πέντε μέτρα.

Ο αρχαιολογικός χώρος βρίσκεται στην κορυφή ενός λόφου πάνω από τον αρχαίο κύριο δρόμο, ο οποίος συνέδεε την ακτή με την κορυφογραμμή στα ενδότερα. Το κτίσμα ήταν πάνω από τη Μαρέσα, η οποία ήταν η μεγαλύτερη ελληνιστική πόλη της περιοχής και πρωτεύουσα της Ιδουμαίας κατά την Ελληνιστική Περίοδο.

 

 

Κατά την ανασκαφή μετακινήθηκαν χιλιάδες μεγάλες πέτρες που είχαν καταρρεύσει από το άνω τμήμα του κτίσματος. Από κάτω τους βρέθηκε ένα τεράστιο «στρώμα καταστροφής», πάχους περίπου μισού μέτρου. Στο στρώμα αυτό βρέθηκαν εκατοντάδες αντικείμενα, μεταξύ των οποίων κεραμικά, σφεντόνες, σιδερένια όπλα, καμένα ξύλινα δοκάρια και δεκάδες νομίσματα, που χρονολογούνταν στα τέλη του 2ου πΧ αιώνα. Σύμφωνα με τους αρχαιολόγους, με βάση τα ευρήματα και τα νομίσματα, η καταστροφή του κτιρίου θα μπορούσε να συσχετιστεί με την κατάκτηση της Ιδουμαίας από τον Ασμοναίο ηγέτη Ιωάννη Υρκανό κατά το 112 πΧ.

Οι Μακκαβαίοι/ Ασμοναίοι, που επαναστάτησαν κατά της ελληνιστικής δυναστείας των Σελευκιδών επί Αντιόχου του Δ’, έδωσαν πολλές μάχες εναντίον του στρατού των Σελευκιδών. Οι κατακτήσεις του Ιωάννη Υρκανού οδήγησαν στην επέκταση του κράτους των Ασμοναίων προς τα νότια.