Την Πέμπτη 15 Απριλίου 2021 ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών, Νίκος Δένδιας θα επισκεφτεί την Άγκυρα. Οι συνομιλίες Ελλάδας-Λιβύης και Τουρκίας- Λιβύης, ήδη έχουν προεξοφλήσει ότι στην καλύτερη περίπτωση θα είναι μια τυπική συνομιλία και στη χειρότερη, μια νέα αρχή διμερών εντάσεων στα ελληνοτουρκικά.
Αυτό που πρέπει να μας νοιάζει είναι η επόμενη μέρα των ελληνοτουρκικών, η οποία δε θα μπορεί να έχει μαξιλαράκι ασφαλείας για κάποια συνάντηση μεταξύ των υπουργών Εξωτερικών των δύο χωρών.
Υποτίθεται, ότι έπειτα από ένα χρόνο καταλήξαμε στην επικείμενη συνάντηση. Το πεδίο που πλαισιώνονται τα ελληνοτουρκικά είναι η Λιβύη.
Κάποτε εξέφρασα σε φιλικό μου πρόσωπο την απορία μου για τα αίτια της αδικαιολόγητα κακής συμπεριφοράς που επιδείκνυε κάποιος σε έναν άλλο. Μου απάντησε πως αυτός ακριβώς ήταν ο λόγος: “Του φέρεται άσχημα επειδή δεν του έχει κάνει τίποτα κακό”.
Στο μακρο-επίπεδο των διεθνών σχέσεων ισχύει ακριβώς το ίδιο.
Τα κράτη δυστυχώς, σέβονται τον ″αναιδή″ και όχι τον ευγενικό. Σέβονται εκείνον που μπορεί να κάνει δύο βήματα μπροστά για να κάνει μετά ένα πίσω, να το πουλήσει ως παραχώρηση και τελικά, να είναι κερδισμένος κατά ένα βήμα.
Εκτιμούν τον αποφασισμένο και όχι τον φοβισμένο, τον περισσότερο τολμηρό και όχι τον ηθικό.
Η Ελλάδα δε θα αποφύγει την επέκταση στα 12 ναυτικά μίλια νότια της Κρήτης, καθώς ακόμη και αν η Λιβύη δεν προκηρύξει κάποιον παράνομο διαγωνισμό, ακόμη και αν βάλει στο ″ψυγείο″ το τουρκολιβυκό μνημόνιο, η Τουρκία από την πλευρά της δε χρειάζεται καν κάποιο έγγραφο για να προχωρήσει στις όποιες κινήσεις της το καλοκαίρι.
Πρέπει να κάνουμε εμείς την πρώτη κίνηση, διότι οι Λίβυοι θα εκπλειστηριάσουν τη θέση που έχουν. Αυτή τη στιγμή η Τρίπολη βρίσκεται μπροστά σ΄ ένα ″διακύβευμα″ και έχει να λέει ως δικαιολογία, τόσο στο εσωτερικό της, όσο και στο εξωτερικό, πως μια ασταθή χώρα δεν μπορεί να την οδηγήσει σε τολμηρές αποφάσεις.
Σε διαφορετική περίπτωση, θα έχουμε “γκριζάρισμα» στα νότια της Κρήτης με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την κυριαρχία μας αλλά και για την αξία που θα έχουμε για χώρες όπως είναι το Ισραήλ, η Αίγυπτος, η Γαλλία και οι ΗΠΑ.
Όλοι σέβονται και υπολογίζουν μόνον εκείνον που σέβεται τον εαυτό του.