Ελληνοτουρκικά. Αρχικά να πούμε τα εξής: Το πιο δύσκολο έχει αρχίσει να υλοποιείται. Να κάνουμε δηλαδή τα ελληνοτουρκικά κομμάτι των αμερικανοτουρκικών, έστω σε ένα βαθμό που να επηρεάζει προς όφελός μας τις σχέσεις ΗΠΑ-Τουρκίας-Ελλάδας.
Το νομοσχέδιο Μενέντεζ-Ρούμπιο προχωράει και μάλιστα συνδέεται τόσο με τη συμμαχία 3+1 (Ελλάδα, Κύπρος, Ισραήλ, ΗΠΑ) όσο και με χρηματοδότηση υποδομών από την DFC. Aυτά όμως είναι τα «δέντρα». Το δάσος είναι ότι το Κογκρέσο έχει αρχίσει να γίνεται η πρώτη γραμμή άμυνας των ελληνικών συμφερόντων.
Στο συμβούλιο υπουργών Εξωτερικών της Ε.Ε η Τουρκία δεν ήταν καν στην ατζέντα, ενώ αξιωματούχος της Ε.Ε δήλωσε ότι οι σχέσεις Ε.Ε -Τουρκίας βελτιώνονται.
Επομένως, εφεξής αν ακούσουμε δύο βουλευτές-καθηγητές να λένε οτι ″καταφέραμε να κάνουμε τα ελληνοτουρκικά , ευρωτουρκικά″, θα χρειαστεί να κάνουμε μόνο δεύτερες και τρίτες σκέψεις.
Για να μην παρεξηγηθούμε, θα ήταν τεράστια διπλωματική επιτυχία για την Ελλάδα να συνδέσει ουσιαστικά τα ελληνοτουρκικά με τα ευρωτουρκικά, όμως αυτό δεν έχει γίνει εδώ και 25 χρόνια. Πρόκειται για μια αποτυχημένη πολιτική προσπάθεια η οποία δε λέει να διορθωθεί καθώς στηρίζεται σε εσφαλμένη υπόθεση εργασίας που ταυτίζεται με τη φράση″Η Τουρκία θα θελήσει να γίνει πλήρες μέλος της Ε.Ε″.
Λίγες μέρες πριν, κατά τον απόηχο της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ, η Μέρκελ είπε στον Μακρόν ότι ″πρέπει να κοιτάξουμε τα συμφέροντα Ελλάδας και Κύπρου (στις σχέσεις ΕΕ-Τουρκίας) αλλά ταυτόχρονα να κοιτάξουμε τα συμφέροντα της ΕΕ στον Καύκασο και στη Λιβύη.″. Η ίδια η Μέρκελ λοιπόν, διαχωρίζει τα ελληνοτουρκικά από τα ευρωτουρκικά.
«Σκοπιανό»
Εδώ η κατάσταση είναι δυσανάλογα χειρότερη αν σκεφτούμε τις δυνατότητες του βόρειου και περίκλειστου κρατιδίου.
Η Συμφωνία των Πρεσπών ήταν μια πρόχειρη και παρανοϊκή συμφωνία η οποία δεν επιλύει τίποτε και δεν αφήνει ευχαριστημένο κανένα από τα δύο συμβαλλόμενα μέρη.
Στον Ζάεφ έταξαν πως αν αλλάξει το Σύνταγμά του, θα τον γεμίσουν με ευρωπαϊκό χρήμα μέσα από την εισδοχή του βόρειου περίκλειστου κρατιδίου στην Ε.Ε. Δεν του είπαν ότι η Ε.Ε είναι μάλλον σε φάση εμβάθυνσης (εδώ κατανοώ τους γέλωτες) αλλά όχι διεύρυνσης και ότι χώρες μη βαλκανικές αρχικά είχαν αρνηθεί να εισέλθουν οι χώρες των Δυτικών Βαλκανίων στην Ε.Ε (Γαλλία, Δανία, Ολλανδία).
Η Βουλγαρία είναι πλέον η χώρα που δεν επιθυμεί την ένταξη των Σκοπίων καθώς γεωγραφικά έχει και εκείνη τη ″δική της Μακεδονία″.
Επομένως: Ο Ζάεφ για να επιβιώσει πολιτικά, θα πλειοδοτήσει σε εθνικισμό, πράγμα που έδειξε αμέσως μετά το τελευταίο παιχνίδι της εθνικής ομάδας του βόρειου και περίκλειστου κρατιδίου, στο Euro.
Στα ″ευρωτουρκικά″ δεν έχει υπάρξει κάποια πρόοδος που να δίνει αισιοδοξία σε Ελλάδα και Κύπρο. Είμαστε εμείς που πιεζόμαστε για να έχουν στο Βερολίνο (και σε άλλες χώρες) το κεφάλι τους ήσυχο σε Λιβύη και Καύκασο.
Από τη Λιβύη οι Γερμανοί μας έχουν αποκλείσει. Δεν είναι επομένως τα ελληνοτουρκικά, ευρωτουρκικά.
Στα Δυτικά Βαλκάνια, αφού δεν μπορούν οι εταίροι μας να εντάξουν άμεσα τις χώρες στην Ε.Ε θα ανεχθούν την πλειοδοσία σε αλυτρωτισμό και εθνικισμό.
Άρα: Ο μύθος ότι ″δεν αποτελούμε ως Ελλάδα, μέρος του προβλήματος των Βαλκανίων″, καταρρίπτεται διότι οι δύο βόρειοι γείτονες θα αυξήσουν τις σχέσεις τους με την Τουρκία για υποκαταστήσουν σε ένα βαθμό τη μη ένταξή τους στην Ε.Ε.
Ταυτόχρονα, θα πλειοδοτήσουν σε θέματα εθνικά, ο Ζάεφ θα γίνει Γκρούεφσκι και ο Ράμα θα παραμείνει Ράμα, χωρίς το ″κοστούμι″ με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη Βόρεια Ήπειρο.
Καταρρέει και άλλος ένας μύθος: Οτι ″το διπλωματικό κεφάλαιο που αναλώναμε με το βόρειο και περίκλειστο κρατίδιο θα μας επιτρέψει να ασχοληθούμε με την Τουρκία.″
Με αυτές τις συνθήκες, η Τουρκία αυξάνει το ρόλο της στα δύο αυτά κράτη και βέβαια, μην ξεχνούμε και τη Βοσνία.
Ακούγονται φήμες που θέλουν την κυβέρνηση να μη φέρνει άμεσα προς ψήφιση τα εφαρμοστικά της Συμφωνίας των Πρεσπών.