Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας δεν είναι απλώς μια επέτειος. Είναι μια στιγμή αναστοχασμού, διεκδίκησης και αλήθειας. Από τον αγώνα για την ισότιμη εργασία μέχρι τη μάχη ενάντια στη βία και τις διακρίσεις, οι γυναίκες σε όλο τον κόσμο εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν προκλήσεις που, παρά την πρόοδο, δείχνουν πόσο μακρύς είναι ακόμα ο δρόμος προς την ισότητα.
Στην HuffPost Greece, τιμούμε αυτή την ημέρα μέσα από μια σειρά κειμένων που προσεγγίζουν το θέμα από διαφορετικές οπτικές, αποκαλύπτοντας τις πολύπλευρες όψεις της γυναικείας εμπειρίας και του αγώνα για ελευθερία και δικαιοσύνη.
*
Η Δρ. Αλεξάνδρα Πολιτάκη, Πρέσβειρα του Ευρωπαϊκού Κλιματικού Συμφώνου, γράφει για την κλιματική κρίση και τη βαθιά έμφυλη διάστασή της, τονίζοντας πως οι γυναίκες επηρεάζονται δυσανάλογα, ενώ την ίδια στιγμή παραμένουν αποκλεισμένες από τις κλιματικές αποφάσεις.
Η Ζέφη Δημαδάμα, πρόεδρος της Ένωσης Γυναικών Ελλάδας και τ. Γενική Γραμματέας Ισότητας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, αναρωτιέται αν έχουμε φτάσει στο σημείο όπου απαιτείται θάρρος για να μιλάμε για ισότητα και δημοκρατία. Η φωνή της καταγράφει τη σκληρή πραγματικότητα των ανισοτήτων και την ανάγκη για δράση.
Ο Γιώργος Καραμπελιάς, μέσα από το παράδειγμα των Ιρανών γυναικών, αναδεικνύει τη βαθιά σύνδεση της απελευθέρωσης των γυναικών με τον αγώνα ενάντια σε κάθε μορφή καταπίεσης. Στο Ιράν, η άρνηση της υποχρεωτικής μαντίλας δεν είναι απλώς μια πράξη ανυπακοής αλλά μια επανάσταση κατά της ίδιας της θεοκρατίας, ένας αγώνας που ξεπερνά τα σύνορα της χώρας και αποκτά παγκόσμια σημασία. Ωστόσο, όπως επισημαίνει, παρά το ότι πρόκειται για τη μεγαλύτερη γυναικεία επανάσταση της εποχής μας, η αντίδραση από τη Δύση είναι υποτονική, σχεδόν απούσα.
Ο Γιάννης Πανούσης, πανεπιστημιακός και πρώην υπουργός, φέρνει μια διαφορετική ματιά, τοποθετώντας τη Γιορτή της Γυναίκας δίπλα στη «Γιορτή του Ζευγαριού», αναδεικνύοντας τη σημασία των ανθρώπινων σχέσεων που βασίζονται στην ισότητα και την αμοιβαία κατανόηση.
Η Μαρία Ντάμπου και ο Χ. Θωμάς Μαρκόπουλος και η διερευνούν την παρουσία της γυναίκας στην πολιτική και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει στο δρόμο προς την εξουσία. Τονίζουν την ανάγκη για δικτύωση, εκπαίδευση και αλλαγή κουλτούρας.
Ο Ηλίας Γιαννακόπουλος γράφει για τις γυναίκες που πρωταγωνιστούν στο ελληνικό κοινωνικό και πολιτικό γίγνεσθαι, με αναφορές στη Ζωή Κωνσταντοπούλου και την Μαρία Καρυστιανού επισημαίνοντας πως η ισότητα είναι ένας αγώνας που συχνά δίνεται πρώτα μέσα από τις ίδιες τις γυναίκες, απέναντι στα βαθιά ριζωμένα στερεότυπα.
Τέλος, ο Απόστολος Ζιώγας επιλέγει μια ασυνήθιστη προσέγγιση, μιλώντας για την περίπτωση της Ιαπωνίας και τον τρόπο που η σεξουαλικότητα και η πορνεία αντιμετωπίζονται μέσα σε μια κοινωνία με διαφορετικές δομές και αντιλήψεις.
*
Κάθε ένα από αυτά τα κείμενα φωτίζει μια ξεχωριστή όψη της πραγματικότητας των γυναικών σήμερα. Όμως, ο κοινός παρονομαστής είναι ξεκάθαρος: η ισότητα δεν έχει κατακτηθεί. Η 8η Μαρτίου δεν είναι απλώς μια γιορτή, είναι μια ημέρα μνήμης, διεκδίκησης και επαγρύπνησης.