Όταν το «Fire Shut Up in My Bones» του Τέρενς Μπλάνσαρ, του συνθέτη ο οποίος είναι ευρέως γνωστός από τη μουσική του για τις ταινίες του Σπάικ Λι, που άνοιξε τη σεζόν 2020-21 στη Μετροπόλιταν Όπερα της Νέας Υόρκης εξελίχθηκε σε sold out, ο γενικός διευθυντής της Met, Πίτερ Γκελμπ δεν έχασε χρόνο: Ενέταξε στο πρόγραμμα της τρέχουσας περιόδου μία άλλη όπερα του πολυβραβευμένου μουσικού, το «Champion» που ανέβηκε για πρώτη φορά το 2013, στην Όπερα του Σεντ Λούις.
Ο συνθέτης και τρομπετίστας της τζαζ με τα έξι βραβεία Grammy και τις δύο υποψηφιότητες για Όσκαρ -για τις ταινίες του Σπάικ Λι «BlackKkKlansman» (2018) και «Da 5 Bloods» (2020)- είναι ο πρώτος μαύρος συνθέτης έργο του οποίου παρουσιάστηκε στη Met.
Το «Champion», που ο ίδιος χαρακτηρίζει μία όπερα με στοιχεία τζαζ και κάνει πρεμιέρα στις 10 Απριλίου για εννέα παραστάσεις, παρουσιάζεται τώρα σε άλλη κλίμακα, όπως και με ορισμένες αλλαγές στην παρτιτούρα.
Το πρώτο ανέβασμα σε σκηνοθεσία του Τζέιμς Ρόμπινσον, καλλιτεχνικού διευθυντή της Όπερας του Σεντ Λούις είχε 18 άτομα στο καστ συν ένα τετραμελές τζαζ σχήμα που έπαιζε μαζί με την κλασική ορχήστρα. Στη Met, ο Ρόμπινσον παρουσιάζει αυτό που αποκαλεί μια «υπερμεγέθη εκδοχή» με 80 άτομα επί σκηνής. Εκτός από τους σολίστες, υπάρχουν 12 χορευτές, 10 ηθοποιοί και μια χορωδία την οποία αποτελούν 46 μέλη.
Η όπερα βασίζεται στην ιστορία του πυγμάχου Έμιλ Γκρίφιθ, ο οποίος τον Μάρτιο του 1962 αναμετρήθηκε στο ρινγκ με τον Μπένι Πάρετ. Ο αγώνας, σε απευθείας μετάδοση από το Madison Square Garden, έληξε με νίκη του Γκρίφιθ και τον Κουβανό Πάρετ σωριασμένο, χωρίς τις αισθήσεις του. Μετά από ένα μπαράζ χτυπημάτων στον 12ο γύρο -17 φορές σε λιγότερο από 7 δευτερόλεπτα-, ο διαιτητής διέκοψε τον αγώνα, ήταν όμως αργά. Ο Πάρετ μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο, όπου πέθανε δέκα ημέρες αργότερα. Δεν συνήλθε ποτέ.
Η νύχτα εκείνη θα στοίχειωνε τον Γκρίφιθ για το υπόλοιπο της ζωής του. Η ιστορία θα έμοιαζε με ακόμη μία τραγωδία του ρινγκ -άλλη μια ζωή που χάθηκε σε ένα «βάναυσο άθλημα»- αλλά πριν από τον αγώνα συνέβη κάτι, που θα περιέπλεκε για πάντα τα γεγονότα, καθώς την ώρα της ζύγισης, ο Πάρετ είχε ταπεινώσει τον αντίπαλο του αποκαλώντας τον «maricón», μία λέξη της ισπανικής αργκό για τους γκέι. Δεν ήταν η μοναδική ανάλογου ύφους δημόσια δήλωση του, καθώς κυκλοφορούσε η φήμη ότι ο Γκρίφιθ ήταν bisexual.
Παρά το γεγονός ότι συνέχισε την πυγμαχία για τα επόμενα 15 χρόνια -και μετά ως προπονητής- τίποτα δεν ήταν το ίδιο μετά από εκείνη τη νύχτα. «Μετά τον Πάρετ δεν ήθελα να βλάψω κανέναν ποτέ ξανά» έλεγε το 2005 στο Sports Illustrated «ήμουν τόσο φοβισμένος να χτυπήσω κάποιον, που έκανα συνέχεια πίσω». Το 1992, την ώρα που αποχωρούσε από ένα γκέι μπαρ στην Times Square, ο Γκρίφιθ δέχτηκε επίθεση από μια ομάδα ανδρών, οι οποίοι τον χτύπησαν τόσο άγρια, ώστε παρ’ ολίγο να πεθάνει από βλάβη στα νεφρά. Ποτέ δεν ανέκτησε πλήρως την υγεία του. Όσο για τους δράστες δεν συνελήφθησαν ποτέ.
Ο Τέρενς Μπλάνσαρ δηλώνει ότι οφείλει την έμπνευση του στα λόγια του ίδιου του Γκρίφιθ, που επαναδιατυπώθηκαν στο λιμπρέτο ως εξής: «Σκότωσα έναν άντρα και ο κόσμος με συγχωρεί. Αγαπώ έναν άντρα και ο κόσμος θέλει να με σκοτώσει». «Για μένα, το “Champion” είναι η λύτρωση και ο Έμιλ που συγχωρεί τον εαυτό του για αυτό που συνέβη στο ρινγκ», προσθέτει.
Τον Γκρίφιθ σε νεαρή ηλικία υποδύεται ο βαρύτονος Ράιαν Σπίντο Γκριν και σε μεγαλύτερη ηλικία, ο επίσης βαρύτονος Έρικ Όουενς.
Με πληροφορίες από Associated Press, Timeline.com