Ο Γκιγιέρμο Ότα Παρούμ ψαρεύει όλη του τη ζωή- πάνω από 50 χρόνια- στον βολιβιανό Αμαζόνιο. Κυρίως έπιανε συνηθισμένα ψάρια της περιοχής- μέχρι την άφιξη ενός γιγαντιαίου ψαριού, γνωστού τοπικά ως paiche και επιστημονικά ως Arapaima gigas.
«Νόμιζα ότι αυτό το πλάσμα ήταν ένα νερόφιδο, πως επιτίθεται στα πάντα, πως αν το φας θα σου κάνει κακό, ότι μπορεί να είναι δηλητηριώδες» σχολίασε, σύμφωνα με το BBC.
Πρόκειται για ένα από τα μεγαλύτερα ψάρια του γλυκού νερού στον κόσμο, και μπορεί να φτάσει τα 4 μέτρα μήκος και τα 200 κιλά βάρος. Υπολογίζεται πως κάθε χρόνο εξαπλώνεται 40 χλμ βαθύτερα στα ποτάμια της λεκάνης του Αμαζονίου.
Ο Φεντερίκο Μορένο, διευθυντής του Κέντρου Ερευνών Υδάτινων Πόρων του Αυτόνομου Πανεπιστημίου Beni είπε ότι το μέγεθος και η όρεξή του το κάνουν σοβαρή απειλή για τους πληθυσμούς των εγχώριων ψαριών.
«Είναι ψάρι που ελέγχει την περιοχή του. Καταλαμβάνει ένα σώμα νερού και διώχνει τα εγχώρια είδη. Αυτό είναι ένα από τα σοβαρά προβλήματα. Τα άλλα είδη πάνε να σωθούν από τον θηρευτή και μπαίνουν σε άλλα σώματα νερού πολύ πιο μακριά, πιο απομακρυσμένα και δύσκολα στην πρόσβαση».
Κανείς δεν γνωρίζει πότε το ψάρι πρωτοεμφανίστηκε στη Βολιβία. Γενικότερα θεωρείται πως η άφιξή του ήταν συνέπεια μιας διαρροής σε φάρμα paiche στο Περού, από όπου προέρχονται τα ψάρια αυτά. Από εκεί και πέρα εξαπλώθηκαν στα ποτάμια της Βολιβίας. Κατά τον Φερνάντο Καρβαχάλ, βιολόγο και ειδικό στο συγκεκριμένο ψάρι, μεγαλώνει 10 κιλά το έτος κατά τα πρώτα χρόνια ζωής του: «Αυτό σημαίνει πως τρώνε πολλά ψάρια».
Αντίθετα με άλλα ψάρια- θηρευτές σαν τα πιράνχας, έχει μικρά και όχι ιδιαίτεαρ κοφτερά δόντια- αλλά αυτό δεν το εμποδίζει να καταβροχθίζει πιράνχας και πολλά άλλα ψάρια, καθώς και φυτά, οστρακοειδή και πουλιά. Επίσης, τρομάζει και διώχνει τα ψάρια που προσπαθούν να φάνε τα δικά του μικρά.
Αν και δεν υπάρχουν ακριβή δεδομένα για την επίδρασή του, ο Καρβαχάλ λέει πως ψαράδες αναφέρουν μείωση των αριθμών κάποιων εγχώριων ειδών. «Την επόμενη μία ή δύο δεκαετίες θα εξαπλωθεί σε όλες τις πιθανές περιοχές όπου μπορεί να ζήσει αυτό το είδος» προειδοποιεί.
Για τους ντόπιους ψαράδες, πάντως, υπάρχει θετική πλευρά: Στην αρχή το φοβούνταν, ωστόσο μετά διαπίστωσαν πως τρώγεται- και τώρα τρώγεται ανά τη Βολιβία. Όπως λέει ο Έντσον Σουζάνο, που έχει επιχείρηση επεξεργασίας paiche στη Ριμπεράλτα της βορειοανατολικής Βολιβίας, «το πουλάμε παντού, σε σουπερμάρκετ, αγορές...είναι οικονομικό. Πουλάμε και επεξεργαζόμαστε περίπου 30.000 κιλά τον μήνα».
Ωστόσο είναι δύσκολο να το βρουν: Έχει ένα μεγάλο όργανο σαν πνεύμονα και πρέπει να αναδύεται τακτικά για να αναπνέει, οπότε προτιμά τα ήρεμα ύδατα. Προτιμά να ζει σε λίμνες και λιμνοθάλασσες, μα μεταναστεύει αν νιώσει ότι απειλείται.