Με τον «Αμαζόνιο» ξεκινά το καινούργιο εκθεσιακό πρόγραμμα του ΕΜΣΤ Extra Muros, το οποίο λαμβάνει χώρα εκτός των τειχών του Μουσείου.
Με αναθέσεις καινούργιων έργων και άλλες δράσεις, το πρόγραμμα Extra Muros αναδεικνύει σημαντικά καλλιτεχνικά, πολιτιστικά, ευρύτερα πολιτικά τοπόσημα, δίνοντας την ευκαιρία στο κοινό να γνωρίσει αθέατες πλευρές της πόλης και στους καλλιτέχνες τη δυνατότητα να συνομιλήσουν εντός πλαισίου με τα σημάδια της ιστορίας.
Ο «Αμαζόνιος» βρίσκεται στο ρέμα Πολυδρόσου. Είναι ένα πολυδιάσταστο έργο του Δημήτρη Τσουμπλέκα, που εκτυλίσσεται στο παλιό εργαστήριο του Νίκου Κεσσανλή και της Χρύσας Ρωμανού, στο κτήμα τους στο Μαρούσι.
Ο εικαστικός, και ανηψιός του ανατρεπτικού καλλιτεχνικού ζεύγους, επιτείνει με την παρέμβαση του την πολυπλοκότητα του χώρου, όπου έζησε και δημιούργησε ο ορμητικός Νίκος Κεσσανλής με τη Χρύσα Ρωμανού τη και τη μνήμη των δικών του παιδικών καλοκαιριών εκεί, μαζί τους, οικογενειακά. Το κτήμα που γνωρίζει από παιδί αγοράστηκε από τον πατέρα του Νίκου Κεσσανλή την δεκαετία του 50, όταν συνταξιοδοτήθηκε, σε μια περιοχή γεμάτη αμπέλια και χωματόδρομους. Όταν ο Νίκος και η Χρύσα επέστρεψαν από την εικοσαετή και πλέον παραμονή τους στην Γαλλία, χρησιμοποίησαν το πέτρινο κτίσμα σαν εργαστήριο, και σταδιακά εγκαταστάθηκαν μόνιμα.
Για τον Δημήτρη Τσουμπλέκα ο «Αμαζόνιος» ξεκίνησε το 2014 φωτογραφίζοντας το σπίτι και το παρακείμενο ρέμα Πολυδρόσου, φύλλα, κλαδιά, οργανικά υλικά νεκρές φύσεις και αντικείμενα που βρήκε μέσα στο εργαστήριο. Στην πορεία, όπως εξηγεί, όλα αυτά άρχισαν να αποκτούν κάποιες γλυπτικές ιδιότητες και σταδιακά, κάμπτοντας τις αντιστάσεις του, ξεκίνησε να τα φωτογραφίζει με μια παλιά φωτογραφική μηχανή Kodak του 1900 που ανήκε στον Νίκο Κεσσανλή, ο οποίος δεν την είχε χρησιμοποιήσει ποτέ παρά μόνο σε ντεκόρ. Το αποτέλεσμα είναι όπως λέει «το παιχνίδι χαρτογράφησης ενός οικείου σε όλους μας τόπου που πια δεν υπάρχει: της παιδικής ηλικίας». Ο τίτλος της έκθεσης προϊδεάζει για ένα παιχνίδι συμβόλων και παραλλαγών βγαλμένο από τον κόσμο των παραμυθιών, τον τρόμο και την έλξη που ασκούν τα ανεξιχνίαστα δάση. Αλλά και της φθοράς, της αποσύνθεσης, των νεκρών και της αναγέννησης.
Η παρέμβαση του Δημήτρη Τζουμπλέκα αναπτύσσεται σε πολλούς χώρους εντός και εκτός του εργαστηρίου του Νίκου Κεσσανλή και της Χρύσας Ρωμανού.
Καθώς ο επισκέπτης περνά από τον παλιό σκοτεινό θάλαμο με την προβολή ενός βίντεο σε λούπα που συνοψίζει την έκθεση («Το Αμπάρι») στο καθαυτό εργαστήριο με την κυρίως έκθεση και από τις άδειες αποθήκες με την μεγάλη εγκατάσταση («Το Δάσος») στην εγκαταλελειμμένη πισίνα («Το Ποτάμι»), συναντά φασματικά έργα του Δημήτρη Τσουμπλέκα.
Φωτογραφίες μεγάλου μεγέθους που απεικονίζουν τον χώρο και το τοπίο που τον περιβάλλει,νεκρές φύσεις τοποθετημένες στο εργαστήριο, αρχιτεκτονικές λεπτόμέρειες. Βίντεο, γλυπτικές κατασκευές από συναρμογές αντικειμένων που βρέθηκαν στο εργαστήριο, παλιά υλικά ζωγραφικής, εγκαταστάσεις, objets trouvés και συνθέσεις με στοιχεία που επέλεξε από τον ίδιο τον χώρο: οργανικά υλικά, πέτρες από το ρέμα, τον κήπο, τελάρα, καβαλέτα, πηχάκια κ.ά.
Στο τέλος της διαδρομής, ο θεατής συναντά μια φωτεινή επιγραφή που κρέμεται ανάμεσα σε δύο δέντρα («Τον Αμαζόνιο»). Το σημείο θέασης ανοίγεται σε αυτό το κοντινό και ανοίκειο τοπίο, είναι μια ρωγμή στον αστικό ιστό.
«Αμαζόνιο» είχε βαφτίσει ο Κεσσανλής τη συγκεκριμένη γωνιά του κτήματος, όπου δίπλα στις φραγκοσυκιές είχε φυτέψει μια πλειάδα εξωτικών φυτών που είχαν φέρει με την Χρύσα από κάποιο ταξίδι τους στην Βραζιλία.
Λίγα λόγια για τον Δημήτρη Τσουμπλέκα
Ο Δημήτρης Τσουμπλέκας (Αθήνα, 1967) είναι εικαστικός καλλιτέχνης, που εστιάζει κυρίως στην φωτογραφία. Το έργο του αφορά τη σχέση ιδιωτικού και δημόσιου και πώς το περιβάλλον μας, ατομικό όσο και συλλογικό, διαμορφώνει την προσωπική και την κοινωνική εμπειρία. Το τοπίο, κυριολεκτικά και μεταφορικά, κυριαρχεί στην πρακτική του.
Επιλεγμένες ατομικές εκθέσεις: Τέξας-το πρόβλημα με την δική μας κατάσταση τώρα, Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Ιλεάνα Τούντα, Αθήνα (2012), Oικογενειακές υποθέσεις, Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Θεσσαλονίκη (2008), Die Gans, eine Familiengeschichte, Zagreus project, Bερολίνο (2005), Future Athens, Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Ιλεάνα Τούντα, Αθήνα (2004),
Ανοιχτή Κουζίνα-(Broken Homes), Treffpunkt Rottebuhlplatz, Στουτγκάρδη (2003).
Παράλληλα με τις ατομικές εκθέσεις του έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές, όπως Anatomy of Political Melancoly, Ωδείο Αθηνών (2019), The Decline of Heroes, Antikenmuseum Basel, Ελβετία (2017), Νο Country For Young Men, BOZAR, Βρυξέλλες (2014), Η πρώτη εικόνα, CRAC, Languedoc-Rousillon, Γαλλία (2009), Dynamics of Urban Culture, IX Bienal de la Habana, Κούβα (2006), The Mediterraneans, MACRO, Ρώμη (2004), Self Aboutness, Sala de exposiciones Canal de Isabel II, Μαδρίτη (2004), Time Capsule, Art in General, Νέα Υόρκη (2002), The Faded Ideal, Martin-Gropius Bau, Βερολίνο (2002), κ.α.
Είναι μέλος της κολεκτίβας Depression Era και έχει συνεπιμεληθεί τις εκθέσεις Depression Era στο Μουσείο Μπενάκη το 2014, τη συμμετοχή της ομάδας στην 5η Μπιενάλε της Θεσσαλονίκης, το 2015, και στο Culturescapes Festival στην Bασιλεία, το 2017.
Η έκθεση «Αμαζόνιος» λειτουργεί στο εργαστήρι Κεσσανλή -Ρωμανού, στην οδό Κεσσανλή Σταματάκη 10, Νέο Μαρούσι από την Πέμπτη έως Κυριακή: 18.00-21.00.
Info
Διάρκεια από 6 Μαΐου έως 3 Ιουλίου
Πρόσβαση
1. Μ3 Δουκίσσης Πλακεντίας + λεωφορείο 411 (Στάση: Κύπριων Αγωνιστών)
2. Μ3 Χαλάνδρι + λεωφορείο 461 (Στάση Βριλήσσια)
Στάθμευση στην Κυπρίων Αγνωιστών, σε περίπτωση πρόσβασης με ΙΧ, η Κεσσανλή-Σταματάκη είναι αδιέξοδο
Ο κατάλογος της έκθεσης με κείμενα των Δημήτρη Τσουμπλέκα, Αμάντας Μιχαλοπούλου, Νίκου Λαμνίδη και Κατερίνας Γρέγου θα διατίθεται στο Πωλητήριο του ΕΜΣΤ.