Τελικά δόθηκε απάντηση σε ένα μεγάλο ερώτημα που αφορά τον αθλητισμό και ειδικά τα ομαδικά αγωνίσματα.
«Μπορεί ένας άνθρωπος να αλλάξει τη ροή των πραγμάτων και τη μοίρα μιας ομάδας;».
Ναι μπορεί και αυτός ο άνθρωπος δεν είναι άλλος από ένα παιδί που ξεκίνησε από τα γήπεδα των Σεπολίων και έφτασε στην κορυφή του κόσμου. Είναι ο Γιάννης Αντεκομπουμπο.
Ο Γιάννης της Ελλάδας γιατί έτσι θέλει και αυτό δείχνει παντού. Ο Γιάννης που άκουσε τόσα πολλά πέρυσι και ιδίως από κάποιους ειδήμονες του μπάσκετ, πρώην παίκτες, πρώην πρωταγωνιστές του αθλήματος του ΝΒΑ του μεγαλύτερου και σπουδαιότερου πρωταθλήματος στον κόσμο.
«Δεν μπορεί» είπαν κάποιοι, δεν γίνεται μόνος του να οδηγήσει μία ομάδα όπως οι Μπακς στον τίτλο, χρειάζεται πολλή δουλειά, πρέπει να μάθει να βάζει βολές είπαν. Και τι δεν είπαν.
Όταν έφτασε η στιγμή για να αποφασίσει να ανανεώσει το συμβόλαιό του ή να φύγει και να πάει σε μία μεγαλύτερη ομάδα για να έχει περισσσότερες ελπίδες για την κατάκτηση του πολυπόθυτου τίτλου, ήμουν σχεδόν βέβαιος γνωρίζοντας τον χαρακτήρα του, ότι θα επέλεγε τους Μιλγουόκι Μπακς. Εκεί ήταν το σπίτι του, αλλά εκεί το κατόρθωμά του, αν το κατάφερνε θα είχε μεγαλύτερο αντίκτυπο στον κόσμο, αλλά κυρίως στον ίδιο.
Έμεινε λοιπόν εκεί και σήμερα δήλωσε κάτι που φανταζόμουν από καιρό: «Μπορούσα να έχω πάει σε μια superteam, και απλώς να κάνω τη δουλειά μου και να κερδίσω ένα πρωτάθλημα, αλλά ήθελα να το πετύχω με τον δύσκολο τρόπο, και αυτός ήταν ο σωστός τρόπος για να το κάνουμε. Και ναι το πετύχαμε», ανέφερε ο Greek Freak εμφανώς ευτυχισμένος για την σημερινή τεράστια επιτυχία του.
“I could go to a superteam and just do my part and win a championship but this is the hard way to do it and this is the way we chose to do it. And we did it, we f—king did it.” - Giannis
Ο Γιάννης Αντετοκούμπο λοιπόν πήρε μία ομάδα στις πλάτες του, παρά το γεγονός ότι τραυματίστηκε και επανήλθε σε χρόνο ρεκόρ και την έφερε τους τελικούς εναντίον των Σανς στην έδρα της ομάδας του σπάζοντας το πλεονέκτημα των αντιπάλων. Εκεί ήταν σχεδόν σίγουρο ότι δεν θα άφηνε την ευκαιρία να πάει χαμένη.
Το ματς τελείωσε 105-98 και αυτός σημείωσε σχεδόν τους μισούς πόντους, τους 50. Τι άλλο να κάνει.
Μου θυμίζει την μυθική περιγραφή του Βασίλη Γεωργίου, στον τελικό του 1968 εναντίον της Σλάβια Πράγας, όταν έλεγε για τον Γιώργο Τρότζο: «Δίνετε μου τη μπάλα, τους παίζω όπως θέλω εγώ» και αυτό έκανε ο Γιάννης.
Κατατρόπωσε τον αντίπαλο, αναδείχθηκε MVP των τελικών και δίκαια κατέκτησε το πρωτάθλημα με μία ομάδα που δεν θεωρείτο φαβορί, αλλά είχε στις τάξεις της, τον…Γιάννη Αντετοκούνμπο.
Από σήμερα ο Γιάννης είναι ο «θεός» του Μιλγουόκι και φυσικά όλοι πίνουν νερό στο όνομά του, όλοι αναγνωρίζουν ποιος είναι και τι μπορεί να κάνει και σίγουρα, όταν στα ντραφτ, κάποιοι επέλεξαν να μην τον πάρουν στην ομάδα τους και διάλεξαν άλλους παίκτες, χτυπούν το κεφάλι τους, ενώ οι Μιλγουόκι τον επέλεξαν στο Νο15 και τον έκαναν δικό τους.
Δεν χρειάζεται να πούμε εμείς περισσότερα, τη στιγμή που όλος ο αθλητικός πλανήτης υποκλίνεται σ’ αυτό το παιδί που λοιδορήθηκε, ακόμα και από Έλληνες, αλλά αυτός συνεχίζει να σηκώνει ψηλά τη σημαία της Ελλάδας. Μόνο ένα μεγάλο ευχαριστώ του αξίζει και πολλά μπράβο και συγχαρητήρια.
Τελικά ήταν δίκαιο δύο συνεχόμενες φορές MVP στο ΝΒΑ ή όχι;