Ενας χρόνος χωρίς τον Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα

Συμπληρώνεται ένας χρόνος χωρίς τον ποδοσφαιριστή που πολλοί θεώρησαν και θεωρούν ακόμα «θεό της μπάλας».
Open Image Modal
Ενας χρόνος χωρίς τον Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα
REUTERS

Ένας χρόνος χωρίς τον ποδοσφαιριστή που πολλοί, ίσως οι περισσότεροι ποδοσφαιρόφιλοι θεώρησαν και θεωρούν ακόμα «θεό της μπάλας», τον καλύτερο ποδοσφαιριστή όλων των εποχών.

Μέχρι και εκκλησίες έχουν φτιαχτεί για αυτόν και γιορτάζουν ακόμα και τώρα που λείπει σαν θεό το όνομά του.

Τέτοια μέρα πέρυσι, ήταν Τετάρτη απόγευμα της 25 Νοεμβρίου 2020, όταν μέσω της “Clarin”, έπεσε σαν βόμβα η είδηση που συγκλόνισε όλο τον κόσμο: «Ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα πέθανε και ήδη είναι ένας θρύλος», έγραφε στον τίτλο της. 

Πολλοί δεν το πίστεψαν, μίλησαν για ψεύτικα νέα που τόσο πολύ κάνουν τον γύρο του διαδικτύου. Όμως δεν ήταν ψέμα και στα 60 χρόνια του, ο «Μάγος» της μπάλας από την Αργεντινή πέρασε στην αιωνιότητα.  Και μπορεί να έχει περάσει ένας χρόνος, όμως ο Μαραντόνα συνεχίζει να παραμένει στην επικαιρότητα. Ακόμα γίνονται έρευνες και τις συνθήκες κάτω από τις οποίες έφυγε από τη ζωή. Πρόσφατα αποκαλύφθηκε ότι κάποιοι ήθελαν να κλέψουν την καρδιά του, ενώ κάποια Κουβανή φέρεται να είναι θύμα βιασμού στα 16 χρόνια της. Και δεν είναι μόνο αυτά. Από την ημέρα που έφυγε από τη ζωή, ο Ντιέγκο Μαραντόνα, παραμένει στις σκέψεις των απανταχού ποδοσφαιρόφιλων, αλλά ταυτόχρονα απασχολεί με διάφορες και αρκετές αιτίες τα ΜΜΕ.

Κυκλοφορεί πάντα μία ατάκα του στο διαδίκτυο, που λέγεται ότι είναι αληθινή. Έχει γραφτεί πολύ πάντως. Όταν σε κάποια συνέντευξη ανέφεραν στον Μαραντόνα, ότι ο Πελέ είπε, πως ο θεός τον έστειλε για να διδάξει τον κόσμο ποδόσφαιρο, εκείνος απάντησε: «…εγώ δεν έστειλα…κανένα».  

Ακόμα και δεν το έχει πει ο ίδιος αλλά το κατασκεύασε κάποιος, είναι όντως ενδεικτικό της θέσης που είχε ο Μαραντόνα στις καρδιές των ανθρώπων που αγαπούν το ποδόσφαιρο. Σίγουρα είναι ένα κακό πρότυπο για τα όσα έκανε εκτός αγωνιστικών χώρων και στο τέλος της ημέρας κατέστρεψε και τον εαυτό του, αλλά μέσα στις γραμμές των γηπέδων, πρόσφερε μοναδικές στιγμές…αγιότητας ή αν θέλετε καλύτερα…Θεότητας του ποδοσφαίρου…