Το αντίθετο της αδικίας δεν είναι η δικαιοσύνη. Άπαξ και η αδικία συντελεστεί δεν θεραπεύεται, μήτε αντιστρέφεται. Το μόνο αντίδοτο είναι η ομορφιά.
Η ιαπωνική χαρακτική αγαπούσε να αποτυπώνει τις παροδικές ομορφιές της ζωής, για αυτό και τα χαρακτικά ονομάζονται ουκίγιο-έ, ήτοι εικόνες του φευγαλέου κόσμου.
Τα χαϊκού είναι μία ιαπωνική ποιητική φόρμα που αποτελείται από 3 ομάδες, των 5,7 και 9 συλλαβών. Ένα χαϊκού διαβάζεται σε μία αναπνοή. Τις περισσότερες φορές συνοδεύεται από κάποιο ουκίγιο-έ.
Υπάρχει Περισπωμένη στα ιαπωνικά; Ακόμη κι αν κανείς δεν μπορεί να απαντήσει με ασφάλεια, το σίγουρο είναι ότι η ομορφιά περισπάται.
Οι Εκδόσεις Περισπωμένη στεγάζονται σε ένα νεοκλασσικό στο αθηναϊκό κέντρο με μαρμάρινα στέγαστρα και μαρμάρινο πλαίσιο γύρω από το ξύλινο εξωθύρι. Το εσωτερικό μοιάζει να ασφυκτιά από τα βιβλία που καταλαμβάνουν πια κάθε σπιθαμή, αλλά δεν διαμαρτύρεται. Η ομορφιά είναι η μόνη δυνατότητα.
Τα βιβλία των εκδόσεων Περισπωμένη είναι γεμάτα άνθη και ποίηση. Οι ωραίοι κήποι και τα αληθινά ποιήματα προϋποθέτουν υπομονή, απαντοχή και αληθινές δυνάμεις. Ακριβώς το αντίθετο από τους σημερινούς ποιητικούς τρόπους.
Ο εκδότης Σωτήρης Σελαβής παραμένει καχύποπτος απέναντι στην ευκολία, απέναντι σε ό,τι δεν συνοδεύεται από μια αφιερωματική διάθεση, που σε απορροφά οριστικά και εξ ολοκλήρου.
Ποιητής, δεινός μεταφραστής και εικονογράφος, θεωρεί τα βιβλία συντρόφους ζωής. Για τον ίδιο και το πιο πικρό ποίημα αποτελεί μία υπόσχεση αυριανής ομορφιάς, γιατί οι θλίψεις καλυτερεύουν τον άνθρωπο, και νοσταλγία σημαίνει επιθυμία να επιστρέψει κανείς όχι μόνο σε ό,τι έχει ζήσει αλλά και σε ό,τι έχει ονειρευτεί.
Τα καλά βιβλία δεν τα διαβάζει απλώς κανείς, τα συναναστρέφεται, έως ότου να μοιάζουν με φίλους που είχε από πάντα. Γι’ αυτό και η μέριμνα για την εμφάνιση στον Σελαβή— δεν προκύπτει από αισθητισμό, αλλά από την ίδια τη φύση των βιβλίων. Έτσι, η συντροφιά —και η ομορφιά— τους μοιάζει αναντικατάστατη.
Οι Εκδόσεις Περισπωμένη αισίως αριθμούν 130 τίτλους μετά από 12 χρόνια λειτουργίας. Ο αριθμός δεν θα είχε καμία σημασία, αν δεν αφορούσε βιβλία σχεδιασμένα ένα προς ένα στο χέρι. Μαρτυρικό η κόκκινη, πράσινη ή μπλε κλωστή βιβλιοδεσίας στο εσωτερικό κάθε αντιτύπου.
Ο Σωτήρης Σελαβής παιδιόθεν είχε αδυναμία στις χειρωνακτικές κατασκευές. Αγαπούσε το σχέδιο, την καλλιγραφία, την αίσθηση του χαρτιού, τις ζωγραφιές και τις εικονογραφήσεις. Όλα αυτά όμως δεν σήμαιναν ότι ήξερε και να φτιάχνει βιβλία. Έπρεπε να μάθει. Και φυσικά συνεχίζει να μαθαίνει.
Ρίλκε, Νοβάλις, Γέιτς, Νίτσε, Κίρκεγκωρ και Χάιντεγκερ, Βέλτσος, Μαρσέλλος, Λάμπρου, είναι κάποιες από τις φιλίες ζωής που μας χαρίζει απλόχερα με μία μόνο αναπνοή ένας αλλόκοσμος Ιάπωνας στην Αθήνα.
Γιατί ο Σωτήρης Σελαβής μεταφράζει, γράφει και εκδίδει ποίηση; Γιατί «ο Ρίλκε είναι τόσο απαραίτητος όσο ο ιερέας στο πεδίο της μάχης» (Τσβετάγιεβα).