Ενας από τους πιο θρυλικούς παίκτες του πόκερ και τζογαδόρος του Λας Βέγκας. ο Ελληνας, Άρτσι Κάρας έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 73 ετών. Πήρε το παρατσούκλι «The Greek» και έχει συγκριθεί στο παρελθόν με έναν άλλο θρυλικό τζογαδόρο που έγραψε ιστορία στις ΗΠΑ, τον Nick the Greek, ο οποίος έφυγε από τη ζωή πριν από 60 χρόνια.
Ο Ανάργυρος Καραβουρνιώτης, όπως είναι το όνομα γέννησής του, ξεκίνησε τον Δεκέμβριο του 1992 στο Λας Βέγκας αυτό που θα έμενε στην ιστορία απλώς ως “το σερί” (The Run): έχοντας μόλις 50 δολάρια στην τσέπη του, συν άλλα 10.000 $ που δανείστηκε, ο Άρτσι Καράς κατάφερε μ′ ένα απίστευτο σερί νικών να κερδίσει περίπου 50 εκατομμύρια δολάρια, πριν τα χάσει στην συνέχεια όλα. Ωστόσο, ο μύθος του εξακολουθεί να ζει δίπλα στο πάνθεον των Ελλήνων τζογαδόρων, όπως ο Νίκ δε Γκρικ και ο Τζον Τάραμας.
Γεννημένος τζογαδόρος, ο Καράς ισχυριζόταν ότι έχει παίξει περισσότερα χρήματα σε καζίνο από οποιονδήποτε άλλον στην ιστορία
Aπό μικρός στο τζόγο
Πριν γίνει ο «Archie Karas», ήταν ο Ανάργυρος Καραβουρνιώτης, γεννημένος την 1η Νοεμβρίου 1950 στο νησί της Κεφαλονιάς.
Η ζωή του στον τζόγο ξεκίνησε από παιδί. Ο πατέρας του Νικόλας ήταν φτωχός οικοδόμος και ο Ανάργυρος κέρδιζε λεφτά στις μπίλιες για να μην πεινάσει.
Το αγόρι στοιχημάτιζε τακτικά, εφευρίσκοντας τα δικά του «τυχερά» παιχνίδια στη γειτονιά και κερδίζοντας σε αυτά τις περισσότερες φορές, έβγαζε ένα αξιοπρεπές χαρτζιλίκι.
Ο νεαρός Ανάργυρος έβλεπε το ρόλο του ως βοηθός του πατέρα του στις οικοδομές ως μια κουραστική αγγαρεία. Μια μέρα, σε ηλικία 15 ετών, αρνήθηκε να φτυαρίσει τσιμέντο, ισχυριζόμενος ότι είχε ένα άσχημο έγκαυμα στο χέρι του.
Ο πατέρας του, εξοργισμένος με τον γιο του, του πέταξε το φτυάρι. Ο έφηβος απέφυγε το φτυάρι και εκείνη τη στιγμή αποφάσισε ότι έπρεπε να φύγει από το σπίτι του -για πάντα.
Ο νεαρός Ανάργυρος δεν είχε άλλη επιλογή από το να γίνει ναυτικός. Εργάστηκε σε πλοία για δύο χρόνια, κυρίως ως σερβιτόρος, κερδίζοντας ελάχιστα χρήματα.
Όταν ένα από τα πλοία στα οποία δούλευε έβαλε για πρώτη φορά πλώρη για τις Ηνωμένες Πολιτείες, ήταν σαν οιωνός γι′ κείνον να κυνηγήσει το αμερικανικό όνειρο. Σε ηλικία 17 ετών, αποβιβάστηκε στο Πόρτλαντ του Όρεγκον, απ′ όπου συνέχισε για το Λος Άντζελες.
Μόνος και χωρίς να μιλάει τη γλώσσα, βρήκε δουλειά ως σερβιτόρος στην Πόλη των Αγγέλων. Εκεί ήρθε αντιμέτωπος με το πεπρωμένο του: δίπλα στο εστιατόριο υπήρχε μια αίθουσα μπόουλινγκ και μπιλιάρδου.
Φυσικό ταλέντο
Ο Ανάργυρος Καραβουρνιώτης, πλέον «Archie Karas», έγινε σύντομα «άσος» στο μπιλιάρδο, επιδεικνύοντας εκπληκτική επιδεξιότητα. Ωστόσο, δεν το έκανε από αγάπη για το παιχνίδι, αλλά για οικονομικούς λόγους, καθώς κέρδιζε τα στοιχήματα.
Δεν υπήρχε αντίπαλος του στο μπιλιάρδο. Έβγαλε πολλά χρήματα και έφτασε σε σημείο να μην είναι κανείς πρόθυμος να παίξει εναντίον του.
Αναζητώντας νέες πηγές εσόδων, στράφηκε στην αίθουσα χαρτοπαιξίας στις εγκαταστάσεις του μπόουλινγκ. Εκεί, ανακάλυψε ότι ήταν φυσικό ταλέντο και στο πόκερ.
Από τότε, η τράπουλα έγινε ο έρωτας της ζωής του, η αιώνια ερωμένη και εμμονή του, αυτή που δεν θα πρόδιδε ποτέ.
Από εκεί ξεκίνησε η τρελή περιπέτεια του Άρτσι Κάρας στα καζίνο της Αμερικής. Έγινε ένας θρύλος της τράπουλας, μια υπερφυσική, σχεδόν μυθική προσωπικότητα, ένα τοτέμ στον κόσμο του τζόγου.
«Αγνωστη» του η λέξη ρίσκο
Από την ηλικία των είκοσι έως τα τριάντα του χρόνια, τεράστια χρηματικά ποσά πέρασαν από τα χέρια του.
Το ξέφρενο σερί νικών του στο τραπέζι του πόκερ συνεχίστηκε, κάνοντας τον Καρά εκατομμυριούχο από το μηδέν. Όταν καθόταν στο τραπέζι των χαρτιών, ήταν ατρόμητος. Η ιδέα του ρίσκου δεν σήμαινε απολύτως τίποτα γι′ αυτόν.
«Τη μια μέρα θα μπορούσα να οδηγήσω μια Mercedes και την επόμενη να κοιμηθώ μέσα σε αυτήν», έχει πει, εξηγώντας ότι δεν φοβόταν να πάρει ρίσκα. «Κίνδυνος; Τι σημαίνει αυτό;» απάντησε κάποτε όταν ένας αντίπαλός του τον ρώτησε για την ατρόμησή του στον τζόγο.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1990 είχε δημιουργήσει ένα bankroll ύψους 2 εκατομμυρίων δολαρίων, αλλά μέσα σ’ένα μήνα, είχε χάσει τα λεφτά αυτά που είχε συγκεντρώσει στον τραπεζικό του λογαριασμό. Αυτό συνέβη τον Δεκέμβριο του 1992.
Εκείνο το Δεκέμβριο, όλα έμοιαζαν να έχουν τελειώσει για τον Κάρας. Η προσπάθεια αποτοξίνωσης θα ήταν η φυσιολογική αντίδραση για έναν εκατομμυριούχο που έμεινε άφραγκος μέσα σε ένα μήνα.
Ωστόσο, για τον Καράς, το φαινομενικά διαφαινόμενο τέλος σήμαινε μια νέα αρχή. Αφού έχασε τα πάντα στον τζόγο, αποφάσισε να κάνει το επόμενο μεγάλο βήμα και να ξαναγίνει εκατομμυριούχος. Με τον τζόγο, φυσικά.
«Οι τζογαδόροι απολαμβάνουν και τα δύο, να κερδίζουν και να χάνουν. Παίρνεις μια δόση... Δεν το συνιστώ σε κανέναν», είπε κάποτε.
Ο Καράς έχασε το bankroll του μέχρι τον Δεκέμβριο του 1992, εκτός από 50 δολάρια, τα οποία πήρε μαζί του στο Λας Βέγκας, όπου έπεισε έναν παίκτη πόκερ να του δώσει δάνειο 10.000 δολαρίων. Ανέβασε τα χρήματα αυτά σε 30.000 δολάρια παίζοντας razz με υψηλά στοιχήματα.
Στο πρώτο τραπέζι, τριπλασίασε το κεφάλαιο σε τρεις ώρες. Ξεπλήρωσε τον φίλο του και συνέχισε να παίζει. Ήταν η νύχτα που γεννήθηκε ο θρύλος του.
Χρησιμοποιώντας αυτά τα χρήματα για να συνεχίσει τον τζόγο, κέρδισε εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια σε όλη την πόλη. Στη συνέχεια τα έβαλε με έναν παίκτη με υψηλά στοιχήματα, γνωστό ως «Mr X», στο Binion’s Horseshoe, την αρχική έδρα του World Series of Poker (WSOP). Ο Kαράς κέρδισε μερικά εκατομμύρια εναντίον του Mr X και φέρεται να είχε δημιουργήσει ένα bankroll άνω των 7 εκατομμυρίων δολαρίων μέσα σε λίγους μήνες.
Αυτό που ακολούθησε ήταν το μεγαλύτερο σερί νικών στην ιστορία του τζόγου, γνωστό και ως «The Run» (το σέρί). Ο συνδυασμός τύχης και πρωτοφανούς επιδεξιότητας επέτρεψαν στον Καρά να μετατρέψει μέσα σε 3 χρόνια τα 50 δολάρια σε 40 εκατ.!
Όλοι μιλούσαν για τον «νέο Νικ δε Γκρικ» και ο Άρτσι συνέχισε να τζογάρει αμείλικτα. Κατά τη διάρκεια αυτής της τριετίας, ήταν ο φόβος όλων των μεγάλων ονομάτων στο Razz και, αργότερα, στο πόκερ.
Κάποια στιγμή, ακόμη και οι μεγάλοι παίκτες του πόκερ φοβόντουσαν να καθίσουν στο τραπέζι απέναντι του.
Κέρδισε πολλούς Hall of Famers του πόκερ εκείνης της εποχής όπως τους Stu Ungar, Chip Reese, ο οποίος θεωρούνταν ο καλύτερος παίκτης cash game στον κόσμο εκείνη την εποχή, Puggy Pearson, Johnny Chan και ο Johnny Moss
Η θεαματική πτώση
Μετό το φημισμένο come back του το 1992, το ατυχές φινάλε ήταν εξίσου θεαματικό για τον Καρά.
Αρχικά, κατηγορήθηκε ότι μάρκαρε τις τράπουλες του μπλάκτζακ, προσπαθώντας να εξαπατήσει τα καζίνο. Συνελήφθη πέντε φορές για υποτιθέμενες απάτες σε καζίνο στην Καλιφόρνια και τη Νεβάδα και το 2013 καταδικάστηκε σε 73 ημέρες φυλάκιση και του επιβλήθηκε βαρύ πρόστιμο.
«Τα καζίνο δεν θέλουν να κερδίσετε. Θέλουν να βγάλουν τα προς το ζην από εσάς. Δεν θέλουν να βγάλεις εσύ τα προς το ζην από αυτά», είχε πει κάποτε.
Οι διώκτες του είχαν καταφέρει να στοιχειοθετήσουν μια υπόθεση και να αποδείξουν, μέσω υλικού από κάμερες ασφαλείας, ότι είχε πλαστογραφήσει την τράπουλα. Σύμφωνα με το κατηγορητήριο, ο Kαράς σημάδεψε τα χαρτιά του μπλάκτζακ με μικροσκοπικούς λεκέδες από μελάνι.
Η ένδοξη καριέρα του Kαρά στον τζόγο έληξε το 2015. Η χαριστική βολή ήταν ότι το όνομά του μπήκε στην περίφημη «Μαύρη Βίβλο». Ήταν στη μαύρη λίστα σε όλα τα καζίνο. Μόλις το όνομα κάποιου μπει στις σελίδες της Μαύρης Βίβλου, δεν σβήνεται ποτέ, ό,τι κι αν συμβεί.
Ο Kαράς, γνωστός περισσότερο ως παίκτης παιχνιδιών μετρητών, κέρδισε σε έξι διοργανώσεις του World Series of Poker, συμπεριλαμβανομένων τεσσάρων εμφανίσεων στο τελικό τραπέζι, οι οποίες έγιναν όλες αυτόν τον αιώνα.
Οπως ο ίδιος είπε, ποτέ δεν έπαιζε για τα χρήματα. Του άρεσε να παίζει, αλλά δεν αγαπούσε τα χρήματα.
«Τα καλύτερα πράγματα στη ζωή δεν μπορείς να τα αγοράσεις με χρήματα. Έναν καλό φίλο δεν μπορείς να τον αγοράσεις. Ένας φίλος μπορεί να σου σώσει τη ζωή, μπορεί να σε βοηθήσει όταν είσαι σε δύσκολη θέση».
Πηγή: Greek Reporter, pokernews.com