Η ηθική δεν είναι κάτι μονοσήμαντο. Είναι ένα σύστημα :
· αξιών · κανόνων · αντιλήψεων
το οποίο καθορίζει τον χαρακτήρα, τη στάση ζωής μας και τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουμε τις διάφορες καταστάσεις.
Το ήθος είναι σημαντικό για τους εργαζόμενους ως μονάδες αλλά και για τις επιχειρήσεις ως δομές.
H Επιχειρησιακή Ηθική (Corporate Ethics) είναι ένα από τα πιο κρίσιμα σημεία στην επίσημη γλώσσα του Management.
Η ακεραιότητα του ήθους του εργαζόμενου σε μία επιχείρηση αποτελεί αναγκαιότητα τόσο για το μέλλον του ίδιου στην επιχείρηση όσο και για το μέλλον της ίδιας της εταιρείας.
Σε μια εποχή που καλλιεργεί την ατομική φιλοδοξία και τον υψηλό ανταγωνισμό, ένας εργαζόμενος με ήθος, συνετή και σταθερά υπεύθυνη στάση σε μια εταιρεία, δεν μπορεί να υποβαθμιστεί παρά μόνο να αναβαθμιστεί σε ανώτερους τομείς ευθύνης. Το ήθος είναι μία αρετή ανταποδοτική.
Όσον αφορά το επιχειρηματικό κομμάτι, μια επιχείρηση όσο πιο οργανωμένη είναι, τόσο πιο αυστηρά πρότυπα ηθικής έχει ή θα πρέπει να έχει.
Σε κάθε περίπτωση, τα τυπικά και επιπλέον προσόντα που μπορεί να έχει κάποιος, είναι το εισιτήριο για μια θέση εργασίας. Το διαβατήριο όμως είναι το ήθος. Χωρίς αυτό «δεν περνάς τον έλεγχο». Και αυτό αποτελεί συνθήκη με την ισχύ του κανόνα. Θυμάμαι μια από τις συμβουλές που μου είχε δώσει ο πατέρας μου, όταν είχα αναλάβει καθήκοντα manager σε μια μεγάλη εταιρεία.
Μου είπε επί λέξη «Φρόντισε να είσαι σωστός και ακέραιος εκεί που θα πας, γιατί ο επιχειρηματίας γνωρίζει. Στην περίπτωση που δεν γνωρίζει, δύο ενδεχόμενα υπάρχουν: Είτε σηκώνει το τηλέφωνο και μαθαίνει, είτε κάποιος τον ενημερώνει για το ποιος είσαι».
Μου αφηγήθηκε τότε και ένα περαστικό που είχε συμβεί στον ίδιο.
Εργαζόταν σε μια μεγάλη εταιρεία πετρελαιοειδών που είχε παρουσία στη Σαουδική Αραβία.
Την περίοδο εκείνη κατασκευαζόταν ένα από τα μεγαλύτερα διυλιστήρια στον κόσμο και επειδή o πατέρας μου συμμετείχε στο συγκεκριμένο project, ταξίδευε από την Ελλάδα συχνά.
Είχε αναλάβει ένα κομμάτι που είχε σχέση με τις προμήθειες για την κατασκευή του διυλιστηρίου.
Η εταιρεία από την Ελλάδα είχε στείλει τότε εκεί αρκετούς εργαζόμενους διαφόρων ειδικοτήτων (εργάτες, ειδικό επιστημονικό προσωπικό, στελέχη, κλπ).
Εγώ τότε ήμουν μόλις δέκα χρονών. Όπως μου είπε λοιπόν ο πατέρας μου, κάποια μέρα χτύπησε το τηλέφωνο στο σπίτι μας και το σήκωσα εγώ. Ήταν ένας κύριος που ζητούσε να του μιλήσει.
Ήταν ο CEO της εταιρείας, που του ζήτησε μέσα σε μία ώρα να βρίσκεται στα κεντρικά γραφεία της εταιρείας, χωρίς όμως να του εξηγήσει τον λόγο.
Ο πατέρας μου, συνεπής όπως πάντα, σε λιγότερο από μια ώρα ήταν στην εταιρεία, όπου στην αίθουσα συσκέψεων τον περίμεναν, εκτός του CEO, άλλα τέσσερα υψηλόβαθμα στελέχη.
Η συνάντηση από την πρώτη στιγμή φάνηκε ότι είχε «ανακριτικό» ύφος. Από τη μεριά του CEO διατυπώθηκαν υπαινιγμοί εις βάρος του πατέρα μου περί κακοδιαχείρισης και αδιαφανών συναλλαγών. Ο πατέρας μου με απόλυτη ψυχραιμία αλλά και έκπληξη δήλωσε άγνοια επί του θέματος. Τότε, ο CEO ζήτησε από τον οικονομικό διευθυντή της εταιρείας να πάρει τον λόγο βάσει των στοιχείων που υπήρχαν.
Εκείνος χωρίς δεύτερη σκέψη μίλησε για την ακεραιότητα του ήθους του πατέρα μου λέγοντας συγκεκριμένα ότι ποτέ ως υπάλληλος δεν έδωσε δικαιώματα για οποιαδήποτε μομφή.
Έπειτα, ζητήθηκε και από τα υπόλοιπα στελέχη να πάρουν θέση. Για τον πατέρα μου όλη αυτή η διαδικασία αμφισβήτησης του ήθους του ήταν σίγουρα από τις δυσκολότερες της καριέρας του. Τελικά, και οι υπόλοιποι συντάχθηκαν με τη γνώμη του οικονομικού διευθυντή. Τίποτε, ωστόσο, δεν είχε τελειώσει. Όλα εξαρτιόνταν από την αποκλειστική κρίση του CEO. Αυτός θα αποφάσιζε για την παραμονή ή την αποχώρηση του πατέρα μου από την εταιρεία.
Παρά το γεγονός ότι ο πατέρας μου ήταν σίγουρος για την ηθική του ακεραιότητα, εντούτοις, όπως μου εξομολογήθηκε, η βασικότερη ανησυχία του ήταν ότι, σε περίπτωση που υπερίσχυαν οι επιφυλάξεις του CEO και απολυόταν από την εταιρεία, θα κουβαλούσε για μια ζωή στο βιογραφικό του ένα μελανό σημείο.
Τελικά, έλαμψε η αλήθεια, αποκαταστάθηκε η αμφισβήτηση στο πρόσωπο του, ο οποίος όχι μόνο παρέμεινε στη θέση του, αλλά σύντομα με πρόταση του CEO ανέλαβε υψηλότερα καθήκοντα.
Η βιωματική ιστορία που προηγήθηκε είναι ενδεικτική της αξίας που έχει το ήθος του ανθρώπου στις επαγγελματικές του σχέσεις. Οι γνώσεις και οι δεξιότητες μπορούν σαφώς να διακρίνουν έναν εργαζόμενο έναντι κάποιων άλλων. Το ήθος ωστόσο είναι αυτό που θα τον καθιερώσει τελικά στο επαγγελματικό του περιβάλλον.
Απόσπασμα απο το βιβλιο “Ο Μοναχός που έγινε CEO” - 1000 years Αθωνικό Management