Ο υποψήφιος βουλευτής της ΝΔ στον Νότιο Τομέα της Β’ Αθηνών, Κωνσταντίνος Κυρανάκης ανακοίνωσε ότι η Νέα Δημοκρατία σκοπεύει, αν γίνει κυβέρνηση μετά τις εκλογές της 7.7.19 να καθιερώσει άμεσα αφορολόγητο 1.000 ευρώ για κάθε νέο μέλος ελληνικής οικογένειας, καθώς και 2.000 ευρώ επίδομα για κάθε Ελληνόπουλο.
Ο αρχηγός της ΝΔ Κωσταντίνος Μητσοτάκης επιβεβαίωσε γενναιόδωρα σε προεκλογική συγκέντρωση ότι το επίδομα των 2.000 ευρώ θα δοθεί ακόμα και αν ένας εκ των δύο γονέων είναι Έλληνας πολίτης. Η ανακοινώσεις αυτές έγιναν δεκτές με ενθουσιασμό από το εκλογικό κοινό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, όπως και φαντάζομαι από τον μέσο Έλληνα που ανησυχεί για την υπογεννητικότητα στην Ελλάδα.
Ωστόσο υπάρχουν δύο προβλήματα με αυτές της επιφανειακά ευχάριστες ανακοινώσεις.
Το πρώτο πρόβλημα είναι η κάθετη και άμεση παραβίαση του κοινοτικού δικαίου από κάθε προσπάθεια διασύνδεσης κοινωνικών παροχών και εθνότητας. Δωράκια και επιδόματα για Έλληνες και ελληνικές οικογένειες (ακόμα και αν περιλαμβάνουν όσους/όσες είχαν το θάρρος να κάνουν οικογένεια με αλλοδαπούς) παραβιάζουν βασικούς κανόνες της Ευρωπαϊκής Ένωσης που απαγορεύουν τις διακρίσεις μεταξύ των πολιτών κρατών μελών. Οι καταχειροκροτούμενες ανακοινώσεις του κ. Μητσοτάκη σημαίνουν ότι μια οικογένεια Ιρλανδών που ζει στην Αθήνα δεν θα λάβει αυτό το επίδομα. Μπορεί να μην πάρουν το επίδομα, αλλά μπορούν να προστρέξουν στα δικαστήρια. Βεβαίως, η άμεση απάντηση που φαντάζομαι θα δώσει η ΝΔ αν ερωτηθεί σχετικά, είναι ότι αντίθετα με το ότι ακούσαμε από τον κ. Κυρανάκη και τον κ. Μητσοτάκη, το μέτρο δεν προσπαθεί να αποκλείσει τους καλούς Ευρωπαίους συμπολίτες μας αλλά τους άλλους, τους πιο ξένους.
Φτάνουμε λοιπόν στο δεύτερο πρόβλημα αυτών τον λαοπρόβλητων πολιτικών. Ακόμα και αν υποθέσει κανείς (που δεν είναι καθόλου σίγουρο) ότι η προσπάθεια αποκλεισμού από κοινωνικά επιδόματα ομάδων του πληθυσμού με εθνικά κριτήρια (ακόμα και όσων βρίσκονται νόμιμα στη χώρα) είναι νόμιμη, θα πρέπει να ερωτηθούμε αν είναι πολιτικά και ηθικά επιθυμητή. Ας το θέσουμε ως εξής. Πώς θα φαινόταν στον κ. Κυρανάκη αν η Αγγλική κυβέρνηση έλεγε σε εμένα, Έλληνα πολίτη και κάτοικο Λονδίνου, ότι δεν δικαιούμαι επιδόματος παιδιού γιατί η οικογένεια μου δεν έχει βρετανική υπηκοότητα; Έχει το δικαίωμα η Αγγλία να προωθήσει πολιτικές που δίνουν κίνητρα στους βρετανούς να κάνουν περισσότερα παιδία και όχι σε όλους τους άλλους που ζουν, εργάζονται νόμιμα και πληρώνουν άφθονους φόρους εδώ; Αν ναι, γιατί όχι και φορολογικά κίνητρα, γιατί όχι και άλλα οικονομικά κίνητρα και επιδόματα μόνο για τους καλούς ντόπιους; Πώς θα φαινόταν το μέτρο αυτό στον μέσο Έλληνα ψηφοφόρο αν το παιδί τους ήταν ο στόχος μιας τέτοιας πολιτικής; Σκέφτεστε ίσως ότι ο Έλληνας της Βρετανίας θεωρείται όσο Ευρωπαίος όσο ο Ιρλανδός στην Ελλάδα; Ή πιστεύετε μήπως ότι ο Ιρλανδός στην Ελλάδα είναι καλύτερος (και πιο άξιος) επιδομάτων από τον Ρουμάνο ή ακόμα και τον Πακιστανό;
Προφανώς καταλάβατε που προσπαθώ να καταλήξω. Οι ανακοινώσεις του τύπου αυτού δεν έχουν να κάνουν με την υπογεννητικότητα στην Ελλάδα ή με το δημογραφικό πρόβλημα. Έχουν να κάνουν με τις λέξεις Έλληνας και ελληνική οικογένεια. Ως Έλληνας ευρωπαίος δεν βλέπω αυτό το μήνυμα σαν καλό παράδειγμα πολιτικής αξίας μιας εισερχόμενης κυβέρνησης. Το βλέπω, και δεν είμαι ο μόνος, σαν μια φτηνή ψηφοθηρία από ένα κομματικό μηχανισμό που θεωρεί ότι έχει στην τσέπη τον κεντρώο ψηφοφόρο και τους Έλληνες με ευρωπαϊκή ταυτότητα και φιλελεύθερα ιδανικά. Σε αυτό ακριβώς το σημείο πιστεύω ότι ο κ. Μητσοτάκης κάνει ένα τραγικό λάθος. Πολιτικές που ακούγονται ευχάριστα στα αυτιά μερικών ψηφοφόρων δεν είναι παράλληλα αποδεκτές από τους υπολοίπους. Οι διακρίσεις με βάση το ποιος ξένος είναι καλός και ποιος όχι, με βάση το τί είναι καλό για τον Έλληνα και όχι τον ξένο, είναι χαρακτηριστικές άλλων κομματικών χώρων.
Σε περίπτωση που διαβάσατε τα παραπάνω και καταλήξατε στο συμπέρασμα ότι είμαι αριστερίζων ”συριζαίος”, να σας υπενθυμίσω ότι η επιθυμία για μια μοντέρνα ευρωπαϊκή Ελλάδα προς το παρόν δεν εκφράζεται από κανένα πολιτικό χώρο. Αν η Νέα Δημοκρατία επιθυμεί, όπως και θα έπρεπε, να εκφράσει αυτό το χώρο τότε θα πρέπει να σκεφτεί τι ακριβώς αντιπροσωπεύει. Τα φτηνά συνθήματα, τα εύκολα χαρτζιλίκια προς ένα εθνικόφρων κοινό, είναι εκ διαμέτρου αντίθετα με μια αντίληψη ότι ο κ Μητσοτάκης φέρνει κάτι το νέο, το μοντέρνο και το καθαρό.
Ας τελειώσουμε λοιπόν με ένα ερώτημα προς την αξιωματική αντιπολίτευση. Ενδιαφέρετε για την χάραξη πολιτικής με βάση τη νομιμότητα και αν ναι, προς πια κατεύθυνση θα είναι αυτή η πολιτική; Νομίζω ότι είναι και άλλοι σαν εμένα που θα ήθελαν να ξέρουν στον δρόμο προς την κάλπη των εθνικών εκλογών αν μια κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας θα είναι μια κυβέρνηση επιδομάτων για τις ελληνικές οικογένειες, ή μια ευρωπαϊκή δύναμη ανασυγκρότησης και εκσυγχρονισμού της χώρας.