Δεδομένου ότι η κατάθλιψη παύει πλέον να συνδέεται επιστημονικά με μία χημική ανισορροπία, υπό αμφισβήτηση τίθεται και η αξία των σύγχρονων αντικαταθλιπτικών. Τη συγκεκριμένη θέση υποστήριξε πρόσφατα βρετανίδα ψυχίατρος, φέρνοντας τα πάνω κάτω στην κατανόηση της εν λόγω ασθένειας.
«Η μελέτη μας θέτει σε αμφισβήτηση την βασική ιδέα που βρίσκεται πίσω από την χρήση των αντικαταθλιπτικών», δηλώνουν οι ψυχίατροι Τζοάνα Μόνκριφ και Μαρκ Χόροβιτζ, στην ιστοσελίδα The Conversation.
Η μελέτη αμφισβητεί την υπόθεση που θέλει την κατάθλιψη να σχετίζεται με την έλλειψη της σεροτονίνης, του νευροδιαβιβαστή που συμμετέχει στην μετάδοση των συναισθημάτων στον εγκέφαλο.
Η μελέτη, που βασίζεται σε προηγούμενα δημοσιεύματα και είναι εκ προοιμίου πιο αξιόπιστη από τις επί μέρους μελέτες, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι ουδεμία σχέση αποδεικνύεται ανάμεσα στην έλλειψη σεροτονίνης και την κατάθλιψη.
Πρόκειται για μία ριζοσπαστική υπόθεση, ιδίως αν σκεφτεί κανείς ότι τα περισσότερα σύγχρονα αντικαταθλιπτικά έχουν δημιουργηθεί, προκειμένου να επέμβουν στα επίπεδα σεροτονίνης.
Πλήθος επικρίσεων διατυπώθηκαν κατά της συγκεκριμένης μελέτης.
«Συμφωνώ με τα συμπεράσματα των συγγραφέων της μελέτης, ωστόσο εγώ δεν θα συντηρούσα τόσο ανελαστικές βεβαιότητες», σχολίασε ο βρετανός ψυχίατρος Φιλ Κόουεν.
Αντικαταθλιπτικά και φαρμακοβιομηχανία
Για την Τζοάνα Μόνκριφ, σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να διακοπεί ξαφνικά η λήψη αντικαταθλιπτικών. Πολλοί ψυχίατροι, ανάμεσά τους και ο Μάηκλ Χόφμαν, τονίζουν ότι η αποτελεσματικότητα των αντικαταθλιπτικών, όποιο και αν είναι το γενεσιουργό αίτιο της κατάθλιψης, έχουν αξιολογηθεί επιστημονικά.
«Οι μηχανισμοί των φαρμάκων που χρησιμοποιούμε στην αντιμετώπιση της κατάθλιψης, είναι εν γένει πολλαπλοί και τελικά, στις περισσότερες περιπτώσεις, δεν γνωρίζουμε με ακριβή τρόπο τί καθιστά αποτελεσματική μία αγωγή», εξηγεί.
Σε τελική ανάλυση, οι συζητήσεις για τον ρόλο της σεροτονίνης, αποδεικνύουν πόσο δύσκολη είναι η κατανόηση των βιολογικών και κοινωνικών μηχανισμών μίας τόσο πολύπλοκης ασθένειας όσο η κατάθλιψη, πράγμα που ωθεί τους ερευνητές, να βασίζονται σε εκ φύσεως ατελή μοντέλα.
«Παραμένουμε σε υποθέσεις και συνεχίζουμε να αναζητούμε και να δοκιμάζουμε μοντέλα αλληλοσυγκρουόμενα μεταξύ τους», συνοψίζει ο Μάηκλ Χόφμαν.
Mε πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ, AFP