Τη θεωρία πως το νερό της Γης προήλθε από αστεροειδείς και κομήτες ςπου συγκρούστηκαν με τον πλανήτη μας αμφισβητούν επιστήμονες του UCLA και άλλοι ερευνητές, που ανακάλυψαν μια διαδικασία μέσω της οποίας «εγχώριο» νερό μπορεί να παράγεται εύκολα σε πλανήτες ανά τον γαλαξία- κάτι που δείχνει ότι οι πλανήτες σαν τη Γη ίσως να μην είναι απλά κοινοί, μα...αναπόφευκτοι.
Γενικότερα μιλώντας, η Γη θεωρείται συχνά μοναδική στον γαλαξία, καθώς εκτιμάται πως έχει τις ιδανικές συνθήκες για να υποστηρίζει ατμόσφαιρα, νερό σε υγρή μορφή και εν τέλει ζωή. Ωστόσο το νερό φαίνεται να είναι πολύ πιο κοινό σε πλανήτες ανά τον γαλαξία σε σχέση με ό,τι θα περίμενε κανείς πριν λίγα χρόνια. Μια από τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν σήμερα ερευνητές είναι η επεξήγηση της προέλευσης αυτού του νερού.
Ακόμα και το νερό στη Γη αποτελεί σε ένα βαθμό μυστήριο- ωστόσο έρευνα της οποίας ηγήθηκαν επιστήμονες του UCLA μαζί με συναδέλφους τους στο Carnegie Institution for Science παρέχει νέα στοιχεία ως προς το πώς το νερό σχηματίζεται σε πλανήτες ανά τον γαλαξία και αλλάζει τις εκτιμήσεις σχετικά με το πόσο κοινοί μπορεί να είναι πλανήτες σαν τη Γη.
Η σχετική έρευνα, της οποίας ηγήθηκε ο Εντ Γιανγκ, καθηγητής του UCLA (πλανητικές και διαστημικές επιστήμες), δημοσιεύτηκε στο Nature και καταλήγει σε ένα συμπέρασμα- έκπληξη: Πολλά από τα σημαντικά χαρακτηριστικά της Γης, περιλαμβανομένου του νερού σε υγρή μορφή, μπορεί να μην είναι «ατυχήματα», μα αναπόφευκτες εξελίξεις.
Μια δημοφιλής αντίληψη είναι πως το νερό στη Γη εμφανίστηκε χάρη σε αστεροειδείς και κομήτες που συγκρούστηκαν μαζί της κατά τον σχηματισμό της. Ωστόσο οι έρευνες της ομάδας υποδεικνύουν πως το νερό της Γης είναι εγχώριας παραγωγής και δεν έφτασε απ’έξω.
«Στην πραγματικότητα η διαδικασία που δημιούργησε το νερό μας θα μπορούσε να αναπαραχθεί πολύ εύκολα σε άλλους πλανήτες» είπε ο Γιανγκ.
Ο ίδιος και οι συνάδελφοί του πήραν αυτά που είχαν γίνει γνωστά για βραχώδεις πλανήτες τύπου «σούπερ-Γη» που συναντώνται ανά τον γαλαξία μας. Αυτού του είδους οι εξωπλανήτες είναι μεταξύ των πιο κοινών στον γαλαξία.
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν προσομοιώσεις εργαστηρίου και εξελιγμένα μαθηματικά μοντέλα για να διερευνήσουν την ανταλλαγή υλικού μεταξύ ατμοσφαιρών μοριακού υδρογόνου και ωκεανών μάγματος. Εξέτασαν συγκεκριμένες ενώσεις και αντιδράσεις που θεωρούντα αρκετά πολύπλοκες για να αποδίδουν πολύτιμα δεδομένα για την ιστορία της Γης μα αρκετά απλά για να μπορούν να ερμηνευτούν πλήρως μέσω του μοντέλου τους.
Η ανάλυση της ομάδας έδειξε πως κατά τον σχηματισμό τους πολλοί είχαν εξαιρετικά πλούσιες σε υδρογόνο ατμόσφαιρες, λιωμένους πυρήνες και ωκεανούς μάγματος με πολύ οξυγόνο, σαν τη Γη.
«Το υδρογόνο στην ατμόσφαιρα, που μπορεί να διαλυθεί σε υγρό, έρχεται σε επαφή με το υγρό, καυτό μάγμα» είπε ο Γιανγκ. «Υπό αυτές τις συνθήκες, τα μόρια υδρογόνου και οξυγόνου αντιδρούν και γίνονται νερό».
Αν το περισσότερο νερό της Γης δημιουργηθηκε εδώ, και πολλοί από τους μεγάλους πλανήτες σαν τη Γη στον γαλαξία δημιουργήθηκαν υπό παρόμοιες συνθήκες, έχει λογική η υπόθεση πως ίσως υπάρχουν πολλοί πλανήτες σαν τη Γη εκεί έξω με επαρκές νερό για ζωή.