Οι καθημερινές προκλήσεις για την ψυχική υγεία των ατόμων έχουν αρχίσει να επηρεάζουν και τους χώρους εργασίας, ενώ όλο και περισσότερες εταιρείες παρατηρούν ότι οι εργαζόμενοί τους εγκαταλείπουν τη δουλειά τους εξαιτίας τους. Και αν τα νέα ευρήματα είναι αληθινά, φαίνεται πως οι νέοι επηρεάζονται περισσότερο.
Μια έρευνα που δημοσιεύθηκε τη Δευτέρα στο περιοδικό Harvard Business Review, κατέγραψε ότι ένας στους πέντε ερωτηθέντες (οι μισοί μιλένιαλς της έρευνας ηλικίας 23 έως 38 ετών) είχαν παραιτηθεί από δουλειά στο παρελθόν για ψυχολογικούς λόγους.
Συμειώνεται, ότι οι Μιλένιαλς ή η Γενιά Υ, είναι η γενιά, στην οποία ανήκουν όσοι γεννήθηκαν μεταξύ του 1980 και του 2000. Σύμφωνα με παλαιότερες έρευνες είναι εθισμένοι στην τεχνολογία, άθεοι (σε μεγαλύτερο ποσοστό από την προηγούμενη γενιά) και σε σημαντικό ποσοστό άνεργοι (συγκριτικά με τους γονείς τους στην ίδια ηλικία), ως εκ τούτου με χαμηλότερη αγοραστική δύναμη. Η γενιά αυτή παντρεύεται σε μεγαλύτερη ηλικία ενώ εμφανίζεται να είναι η λιγότερο ευνοημένη από την ανάκαμψη σε Ευρώπη και ΗΠΑ μετά την κρίση του 2008 - ο μέσος όρος των εισοδημάτων της έχει μειωθεί σε διπλάσιο ποσοστό από αυτό του γενικού πληθυσμού των ενηλίκων.
Παρά το γεγονός ότι σχεδόν το 60% των ερωτηθέντων δήλωσαν ότι παρουσίασαν συμπτώματα ψυχικής υγείας κατά το παρελθόν έτος, λιγότερο από το ένα τρίτο δήλωσαν ότι αισθάνονται άνετα να μιλάνε για αυτές τις προκλήσεις στον εργασιακό τους χώρο.
«Οι άνθρωποι ανησυχούν για τις επιπτώσεις», είπε. Η μελέτη - η οποία περιελάμβανε απαντήσεις από 1.500 άτομα ηλικίας 16 ετών και άνω που εργάζονταν σε θέσεις πλήρους απασχόλησης στις ΗΠΑ - φαίνεται να το επιβεβαιώνει.
Η εμπειρογνώμονας ευελιξίας Δρ. Robyne Hanley-Dafoe, δήλωσε στη HuffPost Canada ότι παρά τα χρόνια προσπαθειών, το στίγμα γύρω από την ψυχική υγεία εξακολουθεί να είναι αισθητό.
Πολλές φορές, τα άτομα που δίνουν μάχη με ψυχικές παθήσεις συνδέονται με αρνητικές αντιλήψεις και στερεότυπα, όπως για παράδειγμα ότι είναι ανεύθυνοι, ανίκανοι, τεμπέληδες ή επικίνδυνοι”, αναφέρεται στη μελέτη.
Οι εταιρείες δημιουργούν τον δικό τους μικρόκοσμο, όπως επιβεβαιώνει και η εμπειρογνώμονας. Δεν θα σταματήσουν την παραγωγή εργασίας, αν ορισμένοι δεν νιώθουν καλά. Αυτό όμως έχει οδυνηρές συνέπειες για τους εργαζόμενους, ιδιαίτερα τους μικρότερους σε ηλικία που δεν έχουν συνηθίσει την ένταση και την πίεση σε τόσο μεγάλο βαθμό.
Η ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και οικογενειακής ζωής προτείνεται ως η ιδανική λύση, αλλά δεν υπάρχει κανένας τρόπος εξισορρόπησής τους. Αντ ’αυτού, συνιστάται στους νέους να διερωτούνται το εξής:
«Ποιο είναι το χρονικό διάστημα που απαιτείται ώστε να οργανώσω τις προτεραιότητές μου και να νιώθω ισορροπημένος/η»;