Με αφορμή μία περίεργη υπόθεση με αμέτρητες τηλεφωνικές κλήσεις και καταγγελίες για εγκλήματα άγριας βίας σε γειτονιά του Μανχάταν, στην καρδιά της Νέας Υόρκης, οι New York Times παρουσίασαν μία εξαιρετικά ενδιαφέρουσα δημοσιογραφική έρευνα, που καταλήγει στην ανάλυση ενός ολόκληρου φαινομένου της εποχής μας: Ακανόνιστες, ανορθόδοξες, ή ακόμα και αντικοινωνικές συμπεριφορές από ανθρώπους της διπλανής πόρτας, καθώς η πανδημία περιόρισε για πολλούς από εμάς την κοινωνικότητα για μακρό χρονικό διάστημα, ωθώντας ορισμένους σε άγνωστες κατευθύνσεις.
Συχνά οι νέοι, αντισυμβατικοί ή αντικοινωνικοί τρόποι σκέψης δεν οδηγούν σε παραβατική ή επικίνδυνη συμπεριφορά, όμως είναι λογικό να ξαφνιάζουν, ή να περιπλέκουν καταστάσεις, ή και να τρομάζουν ορισμένους από εμάς. Η έρευνα των ΝΥΤ που ακολουθεί, είναι αποκαλυπτική.
Το «αστυνομικό μυστήριο» στο Μανχάταν
«Νέα Υόρκη 911», απάντησε ο τηλεφωνητής υπηρεσίας έκτακτης ανάγκης. «Χρειάζεστε αστυνομία, πυροσβεστική ή ιατρική βοήθεια;»
«Χρειάζομαι αστυνομία στην διεύθυνση 312 Riverside Drive», είπε ο καλών με σιγανή φωνή. «Η κυρία στο δωμάτιο 340 στον τρίτο όροφο «χαρακώνεται». Είναι ψυχικά άρρωστη. Είναι γυμνή και είναι ψυχικά άρρωστη και κόβεται με ξυράφι».
Ο τηλεφωνητής υπηρεσίας έκανε επακόλουθες ερωτήσεις και διαβεβαίωσε τον άνδρα: «Η βοήθεια είναι καθ′ οδόν».
Αυτή η κλήση, μόλις μετά τα μεσάνυχτα της 16ης Δεκεμβρίου, ήταν η πρώτη από τις πέντε εκείνη την ημέρα που ανέφερε τρομερές καταστάσεις έκτακτης ανάγκης στην ίδια διεύθυνση. Καυγάδες, μαχαιρώματα, σεξουαλικές επιθέσεις, πυροβολισμοί — όλα στο 312 Riverside Drive. Ήταν η τοποθεσία χιλιάδων κλήσεων στο 911 που χρονολογούνται περισσότερο από δύο χρόνια - χωρίς αμφιβολία, η πιο επικίνδυνη διεύθυνση σε όλη τη Νέα Υόρκη με αυτό το μέτρο σύγκρισης.
Ξανά και ξανά, οι αστυνομικοί έτρεχαν στο δεντρόφυτο τετράγωνο του Upper West Side, μεταξύ των δρόμων West 103 και 104 . Εκεί τους συνάντησαν πυροσβέστες και ασθενοφόρα.
Αλλά οι κλήσεις κατέληξαν όλες με τον ίδιο τρόπο: Τα οχήματα έκτακτης ανάγκης τελικά έκαναν μεταβολή και έφυγαν, με τις σειρήνες σβηστές. Η αστυνομία, με τον καιρό, σταμάτησε εντελώς να ανταποκρίνεται στις κλήσεις.
Επειδή δεν υπάρχει η διεύθυνση 312 Riverside Drive.
Οι κλήσεις αντιμετωπίστηκαν σαν επείγουσες περιπτώσεις. Πλέον αποτελούν ένα μυστήριο. Ποιος τις έκανε; Γιατί; Ήταν μια συντονισμένη προσπάθεια να διαταραχθεί η αστυνομία ή μια επική φάρσα πολλών ετών;
Οι ντετέκτιβ εντόπισαν τελικά τις κλήσεις από ένα μόνο κινητό τηλέφωνο, σε ένα κτίριο στη West 43rd Street που κάποτε ήταν το Hotel Times Square, το οποίο για χρόνια προσέφερε οικονομικά προσιτή στέγαση και συμβουλές σε ευάλωτους άνδρες και γυναίκες της πόλης.
Η σύγχρονη τεχνολογία και η δυνατότητα εντοποπισμού κινητών τηλεφώνων έδωσε στο τέλος τη λύση: Η αστυνομία εντόπισε το τηλέφωνο στον 14ο όροφο και μαζί του τον άντρα πίσω από κάθε κλήση.
Και έτσι το παζλ πίσω από το μυστήριο αποκαλύφθηκε. Ωστόσο, έχει μπερδέψει μια ολόκληρη ομάδα δικηγόρων, φροντιστών και κοινωνικών λειτουργών!
Δεν είναι μοναδική περίπτωση όμως...
Οι New York Times επισημαίνουν ότι τα «κρούσματα» είναι πολλά, όμως υπάρχει ένα κοινό σημείο στις συγκεκριμένες συμπεριφορές:
«Η αξιοσημείωτη περίπτωση του συγκεκριμένου άνδρα είναι ένα ακραίο παράδειγμα. Όμως, είναι ένα φαινόμενο με πολλά περιστατικά που διαδραματίζονται σε όλη τη Νέα Υόρκη, όταν οι αρχές επιβολής του νόμου της πόλης έρχονται αντιμέτωπες με άτομα των οποίων η συμπεριφορά είναι ακανόνιστη ή παραληρηματική, αλλά που δεν φαίνεται να αποτελούν πραγματικό κίνδυνο για τους άλλους.
Αυτή η ένταση καταγράφεται συστηματικά στη Νέα Υόρκη, όπου οι άνθρωποι που επιστρέφουν στα γραφεία τους μετά από μήνες στο σπίτι (μετά την πανδημία) αντιμετωπίζουν συμπεριφορές, οι οποίες παραπέμπουν σε μερικούς από τους πιο ορατούς τρόπους με τους οποίους εκδηλώνεται μία ψυχική ασθένεια. Ακόμαι και στις πλατφόρμες του μετρό ή στις γωνιές των δρόμων!
Μια νέα τάση για συμπεριφορές έξω από τα πρότυπα διατρέχει τους δρόμους και δεν αντιμετωπίζεται εύκολα με χειροπέδες ή φάρμακα.»
Ποτέ δεν ξέρεις ποιός είναι ο «ξένος» δίπλα σου
Ποιός ήταν ο άνδρας πίσω από το μπαράζ τηλεφωνημάτων της 312 Riverside Drive;
Οι NYT επέμειναν στην έρευνά τους και βρήκαν την απάντηση:
Η Βίκυ Μουτάντι (Vickie Mwitanti) μπήκε στο κτίριο του γραφείου της, κοντά στο ποινικό δικαστήριο στην οδό Lower Manhattan’s Center τον περασμένο Ιούνιο. Πήρε το ασανσέρ, πατώντας το κουμπί για τον 20ο όροφο. Ήταν δικηγόρος στη δημόσια υπηρεσία συνηγόρων της κομητείας της Νέας Υόρκης. Ένα κομψό επάγγελμα θεωρητικά, που όμως μπορεί να κάνει τους ιδεαλιστές νέους δικηγόρους κυνικούς και να τους εξουθενώσει. Ωστόσο, τρία χρόνια μετά, η Μουτάντι ένιωθε αναζωογονημένη από τη δουλειά. Μόλις της είχαν αναθέσει έναν νέο πελάτη με μια ασυνήθιστη υπόθεση!
Πριν κλείσουν οι πόρτες του ασανσέρ, ένας ψηλός, ηλικιωμένος άνδρας, 70 ετών και φορώντας χοντρά γυαλιά, έτρεξε μέσα. Της χαμογέλασε.
«Μιλήσαμε για τον καιρό, αλλά δεν ήταν κουβέντα», είπε αργότερα η Μουτάντι. «Έκανε κομπλιμέντα για το φόρεμά μου και είχαμε αυτό το ευχάριστο κουβεντολόι».
Όταν έφτασε το ασανσέρ στον 20ο όροφο, κατέβηκαν και οι δύο. Είδε τον 70χρονο άντρα να πλησιάζει στη ρεσεψιόν του γραφείου της και κατάλαβε ότι ήταν ο νέος της πελάτης.
Δεν ήταν αυτό που περίμενε. «Ήταν τόσο ζεστός και ευγενικός και γλυκός», θυμάται αργότερα.
Το όνομά του ήταν Γουόλτερ Ριντ (Walter Reed).
Ο κύριος Ριντ είχε φτάσει στη Νέα Υόρκη στα τέλη της δεκαετίας του 1990, στα 40 του, και ακολούθησαν προβλήματα.
Συνελήφθη και κατηγορήθηκε για μικροεγκλήματα από τα τέλη της δεκαετίας του 1990 και το 2002 πιάστηκε να κλέβει μια κάμερα και ένα τηλέφωνο από το δωμάτιο κάποιου ξενοδοχείου. Όταν ο ιδιοκτήτης του ακινήτου τον αντιμετώπισε, ο κ. Ριντ χτύπησε αυτό το άτομο στο πρόσωπο, σύμφωνα με τους εισαγγελείς.
Καταδικάστηκε για διάρρηξη και οδηγήθηκε στη φυλακή, όπου εξέτισε σχεδόν έξι χρόνια.
Μετά την απελευθέρωσή του, ο κ. Ριντ φαίνεται να παρασύρθηκε και ακολούθησαν συλλήψεις για παράβαση, κλοπή και κατοχή ναρκωτικών. Είχε αρχίσει να χρησιμοποιεί κρακ και το 2018 συνελήφθη επειδή πούλησε μια μικρή τσάντα με ναρκωτικά σε έναν μυστικό αστυνομικό για 60 δολάρια έξω από την πολυκατοικία του.
Μία ζωή στα χαμένα
Η δημοσιογραφική έρευνα των New York Times - και πολύ σωστά - αναζήτησε το υπόβαθρο του Ριντ και όπως αποδεικνύεται, πίσω από το αστυνομικό μυστήριο υπάρχει μία τραγωδία που εξηγεί πολλά...
Στις 16 Δεκεμβρίου 1971, με τον πόλεμο του Βιετνάμ να παρασύρει χιλιάδες νεαρούς άνδρες από τα σπίτια και τις γειτονιές τους με προορισμό την πρώτη γραμμή του πολέμου, ένας 20χρονος από το New Brunswick του Νιού Τζέρσεϊ, ονόματι Γουόλτερ Ριντ, πήγε να καταταχθεί.
Γεννήθηκε στο Κονέκτικατ το 1951, αλλά είχε σταλεί στο Νιου Τζέρσεϊ ως παιδί προσχολικής ηλικίας αφού η μητέρα του, χήρα, πέθανε απροσδόκητα από υπερβολική δόση ναρκωτικών. Έμενε με συγγενείς. Ο αδερφός του, Λόρενς, ζούσε με μια άλλη οικογένεια.
Απέναντι σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες της ζωής, ο Γουόλτερ πέρασε την «βάση». Ήταν ένα αστείο παιδί, ένας ενδιαφέρων χαρακτήρας. Τελείωσε το γυμνάσιο και γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο Ράτγκερς. Έφτιαξε τα μαλλιά του αναλόγως και τραγούδησε σε οποιοδήποτε R&B συγκρότημα τον είχε ανάγκη. Είχε μια κοπέλα που την έλεγαν Γκαρντένια.
Μετά ήρθε ο Στρατός. Δεν είναι ξεκάθαρο αν επιστρατεύτηκε ή στρατολογήθηκε, αλλά εμφανίστηκε. Δεν άντεξε πολύ, αποχωρώντας λίγες εβδομάδες αργότερα, στις 29 Ιανουαρίου 1972, με τιμητική απαλλαγή.
Δεν θα πολεμούσε στο Βιετνάμ, ούτε θα πέθαινε εκεί. Φαινόταν να αρπάζει αυτή τη μεγάλη ευκαιρία σα να ήθελε να αγκαλιάσει τη ζωή. Αυτός και η Γκαρντένια έγιναν γονείς λίγους μήνες μετά την απόλυσή του. Ονόμασαν την κόρη τους Λακένια και παντρεύτηκαν ένα μήνα αργότερα. Δούλευε σταθερά σε ένα εργοστάσιο που κατασκεύαζε κουτιά.
Αλλά αυτή η φαινομενική ευτυχία κράτησε μόνο λίγα χρόνια. Το ζευγάρι χώρισε: «Ήταν απλά νέοι και δεν ήξεραν», είπε η Ρόζα Τζέτερ, 94 ετών, η πρώην πεθερά του.
Στη συνέχεια, το 1994, η Γκαρντένια πέθανε από καρκίνο. Ήταν μόλις 38.
Η κόρη τους, ήδη στα είκοσι χρόνια της, μπορούσε να φροντίσει τον εαυτό της. Ο Γουόλτερ Ριντ ήταν μόνος. Μετακόμισε στη Μασαχουσέτη και έζησε με την οικογένεια για λίγο. Στη συνέχεια, στα τέλη της δεκαετίας του 1990, έφτασε στη Νέα Υόρκη.
«Η υπόθεση που μπορεί να σε τσακίσει»
Ο Σαμ Σλόουν, δικηγόρος στη δημόσια υπηρεσία συνηγόρων της Νέας Υόρκης, παρακολουθούσε τις δικαστικές υποθέσεις μια μέρα του 2019, όταν ένας ψηλός, ηλικιωμένος άνδρας πλησίασε και είπε ότι ο δικηγόρος του τον έστειλε στο συγκεκριμένο γραφείο για να πάρει μια νέα κάρτα διαδρομών για το Μετρό (!).
«Άρχισε να μου μιλάει ένας κουλ, πολύ ευγενικός τύπος», θυμάται ο κύριος Σλόουν. «Υπάρχουν πάντα μερικοί άνθρωποι με τους οποίους μιλάς και αναρωτιέσαι... Γιατί είναι σε αυτό το κτίριο αυτήν τη στιγμή;»
Ήθελε για να μάθει περισσότερα για αυτό τον άνδρα, τον Γουόλτερ Ριντ, και έτσι ανέλαβε την υπόθεσή του και τελικά έγινε ο δικηγόρος του. Όταν έφυγε με γονική άδεια αυτό το καλοκαίρι, παρέδωσε τα αρχεία του στην κυρία Mουτάντι.
«Αυτή ήταν ίσως η πιο αγχωτική περίπτωση που παρέδωσα σε κάποιον άλλο», είπε. «Είναι το είδος του άντρα που θέλει πολύ υπομονή. Και περιέργεια. Θυμάμαι ότι της είπα: «Αυτή η υπόθεση θα μπορούσε να σε τσακίσει, καθώς κυριολεκτικά έχει σχεδόν τσακίσει εμένα τον ίδιο.» Ταυτόχρονα, αυτός είναι ο λόγος που λες ότι θέλεις να κάνεις αυτή τη δουλειά.
Και οι δύο δικηγόροι συνεργάστηκαν με έναν ιατροδικαστή, τον Τέιλορ Γκαρζόνε, ο οποίος, όπως και οι δικηγόροι, μίλησε εκτενώς με τον κ. Ριντ και προσπάθησε να καταλάβει τους καταναγκασμούς του και την προσκόλλησή του σε ένα απαίσιο κτίριο που κανείς άλλος δεν μπορεί να δει στη Νέα Υόρκη.
«Υπάρχει κάτι σε αυτή την τοποθεσία που του θυμίζει το προηγούμενο τραύμα του», είπε ο Γκαρζόνε. «Πιστεύει ειλικρινά ότι κάποιος κινδυνεύει, κάποιος βλάπτεται εκεί».
Ο Σλόουν είπε ότι ο Ριντ του τηλεφωνεί συχνά στη μέση της νύχτας. Δεν απαντά και ο κύριος Ριντ αφήνει μεγάλα μηνύματα στον αυτόματο τηλεφωνητή.
«Δεν κοιμάται, είναι μόνος, δεν μπορεί να σταματήσει να αγωνίζεται με τον εαυτό του», είπε ο Σλόουν. «Υπάρχει κάποιου είδους κάθαρση ή παρηγορητικό συναίσθημα που νιώθει όταν τηλεφωνεί. Υπάρχει ανάγκη να εξηγεί όλη την κατάσταση που ζει μέσα στο μυαλό του ξανά και ξανά. Θα μου τηλεφωνήσει την επόμενη μέρα και μπορείς να πεις ότι στο μεταξύ έχει ηρεμήσει».
Χωρίς κινητό τηλέφωνο
Η έρευνα των ΝΥΤ καταλήγει σε μία δραματική περιγραφή. Μικρές λεπτομέρειες, από αυτές που καθορίζουν με τραγικό τρόπο την ζωή των ανθρώπων - ιδιαίτερα των πιο ευαίσθητων και ανυπεράσπιστών:
«Αφού προηγήθηκαν όλα αυτά, η αστυνομία φαινόταν να αγνοεί σε μεγάλο βαθμό τον κ. Ριντ και τις ψευδείς αναφορές του. Το γεγονός ότι χρησιμοποιούσε πάντα την ίδια διεύθυνση έκανε τις κλήσεις να απορρίπτονται εύκολα, όπως τα ανεπιθύμητα μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου (spam). Στη συνέχεια, όμως, στα τέλη του 2021 ή στις αρχές του 2022, ο κ. Ριντ απέτυχε να εμφανιστεί σε μια ακρόαση στο δικαστήριο για την εν εξελίξει υπόθεση κοκαΐνης 60 δολαρίων από το 2018. Εκδόθηκε ένταλμα για τη σύλληψή του.
Τον συνέλαβαν στις 4 Απριλίου και τον έστειλαν στο νησί Ρίκερς και αργότερα σε νοσοκομείο βετεράνων στο Μπρούκλιν για ιατρική παρακολούθηση. Οι κλήσεις σταμάτησαν — δεν είχε πρόσβαση σε τηλέφωνο.
Τον έστειλαν σπίτι στα τέλη Μαΐου. Αλλά τα προβλήματά του εξακολούθησαν - δηλαδή, κάπνιζε κρακ και τηλεφωνούσε στο 911, αν και και τα δύο σχετικά με φειδώ. Δεν είναι σαφές εάν υπάρχει σχέση μεταξύ των δύο. Η χρήση κοκαΐνης είναι πιθανό να προάγει τη δράση με βάση τις παροτρύνσεις κάποιου, αλλά οι στοιχειωτικές αυταπάτες του κ. Ριντ σχετικά με το 312 Riverside έχουν κορυφωθεί και σε περιόδους νηφαλιότητας.
Δεν υπάρχει μαγικό χάπι για να σταματήσει να καλεί το 911. Ο κύριος Ριντ έχει λάβει φαρμακευτική αγωγή για να σταθεροποιήσει τα άγχη του τους τελευταίους μήνες, με σημάδια επιτυχίας. Ο πιο σίγουρος δρόμος του για να αποδεσμευτεί από το δικαστικό σύστημα είναι να δείξει συνεχή αποχή από τα ναρκωτικά και τις κλήσεις στο 911.
Στις ακροάσεις του δικαστηρίου, οι δικαστές του υπενθύμισαν τη σημασία του αυτοελέγχου. Υποσχέθηκε να συμμορφωθεί.
Μια εβδομάδα περίπου αφότου στάλθηκε στο σπίτι του, στις 6 Ιουνίου, λίγο μετά τα μεσάνυχτα, ένας τηλεφωνητής υπηρεσίας απάντησε σε μια κλήση σχετικά με μια επίθεση σε εξέλιξη. Σε ένα ξενοδοχείο στο 312 Riverside Drive.
Τότε, μια μέρα αυτό το καλοκαίρι, ο κύριος Ριντ έσπασε κατά λάθος το τηλέφωνό του.
Η τραγική ειρωνεία
Αν και αυτό ήταν μια ανακούφιση για το σύστημα 911, έφερε στον κύριο Ριντ νέες δυσκολίες. Οι δικηγόροι του είχαν πολύ μεγαλύτερη δυσκολία να τον βρίσκουν. Έχασε τα ραντεβού με δικαστικούς συμβούλους, ίσως επειδή δεν τα γνώριζε ή δεν μπορούσε να τηλεφωνήσει για να ξαναπρογραμματίσει. Τον Αύγουστο, έχασε ένα ραντεβού στο Χάρλεμ όπου επρόκειτο να του δώσουν ένα νέο τηλέφωνο.
Σε μια ακρόαση τον Αύγουστο, η δικαστής, Ρουθ Πίκολτζ, η οποία επιβλέπει την υπόθεση του Ριντ για χρόνια, εξέφρασε τη δυσαρέσκειά της και τον προέτρεψε να πάρει ένα νέο τηλέφωνο.
«Κανείς δεν το θέλει αυτό, αλλά αν συνεχίσει έτσι, αν δεν πάρεις, θα πρέπει να σε φυλακίσουμε», είπε η δικαστής. «Θα εκδώσω ένταλμα για τη σύλληψή σας. Δεν θέλω να το κάνω αυτό, αλλά θα το κάνω».
Ο κύριος Ριντ χαμήλωσε το κεφάλι του. Η κυρία Mουτάντι άπλωσε το χέρι και του έτριψε απαλά την πλάτη.
Ήταν μια τραγική ειρωνεία που συνόρευε με το παράλογο. Ένας άνδρας του οποίου η ζωή έχει ανατραπεί σε μεγάλο βαθμό λόγω της κακής χρήσης του κινητού του, επιπλήττονταν, απειλούνταν ακόμη και με σύλληψη, για ζητήματα που προέκυπταν από το ότι δεν είχε πλέον κινητό τηλέφωνο!
Επίλογος
«Νέα Υόρκη 911, χρειάζεστε αστυνομία, πυροσβεστική ή ιατρική βοήθεια;»
Ήταν μια κατά τα άλλα τυπική κλήση 911 για τον κ. Ριντ, σχετικά με μια φανταστική τρομοκρατική ομάδα που λειτουργούσε από το 312 Riverside — μία από τις 283 κλήσεις που έκανε τον Ιούνιο του 2021. Αλλά σε αυτό το τηλεφώνημα είπε κάτι διαφορετικό: ένα τρεμόπαιγμα, ίσως, της αλήθειας...
«Στείλτε την αστυνομία στην διεύθυνση 3-1-2 Riverside Drive», είπε. «Είμαι κάτω στο υπόγειο. Είμαι υπεύθυνος για την ασφάλεια. Παρακολουθώ τους ανθρώπους στο δωμάτιο 340. Υπάρχουν άνθρωποι εκεί πάνω με μια βόμβα».
«Είμαι υπεύθυνος για την ασφάλεια.»
Ένα νεαρό αγόρι μένει ορφανό και το σπίτι που ήξερε έχει χαθεί. Σε μια καινούργια στέγη, μακριά, ψηλώνει και αδυνατίζει, τραγουδάει και αστειεύεται. Βρίσκει ένα δικό του σπίτι και αρχίζει να το γεμίζει με μια γυναίκα, ένα παιδί, με δουλειά.
Τότε χάνεται κι αυτό. Ο γάμος και μετά η γυναίκα. Και μαζί τους, η αίσθηση του τόπου και του σκοπού του άντρα.
«Είμαι υπεύθυνος για την ασφάλεια.»
Δημιουργώντας ένα μέρος που ονομάζεται 312 Riverside Drive, ένας 70χρονος εξαρτημένος από ουσίες, που αναρρώνει με άσχημα προβλήματα στα πόδια, έχει φτιάξει έναν κόσμο που τον τρομάζει μέρα και νύχτα.
Κι όμως, από την αόρατη θέση ευθύνης που έχει αναλάβει, θέλει να δώσει και κάτι. Στο 312 Riverside - μέσα στο μυαλό του - ο κύριος Ριντ είναι μέρος μιας κοινότητας ανδρών και γυναικών που τον χρειάζονται πολύ απεγνωσμένα.
Εδώ, είναι ζωτικής σημασίας και είναι σημαντικός. Είναι η βοήθεια που βρίσκεται πάντα στο δρόμο και περιμένουμε να έρθει.