Χωρίς πάγους ενδέχεται να είναι ο Αρκτικός Ωκεανός για μέρος του έτους εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής, από μόλις το 2044-2067, σύμφωνα με νέα έρευνα επιστημόνων του UCLA.
Για το σύνολο της ανθρώπινης ιστορίας ο πλανήτης μας είχε μεγάλους όγκους θαλάσσιου πάγου στον Αρκτικό Κύκλο, που παρουσίαζαν διαστολή κάθε χειμώνα και συστολή κάθε καλοκαίρι. Δεν ήταν άγνωστο μέχρι σήμερα ότι ο πάγος μειώνεται: Παρατηρήσεις από δορυφόρους δείχνουν πως, από το 1979, η ποσότητα του θαλάσσιου πάγου στην Αρκτική τον Σεπτέμβριο- τον μήνα κατά τον οποίο υπάρχει ο μικρότερος όγκος πάγου- έχει μειωθεί με βαθμό 13% ανά δεκαετία.
Οι επιστήμονες προσπαθούν να προβλέψουν το μέλλον των πάγων της Αρκτικής εδώ και δεκαετίες, βασιζόμενοι σε μια σειρά κλιματικών μοντέλων που προσομοιώνουν το πώς το σύστημα του κλίματος θα αντιδράσει στο διοξείδιο του άνθρακα που εισέρχεται στην ατμόσφαιρα. Ωστόσο παρουσιάζονται μεγάλες αποκλίσεις μεταξύ των προβλέψεων: Στα υπάρχοντα μοντέλα υπάρχουν κάποια που δείχνουν απουσία πάγων κατά τον Σεπτέμβριο από το 2026 ακόμα, ενώ άλλα προβλέπουν ότι το φαινόμενο θα αρχίσει κατά το 2132.
Η μελέτη του UCLA, η οποία δημοσιεύτηκε στο Nature Climate Change, εστιάζει τις προβλέψεις σε μια περίοδο 25 ετών. Lead author της έρευνας είναι ο Τσαντ Θάκερι, βοηθός ερευνητής στο Κέντρο Κλιματικών Επιστημών του Ινστιτούτου Περιβάλλοντος και Βιωσιμότητας του UCLA. Όπως είπε, ένας λόγος που οι προβλέψεις για τον θαλάσσιο πάγο έχουν τόσο μεγάλες αποκλίσεις μεταξύ τους, είναι πως διαφέρουν ως το πώς εξετάζουν/ εκλαμβάνουν μία διαδικασία (sea ice albedo feedback) που λαμβάνει χώρα όταν λιώνει εντελώς ένας όγκος θαλάσσιου πάγου, αποκαλύπτοντας μια πιο σκοτεινή επιφάνεια θαλάσσια νερού, η οποία απορροφά περισσότερο φως από ό,τι ο πάγος. Αυτή η αλλαγή στην ανακλαστικότητα (albedo) προκαλεί μεγαλύτερη αύξηση της θερμοκρασίας τοπικά, με αποτέλεσμα να λιώνει πιο πολύς πάγος. Ο κύκλος αυτός εντείνει τη θέρμανση- ένας λόγος που ο Αρκτικός Ωκεανός θερμαίνεται δύο φορές πιο γρήγορα από τον υπόλοιπο κόσμο.
Για τη μελέτη τους, ο Θάκερι και ο Άλεξ Χολ, καθηγητής ατμοσφαιρικών και ωκεανικών επιστημών, ανέλαβαν να διαπιστώσουν ποια μοντέλα είναι τα πιο ρεαλιστικά όσον αφορά στο πώς εξετάζουν τις επιπτώσεις του sea ice albedo feedback προκειμένου να προβούν στις πιο ρεαλιστικές προβλέψεις περί απώλειας θαλάσσιου πάγου. Σημειώνεται πως το φαινόμενο δεν λαμβάνει χώρα κατά τη διάρκεια μεγάλων χρονικών περιόδων εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής, μα και κάθε καλοκαίρι, όταν ο θαλάσσιος πάγος λιώνει.
Ο Θάκερι και ο Χολ εξέτασαν την απεικόνιση 23 μοντέλων εποχικού λιωσίματος του πάγου μεταξύ του 1980 και του 2015 και τα σύγκριναν με τις παρατηρήσεις των δορυφόρων. Οι ερευνητές διατήρησαν τα έξι μοντέλα που «έπιαναν» καλύτερα τα ιστορικά αποτελέσματα και απέρριψαν αυτά που είχαν μεγάλες αποκλίσεις, καταφέρνοντας έτσι να μειώσουν το εύρος των προβλέψεων για Σεπτεμβρίους χωρίς πάγο στην Αρκτική.