Τον πλανήτη-νάνο Δήμητρα, στη ζώνη αστεροειδών, και τον αστεροειδή Ήβη (πηγή πολλών μετεωριτών που καταλήγουν στον πλανήτη μας) υποδεικνύει νέα έρευνα ως πιθανές πηγές δύο εξαιρετικά ενδιαφερόντων μετεωριτών, οι οποίοι περιλαμβάνουν τα «συστατικά» της ζωής.
Οι δύο μετεωρίτες έπεσαν στη Γη το 1998, χωριστά ο ένας από τον άλλον, μετά από ταξίδια στο Ηλιακό Σύστημα (και συγκεκριμένα στη Ζώνη Αστεροειδών) τα οποία διήρκεσαν δισεκατομμύρια χρόνια. Το κοινό χαρακτηριστικό τους είναι πως και οι δύο περιείχαν τα «συστατικά» της ζωής, καθώς ήταν οι πρώτοι μετεωρίτες που βρέθηκαν να περιέχουν τόσο νερό σε υγρή μορφή όσο και πολύπλοκες οργανικές ενώσεις, όπως υδρογονάνθρακες και αμινοξέα.
Ενδελεχής μελέτη της χημικής σύστασης μικροσκοπικών μπλε και μωβ κρυστάλλων άλατος από αυτούς τους μετεωρίτες, που περιελάμβανε και πειράματα με ακτίνες Χ από το Lawrence Berkeley National Laboratory (Berkeley Lab) απέδωσε στοιχεία για τις παλαιές «συναντήσεις» των μετεωριτών, αλλά και τους πιθανούς «γονείς» τους- μεταξύ των οποίων και η Δήμητρα, ένας πλανήτης- νάνος που αποτελεί το μεγαλύτερο αντικείμενο στη Ζώνη Αστεοειδών, και η Ήβη, ένας αστεροειδής που αποτελεί μεγάλη πηγή μετεωριτών που πέφτουν στη Γη.
«Είναι σαν μια μύγα μέσα σε κεχριμπάρι» λέει ο Ντέιβιντ Κίλκοϊν, επιστήμονας του Berkeley Lab που συμμετείχε στην έρευνα. Αν και τα πλούσια αποθέματα οργανικών υπολειμμάτων που εντοπίζονται σε μετεωρίτες δεν αποδεικνύουν την ύπαρξη ζωής πέρα από τη Γη, ο Κιλκόιν σημειώνει ότι ο εγκιβωτισμός πλούσιων χημικών στοιχείων σε μετεωρίτες είναι ανάλογος του φαινομένου της παγίδευσης και διατήρησης προϊστορικών εντόμων σε ρετσίνι.
«Είναι η πρώτη φορά που βρίσκουμε άφθονη οργανική ύλη, επίσης σχετιζόμενη με νερό σε υγρή μορφή, που είναι κρίσιμης σημασίας ως προς την προέλευση της ζωής και των πολύπλοκων οργανικών ενώσεων στο Διάστημα...κοιτάμε τα οργανικά συστατικά που μπορούν να οδηγήσουν στην προέλευση της ζωής» λέει η Κουΐνι Τσαν, πλανητική επιστήμονας και μεταδιδακτορική στο βρετανικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο, η οποία ήταν επικεφαλής συντάκτης της έρευνας.
Εάν όντως υπήρξε ζωή σε κάποια μορφή στο Ηλιακό Σύστημα κατά τις απαρχές του, η μελέτη σημειώνει πως αυτοί οι μετεωρίτες με τους κρυστάλλους τους αυξάνουν την «πιθανότητα παγίδευσης (μορφών) ζωής ή/ και βιομορίων» εντός τους (των κρυστάλλων). Οι κρύσταλλοι έφεραν μικροσκοπικά ίχνη νερού που θεωρείται πως ανάγονται στα «παιδικά χρόνια» του Ηλιακού Συστήματος- πριν 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια πριν. Επίσης, οι ομοιότητες των κρυστάλλων που βρέθηκαν στους μετεωρίτες υποδεικνύουν πως οι «πηγές» τους ίσως κάποια στιγμή να συναντήθηκαν και να αντάλλαξαν υλικά.