Για έκτη φορά η υπό τον απόλυτο έλεγχο του Τούρκου προέδρου εθνοσυνέλευση παρέτεινε την κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, αν και το τουρκικό Σύνταγμα προβλέπει εξάμηνη διάρκειά της. Ήδη έχουν περάσει 18 μήνες από την απόπειρα πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου του 2016.
Ο Ταγίπ Ερντογάν, μέρα με τη μέρα, παγιώνεται ως απόλυτος, ελέω θεού, μονάρχης της γειτονικής χώρας. Ο κοσμικός κεμαλικός χαρακτήρας της Τουρκίας εξαλλάσεται γοργά σε Μεσανατολικού τύπου ισλαμική απολυταρχία με κοινοβουλευτικό περικάλυμα.
Ασφυκτικός έλεγχος των μέσων ενημέρωσης, ποδηγέτηση της Δικαιοσύνης και η γνωστή για τέτοια καθεστώτα χοντροκομμένη προπαγάνδα για εξωτερικούς εχθρούς που συνωμοτούν προκειμένου να διαλύσουν την Τουρκική Δημοκρατία.
Πόσο όμως σταθερό είναι το καθεστώς Ερντογάν και πόση εμπιστοσύνη εμπνέει εντός και εκτός της χώρας; Αρκεί η συμμαχία του με τον ακροδεξιό εθνικιστή Μπαχτσελί και η προσπάθεια προσεταιρισμού του ακόμη και σήμερα κεμαλικού στρατιωτικού κατεστημένου; Επί του παρόντος τους ενώνει ο κοινός «εχθρός», οι Κούρδοι, εντός και εκτός Τουρκίας. Μόνον που αυτοί διαθέτουν και δυναμική κοινοβουλευτική παρουσία, παρά τις ανελέητες διώξεις και ισχυρή στήριξη εντός Συρίας, τόσο από τις ΗΠΑ όσο και από την όψιμη και περιστασιακή «σύμμαχο» του Ερντογάν Ρωσία.
Στην οικονομία, κάποτε προνομιούχο γήπεδο του Προέδρου, το διψήφιο ποσοστό ανεργίας, το επίσης διψήφιο ποσοστό πληθωρισμού και μια καταρρέουσα τουρκική λίρα δεν αφήνουν και πολλά περιθώρια αισιοδοξίας. Και ο μέγας τρόμος για τον Ερντογάν έρχεται από την αντίπερα πλευρά του Ατλαντικού. Από έναν δικαστή του Μανχάτταν και την επερχόμενη απόφαση για την διαβόητη υπόθεση Ζάραμπ. Μια καταδίκη της κρατικής τράπεζας Χαλκ Μπανκ θα ανοίξει τους ασκούς του Αιόλου για το τουρκικό τραπεζικό σύστημα αλλά και για το ηθικό status του ίδιου του Προέδρου.
Εξ ου και η επιθετικότητά του προς τις ΗΠΑ.
Εξαιρετικά ικανός ο Τούρκος πρόεδρος στην διαχείριση του εσωτερικού του ακροατηρίου, αποδεικνύεται τραγικά καιροσκόπος στις διεθνείς του σχέσεις. Απέτυχε να παίξει κάποιο σημαντικό ρόλο στην συριακή κρίση, κόντεψε να έλθει σε ένοπλη σύγκρουση με την Ρωσία και την απέφυγε με μια ταπεινωτική κωλοτούμπα. Βρίσκεται σε διευρυνόμενη κρίση με τους αμερικανικούς θεσμούς, κατηγορώντας απροκάλυπτα τις ΗΠΑ ότι έστησαν το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου και υποθάλπουν τον Φετουλάχ Γκιουλέν, ο οποίος βρίσκεται πίσω από οτιδήποτε κακό συμβαίνει στην Τουρκία. Κουνάει απειλητικά το δάχτυλο στην Ευρωπαϊκή ´Ενωση και λέει ότι θα ξαμολήσει πάλι τους πρόσφυγες. Όταν γνωρίζει ότι η οικονομική επιβίωση της χώρας του εξαρτάται από την ΕΕ. Εν όψει των προεδρικών εκλογών του 2019 προσπαθεί να χτίσει την εικόνα του άτρωτου. Ο χρόνος που μεσολαβεί ως τότε θα δείξει αν θα δικαιωθεί η αν θα έχει την τύχη κάποιων άλλων της ευρύτερης περιοχής που είχαν παρόμοιες αυταπάτες.