"ΕΡΤατζήδες" στην πυρά...

"ΕΡΤατζήδες" στην πυρά...
Open Image Modal
John Kolesidis / Reuters

Ήταν κάποτε μια δημόσια τηλεόραση με εκπομπές και δελτία που χτυπούσαν εικοσάρια. Με ανθρώπους που την αγαπούσαν και δούλευαν ακούραστα και με μεράκι. Ήταν και εκείνοι που απλώς έλεγαν ότι δούλευαν στην ΕΡΤ και ποτέ, κανείς δεν τους είχε δει. 

Τα εικοσάρια ανήκουν στο παρελθόν. Δεν ανήκουν όμως στο παρελθόν πολλοί από εκείνους που στήριζαν το ”μαγαζί” τότε και τώρα. 

Είναι άδικο να παίρνει η μπάλα τους πάντες, επειδή η ΕΡΤ βρίσκεται στα χειρότερά της. Ναι, υπάρχουν άνθρωποι πολλών ταχυτήτων και καθείς που βλέπει το τέλος που πληρώνει για τη δημόσια τηλεόραση έχει απαίτηση το προϊόν που βλέπει στο δέκτη του να ”βλέπεται”. Κι αυτή τη στιγμή αυτό δε συμβαίνει. Δεν αξίζουν όμως όλοι οι δημοσιογράφοι να μπαίνουν στο ίδιο σακί επειδή ορισμένοι βρήκαν ευκαιρία να αμπελοφιλοσοφούν χωρίς να βουτούν τη γλώσσα στο μυαλό πριν ανοίξουν το στόμα τους νομίζοντας ότι βρίσκονται με την παρέα τους και μάλιστα μεταμεσονύκτιες ώρες. Ο καθένας έχει δικαίωμα λόγου, αλλά όταν ο λόγος είναι δημόσιος και ακόμη περισσότερο το χρήμα είναι δημόσιο χρειάζεται φρένο. Όχι φίμωση. Μυαλό που σκέφτεται.  

Υπάρχει όμως η άλλη η ΕΡΤ. Εκείνη που έχει τους μηχανισμούς να μεταδίδει πρώτη τα μεγάλα γεγονότα. Που έχει ρεπόρτερ έτοιμους να τρέξουν, να ξενυχτήσουν, να κοπιάσουν. Γιατί έτσι έχουν μάθει. Γιατί πολύ απλά είναι δημοσιογράφοι. Πού είναι θα πουν κάποιοι. Είναι από ”πίσω”, γιατί δεν τους αφήνουν να είναι μπροστά. Είναι από ”πίσω” γιατί δε θέλουν κανέναν ρόλο σε κάτι που βάλλεται ανελέητα, σε κάτι με το οποίο δε συμφωνούν, που νιώθουν ότι δεν τους εκφράζει. 

Ναι υπάρχουν και οι...άλλοι. Αυτοί που χαλάνε την πιάτσα. Που σε ιδιωτικό κανάλι δε θα μπορούσαν να περάσουν ούτε απ′ έξω. Γι’αυτούς όμως θα πρέπει να σκεφτούν καλά και οι τωρινοί και οι επόμενοι. Η μπάλα κάπου έχει χαθεί. Και η ανηφόρα είναι ακόμη μεγάλη μέχρι να αλλάξει η εικόνα. 

Όμως, όσοι έχουμε περάσει από εκεί δε θα πρέπει να ξεχνάμε όσα πήραμε. Όσοι δεν πέρασαν να θυμούνται ότι πολύ θα ήθελαν να δουν έστω για λίγο πως ήταν αυτό το κανάλι όταν υπήρχαν άνθρωποι που το απογείωναν. Όποιος πει ότι ποτέ δεν ήθελε να δουλέψει στην ΕΡΤ μάλλον ψεύδεται. Και ναι νιώθω τυχερή που είχα όλους αυτούς τους δασκάλους και δεν ξεχνώ ότι η ΕΡΤ δε θα πάψει να έχει κανονικούς δημοσιογράφους. Αρκεί να μην τους παροπλίζουν τα εκάστοτε πυροτεχνήματα...