Πώς θα ήταν μια Ευρώπη αλλά και μια Γερμανία χωρίς την Άγκελα Μέρκελ; Η μακρόχρονη παραμονή της στην ηγεσία του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος (CDU) από το 2000 και στην Καγκελαρία από το 2005 καθιστά μια οποιαδήποτε απάντηση στο συγκεκριμένο ερώτημα εξαιρετικά δύσκολη.
Ίσως όμως η ώρα για το «Auf Wiedersehen» να είναι πιο κοντά από όσο νομίζουμε.
Η αλήθεια είναι πως τα ποσοστά της δημοτικότητας της, ακόμη και πριν τις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2017 είχαν αρχίσει να φθίνουν. Το ατυχές αποτέλεσμα των βουλευτικών εκλογών και η αδυναμία σχηματισμού κυβέρνησης φαίνεται να φθίρουν το πολιτικό της προφίλ ακόμη περισσότερο.
Σήμερα σχεδόν ένας στους δύο Γερμανούς πολίτες, το 47%, επιθυμεί την απομάκρυνση της πριν το τέλος της τρέχουσας κοινοβουλευτικής περιόδου (λήγει το 2021) στην περίπτωση που καταφέρει να παραμείνει Καγκελάριος. Μόλις το 36% επιθυμεί να παραμείνει πέραν της περιόδου αυτής στην καγκελαρία (στοιχεία δημοσκόπησης Ινστιτούτου «YouGov» για το DPA).
Σε πρώτο χρόνο όλα θα κριθούν από την έκβαση των επαφών Χριστιανοδημοκρατών-Σοσιαλδημοκρατών για τη δημιουργία ενός μεγάλου κυβερνητικού σχηματισμού, που ξεκινούν επισήμως στις 7 Ιανουαρίου. Η επικρατέστερη εναλλακτική λύση, σε περίπτωση αποτυχίας, είναι μια κυβέρνηση μειοψηφίας των Χριστιανοδημοκρατών με την ανοχή των Σοσιαλδημοκρατών, νέες εκλογές (αν και θεωρείται σχεδόν απίθανο) ή η επανάληψη των διερευνητικών συνομιλιών για τον σχηματισμό κυβέρνησης «Τζαμάικα» (Χριστιανοδημοκρατών, Φιλελευθέρων, Πρασίνων). Η τελευταία περίπτωση όμως είναι δυνατή μόνον υπό τον όρο τον οποίο έθεσε πρόσφατα ο πρόεδρος του FDP, Κρίστιαν Λίντνερ, δηλαδή την αποχώρηση της Μέρκελ.
Ωστόσο ακόμη και επιτευχθεί η αρχική επιδίωξη για τη δημιουργία ενός μεγάλου κυβερνητικού σχηματισμού και πάλι η παραμονή της Μέρκελ δεν μπορεί να θεωρείται δεδομένη μέχρι εξαντλήσεως της θητείας της.
Ποιος ή ποια όμως θα μπορούσε να την διαδεχθεί; Στο CDU, και γενικότερα στα γερμανικά κόμματα, υπάρχει μια μεταπολεμική παράδοση που θέλει τους εν ενέργεια αρχηγούς να μην «περνούν το δαχτυλίδι» στους διαδόχους. Σήμερα στο εσωτερικό του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος ξεχωρίζουν αρκετά πρόσωπα ωστόσο εκτιμάται πως οι περισσότεροι μοιάζουν «λίγοι» για να διαδεχθούν τη Μέρκελ. Βέβαια το αναζητά κανείς την μια νέα Μέρκελ μοιάζει τουλάχιστον αφελές...
Σε κάθε περίπτωση πολλοί είναι και αυτοί που κοιτούν κάπως πιο μακριά βλέποντας ως πιθανούς υποψήφιους τον Daniel Gunther o οποίος ηγήθηκε μιας κυβερνητικής συμμαχίας «Τζαμάικα» στο κρατίδιο Schleswig -Holstein. Ή την Julia Klockner η οποία εξελέγη αναπληρώτρια ομοσπονδιακή πρόεδρος της CDU το 2012, αλλά δεν κατάφερε να νικήσει όταν κατέβηκε για πρωθυπουργός του κρατιδίου Ρηνανία-Παλατινάτο το προηγούμενο έτος. Και τέλος υπάρχει και ο Jens Spahn που φαίνεται, την παρούσα στιγμή και ο επικρατέστερος. Υπήρξε αναπληρωτής υπουργός οικονομικών επί Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και είναι μια ηχηρή φωνή μέσα στο κόμμα αλλά και αρκετά «φρέσκια» αφού είναι το νεότερο μέλος της βουλής της Γερμανίας, αφού εκλέχτηκε το 2002 σε ηλικία 22 ετών. Είναι αρκετά προοδευτικός σε κάποια ζητήματα- δίνοντας ο ίδιος πρώτος το παράδειγμα αφού παραδέχτηκε ότι είναι ομοφυλόφιλος το 2012- ενώ δεν δίστασε να επικρίνει δημόσια την Μέρκελ και την πολιτική της στο προσφυγικό.