Η εργατική Πρωτομαγιά, συνδέεται με δραματικό τρόπο και με τον Αλέκο Παναγούλη.
Όταν σκοτώθηκε/”δολοφονήθηκε” (;) (1 Μαΐου 1976) , ήμουν 11,5 ετών. Αργότερα, στα φοιτητικά μου χρόνια, ”Κοινώνησα” τις ιδέες του μέσα από τα γραπτά του, τα κείμενα της Οριάνα Φαλάτσι και το δάσκαλό μου (φίλο του) Νεοκλή Σαρρή.
Ο Αλέκος Παναγούλης ήταν Έλληνας Πολίτης (όχι υπήκοος/ υπό + ακούω), πατριώτης (όχι σωβινιστής) αγωνιστής, προοδευτικός (όχι εθνομηδενιστής) και ανήκε στον πολιτικό χώρο του ΚΕΝΤΡΟΥ* ( βλ. φωτο την Πολιτική του αφίσα).
Είμαστε Κεντρώοι Προοδευτικοί Πατριώτες που έχουμε απέναντί μας τη διχόνοια τη δολερή:
«Μην αφήνετε τον εαυτό σας να παρασύρεται από τα δόγματα, τις στολές, τις δοξασίες, μην αφήνετε τον εαυτό σας να εξαπατάται από αυτόν που σας κυβερνά, από αυτόν που σας υπόσχεται, από αυτόν που σας φοβίζει, από αυτόν που θέλει να αντικαταστήσει έναν αφέντη μ’ έναν καινούργιο αφέντη, μην είστε κοπάδι, για το Θεό, μην καλύπτεστε πίσω από τα φταιξίματα των άλλων, να αγωνίζεστε, να σκέφτεστε με το μυαλό σας, να θυμάστε ότι ο καθένας είναι κάποιος, ένα πολύτιμο, υπεύθυνο άτομο, δημιουργός του εαυτού του, να το υπερασπίζεστε το εγώ σας, πυρήνα κάθε ελευθερίας, η ελευθερία είναι καθήκον, περισσότερο από δικαίωμα είναι καθήκον.
Σε τί ωφελεί να αγωνίζεσαι για την ελευθερία αν όταν υπάρχει λίγη ελευθερία δεν τη χρησιμοποιήσεις για να κάνεις πολιτική;
Η επανάσταση δεν υπαγορεύεται. Υπάρχει μία και μόνο δυνατή επανάσταση κι είναι εκείνη που κάνουμε μόνοι μας, εκείνη που ωριμάζει στο κάθε άτομο, που αναπτύσσεται μέσα του αργά, με υπομονή, με ανυποταξία! Η επανάσταση είναι υπομονή, είναι ανυποταξία, δεν είναι βιασύνη, δεν είναι χάος, δεν είναι αυτό που σας διηγούνται οι δημαγωγοί με τη μαγική ράβδο. Μη δίνετε προσοχή σε όποιον σας υπόσχεται θαύματα, μη δίνετε προσοχή σε όποιον αναλαμβάνει να αλλάζει τα πράγματα ώσπου να πεις τρία σαν μάγος. Οι μάγοι δεν υπάρχουν. Τα θαύματα δεν υπάρχουν. Οι αρχηγοί σας κοροϊδεύουν, ηλίθιοι, που είστε συνηθισμένοι να σας σέρνουν όλοι από τη μύτη, να υποκύπτετε. Αυτή η επίφαση της δημοκρατίας μπορεί να σβήσει με ένα φύσημα αν ακολουθήσετε τις φλυαρίες των ψευτοεπαναστατών! Ας την κρατήσουμε σφιχτά τη λίγη αυτή ελευθερία που μας χαρίστηκε με το αίμα της Κύπρου. Χαρισμένη, ναι, και η χαρισμένη ελευθερία δίνει πάντοτε πικρούς καρπούς.»
Αλέκος Παναγούλης
* Σημ.: Για τους νεότερους αναφέρομαι στο ΚΕΝΤΡΟ του Γ.Μαύρου ( αργότερα Ι.Ζίγδη και Ν.Σαρρή ). Μην το μπερδεύετε με τα σημερινά ”Κεντρώα” κόμματα της Βουλής.