Ολλανδοί ειδικοί αποκάλυψαν ότι σχέδιο σε λάδι το οποίο βρισκόταν επί έναν αιώνα σε μια ξεχασμένη γωνιά μουσείου, καθώς θεωρούνταν απομίμηση, είναι τελικά γνήσιο έργο του Ρέμπραντ.
Το έργο «The Raising of the Cross» (Η Ύψωση του Σταυρού), δημιουργία της δεκαετίας του 1640, είχε αποδοθεί σε αντιγραφέα του μεγάλου δασκάλου, διάσημου από τα εμβληματικά έργα «Νυχτερινή Περίπολος» και «Το Μάθημα Ανατομίας του δρος Νικολάες Τουλπ».
Όμως την Πέμπτη 3 Νοεμβρίου, το Μουσείο Bredius στη Χάγη, όπου το έργο εκτίθεται από την απόκτηση του το 1921, αποκάλυψε -χάρη στη βοήθεια της τεχνολογίας- ότι το ζωγράφισε ο Ρέμπραντ.
«Η ποιότητα των λεπτομερειών είναι τόσο καλή ώστε είμαι πεπεισμένη ότι πρόκειται για Ρέμπραντ», δήλωσε η συντηρήτρια έργων τέχνης, Johanneke Verhave, η οποία μελέτησε το έργο σε συνεργασία με τον Jeroen Giltaij, πρώην έφορο στο Μουσείο Boijmans Van Beuningen του Ρότερνταμ, ο οποίος «ανακάλυψε εκ νέου» το έργο, ενώ έκανε έρευνα για ένα βιβλίο πάνω στον Ρέμπραντ πριν από περίπου ένα χρόνο.
Το ενδιαφέρον είναι ο πρώτος έφορος του μουσείου, Abraham Bredius, ο οποίος προχώρησε στην αγορά του έργου το 1921, ήταν πεπεισμένος ότι το σχέδιο ήταν αυθεντικός Ρέμπραντ. Αλλά με τα χρόνια, οι art expert το απέρριπταν χαρακτηρίζοντας το «κακή απομίμηση».
Ο Giltaij επανεξέτασε το σχέδιο για το βιβλίο του Big Book of Rembrandt Paintings, το οποίο περιλαμβάνει και τα 684 έργα του Ολλανδού δασκάλου. «Όταν το κοίταξα, σκέφτηκα ότι ο Μπρέντιους είχε δίκιο. Νομίζω ότι είναι πράγματι Ρέμπραντ», είπε.
Ένα από τα βασικά επιχειρήματα των ειδικών οι οποίοι απέρριπταν τη γνησιότητα του έργου ήταν η φαινομενική έλλειψη λεπτομέρειας στις πινελιές.
«Το έργο σε λάδι είναι ένα προπαρασκευαστικό σχέδιο για άλλο πίνακα, με το οποίο ήθελε να δείξει τη σύνθεση, να παρουσιάσει μια πρόχειρη ιδέα για το πώς θα μπορούσε να μοιάζει ο πραγματικός πίνακας», σημείωσε.
Η Verhave εξήγησε ότι η υπέρυθρη ανακλαστικότητα και η σάρωση με ακτίνες Χ αποκάλυψαν ενδιαφέροντα στοιχεία. «Η έρευνα δείχνει ότι το σχέδιο έχει αρκετές αλλαγές οι οποίες έγιναν από τον ίδιο τον καλλιτέχνη ενώ ζωγράφιζε, πράγμα που σημαίνει ότι η σύνθεσή του έργου ήταν μια δημιουργική διαδικασία. Αυτό σημαίνει ότι ο ζωγράφος άλλαζε γνώμη καθώς δούλευε πάνω σ’ αυτό. Είναι σαφές ότι δεν αντέγραφε άλλο πίνακα».
Με πληροφορίες από The Guardian