Στην παρούσα συγκυρία που η χώρα μας βρίσκεται αντιμέτωπη με έναν σκληρό υβριδικό πόλεμο από την Τουρκία, στον οποίον πρωταγωνιστεί όχι ο τουρκικός στρατός αλλά η τουρκική υπηρεσία πληροφοριών (Μ.Ι.Τ.), καθίσταται περισσότερο από αυτονόητη και επιβεβλημένη η μέγιστη δυνατή αξιοποίηση των τεράστιων δυνατοτήτων της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών (Ε.Υ.Π.) και της Κρατικής Ασφάλειας της χώρας μας υπό την πλήρη υποστήριξη της κυβέρνησης και χωρίς τις προκαταλήψεις και τις ιδεοληψίες του παρελθόντος.
Τα ”βρώμικα παιχνίδια” και τα σχέδια της τουρκικής M.I.T. (παραπληροφόρηση παρανόμων μεταναστών και προσφύγων περί ”ανοίγματος” των ελληνικών συνόρων μέσω μαζικών sms και διά των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, διασπορά fake news περί δολοφονιών προσφύγων και μεταναστών από Έλληνες συνοριοφύλακες κ.λπ.) δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν εν τη γενέσει τους, άρα και αποτελεσματικά, εάν η Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών και η Κρατική Ασφάλεια της χώρας μας δεν ενεργοποιηθούν στον μέγιστο βαθμό, πάντα φυσικά σύμφωνα με τις αυστηρές εντολές της Ελληνικής Κυβέρνησης, η οποία εκφράζει την πλειοψηφία του ελληνικού λαού και επί του προκειμένου ”έχει στο πλευρό της” τη συντριπτική πλειοψηφία των απανταχού Ελλήνων. Σε κάθε πόλεμο άλλωστε τα ”μυστικά όπλα” είναι αυτά που κάνουν τη διαφορά...
Βέβαια, στη μετεμφυλιακή και, κυρίως, στη μεταπολιτευτική Ελλάδα οι υπηρεσίες πληροφοριών και κρατικής ασφάλειας ”εργαλειοποιήθηκαν” από τα πολιτικά κόμματα ”εξουσίας” με σκοπό πρωτίστως την πολιτική εξόντωση της αντίπαλης πολιτικής παράταξης (με αθέμιτα μέσα), ενώ ταυτοχρόνως ”δαιμονοποιήθηκαν” από τα λεγόμενα ”επαναστατικά” κόμματα, εν μέρει δικαίως και εν μέρει για λόγους προπαγάνδας. Κάθε εναλλαγή κυβέρνησης ξεκινούσε σχεδόν αυτομάτως με το απόλυτο ”ξήλωμα” των ηγεσιών και των κορυφαίων επιτελικών στελεχών των υπηρεσιών πληροφοριών και κρατικής ασφάλειας, καθώς εκείνοι θεωρούνταν ”ορκισμένοι πιστοί” της απελθούσας κυβέρνησης και, ως εκ τούτου, επιβαλλόταν να αντικατασταθούν από τους ”ημέτερους κομματικούς πιστούς”.
Υπενθυμίζω ότι χώρες-κολοσσοί επενδύουν τεράστια ποσά στην εθνική τους ασφάλεια μέσω (και) των υπηρεσιών πληροφοριών και ασφαλείας τους, οι οποίες προωθούν με τη μεγαλύτερη δυνατή μεθοδικότητα και αποτελεσματικότητα -εντός και εκτός των συνόρων τους- στόχους ζωτικούς για την εξωτερική τους πολιτική, συμβάλλοντας τα μέγιστα στην ασφάλειά τους από κάθε εξωτερική απειλή.
Είμαστε όμως σήμερα σε αυτήν τη φάση; Ή μήπως πρέπει ο εσωτερικός μεν ρόλος της Ε.Υ.Π. να ελέγχεται ίσως από τη Βουλή (μέσω ενός Υπουργείου Εθνικής Ασφάλειας, όπου θα ενταχθεί μαζί με την Αστυνομία συνόρων κ.λπ.), αλλά να την αφήσουμε να κάνει τη δουλειά της για την προάσπιση του εθνικού συμφέροντος;