«Είναι τόσο περίεργο να σκεφτόμαστε τη μόδα και ... το και πώς δεν είχαμε ποτέ ένα διάλειμμα και πάντα παραπονιόμασταν γι ’αυτό», δήλωσε ο Μαρκ Τζέικομπς κατά τη διάρκεια μιας συνομιλίας μέσω βίντεο στο πλαίσιο της Εβδομάδας Μόδας του Μιλάνου με τους Μιούτσια Πράντα και Ραφ Σίμονς. «Και μετά κάνεις ένα διάλειμμα και παραπονιέσαι».
Αντί (γι′ αυτό), εκείνος εκμεταλλεύεται στην στιγμή για να παρακολουθήσει άλλους και να εμπνευστεί.
Η Εβδομάδα Μόδας του Μιλάνου με παρουσιάσεις κυρίως γυναικείων συλλογών για το επόμενο φθινόπωρο και χειμώνα ολοκλήρωσε την, σχεδόν ψηφιακή της έκδοση, την Δευτέρα. Μόνο ένας σχεδιαστής - ο Ντάνιελ Ντελ Κορ στο ντεμπούτο του οίκου του - πραγματοποίησε μια ζωντανή παρουσίαση για έναν μικρό αριθμό παρευρισκομένων.
Ενώ ο θόρυβος των λάιβ σόου με την παρέλαση των φασιονίστας από την Νέα Υόρκη, το Λονδίνο, το Μιλάνο και το Παρίσι (σ.σ. μητροπόλεις όπου πραγματοποιούνται δυο φορές τον χρόνο οι Εβδομάδες Μόδας), χάθηκε, οι σχεδιαστές ενθαρρύνθηκαν από τους βραδύτερους ρυθμούς της μόδας την εποχή της πανδημίας.
Ο Αυστριακός σχεδιαστής Αρθρουρ Αρμπεσερ συρρίκνωσε την συλλογή του σε μόλις 25 εμφανίσεις, τις οποίες παρουσίασε σε επισκέψεις στο στούντιο και βιντεοκλήσεις του Μιλάνου, επιλέγοντας μια ψηφιακή παρουσίαση.
Ο ίδιος είπε ότι η σιωπή που επιβάλλουν οι περιορισμοί της εποχής COVID-19, μαζί με την ανάγκη εξοικονόμησης χρημάτων, ώθησε άλλες δημιουργικές δυνάμεις στο προσκήνιο. Αυτός και η ομάδα του δημιούργησαν μίνι φόρεμα από βαμβακερό ύφασμα, μετάξι και τεχνικό νάιλον και πειραματίστηκαν με το Shibori - μια αρχαία ιαπωνική τεχνική που χάνεται στο πέρασμα των αιώνων.
«Θεώρησα ότι ήταν σημαντικό να συνεχίσω να ”γράφω” αυτή την ιστορία, την δική μου μικρή ιστορία, να συνεχίσω να προσθέτω κεφάλαια», ανέφερε ο ίδιος για τον 8 ετών οίκο του. «Είμαι χαρούμενος που ακόμα και κάνοντας κάτι τόσο μειωμένο, τόσο μικρό, ενώ ταυτόχρονα παράγω ποιότητα, μπορεί να γίνει γνωστό, μπορεί κανείς στην πραγματικότητα να πουλήσει το προϊόν του».
Οι μάστερ Dolce & Gabbana σημείωσαν ένα τεχνολογικό άλμα με μια συλλογή εμπνευσμένη από την νεότερη γενιά, χωρίς φραγμούς, με τεχνητά υφάσματα σε έντονες αποχρώσεις που συνδυάζονται με ολόγραμμα φινιρίσματα, μεταλλικές λάμψεις και ακόμη και πολύχρωμες χάντρες από φελιζόλ, σαν μια γιορτή πολύχρωμων ζαχαρωτών.
Η παρουσίαση140 συνόλων περιλάμβανε μερικά εμβληματικά κομμάτια των Ντομένικο Ντόλτσε και Στέφανο Καμπάνα - το, κεντημένο με κοσμήματα, κορμάκι της Μαντόνα και τον κορσέ που φορούσαν οι χορευτές στο βίντεο «Cream» του Πρινς - από τις πρώτες μέρες που οι Dolce & Gabbana βοήθησαν στον καθορισμό του τολμηρού σεξουαλικού χαρακτήρα της δεκαετίας του 1990.
«Η κολεξιόν απέδωσε ένα φόρο τιμής σ′ αυτή την γενιά που μας ρωτά για τα ’90′s», είπε ο Ντόλτσε σε μια προσωπική παρουσίαση στο ατελιέ των σχεδιαστών.
Ο Τζόρτζιο Αρμάνι παρουσίασε ξεχωριστές ψηφιακές συλλογές ανδρικών και γυναικείων συλλογών στο δικό του θέατρο και γύρω από ένα αντίγραφο ενός αγάλματος γορίλλα που ονομάστηκε Ούρι, το οποίο αποτελεί μέρος της προσωπικής του διακόσμησης του σπιτιού του για δεκαετίες. Αυτή η πράσινη εκδοχή του Ούρι απήχησε την υποστήριξη του σχεδιαστή στην διατήρηση της άγριας ζωής, αλλά και τους δεσμούς των συλλογών του με τον φυσικό κόσμο. Εκτυπώσεις και σχέδια που μπορούν να ερμηνευτούν ως φύλλα ή νούφαρα ή απλά θαλάσσια πλάσματα παρείχαν το μοτίβο για κομψά χαλαρές εμφανίσεις.
Ο κόσμος της μόδας απέτεισε φόρο τιμής στους δημιουργικούς συναδέλφους του θεάτρου, οι οποίοι ήταν κυρίως κλειστοί στην Ιταλία από την αρχή της πανδημίας.
Ο Πιερπάολο Πικιόλι παρουσίασε τη συλλογή του οίκου Valentino ζωντανά σε άδειες θέσεις στο Θέατρο Πίκολο του Μιλάνο, ενώ η φωνή της τραγουδίστριας Κοσίμα στοίχειωνε την ατμόσφαιρα με τους στίχους της Σινέντ Ο′ Κόνορ: «Είναι τόσο μοναχικό χωρίς εσένα εδώ».
Η συλλογή Valentino είχε ζοφερή αίσθηση, που ταιριάζει στη στιγμή. Περιείχε μπουφάν που είχαν ανακατασκευαστεί σε κάπες, λευκά πουκάμισα με μυτερά κολάρα, τοπ που εφάρμοζαν στο δέρμα με φαινομενικά κομμένες τρύπες στο χέρι. Για τις γυναίκες υπήρχε μια κίνηση σε φουσκωτές μίνι φούστες μεταξύ άλλων. Κι ως προς τα αξεσουάρ παρουσιάστηκαν τσάντες και μπότες με τρουκς.
Η ιταλίδα σχεδιάστρια Φραντσέσκα ΛΙμπερατόρε είχε προγραμματίσει μια θεαματική παράσταση σε ένα θέατρο του Μιλάνου με ολογραφικά εφέ, αλλά αποφάσισε τελικά να μην προχωρήσει ως μια κίνηση αλληλεγγύης στους δημιουργούς του θεάτρου που δεν μπορούν να γεμίσουν έναν τέτοιο χώρο.
«Είχα το ηθικό πρόβλημα. Πώς θα μπορούσα να κάνω μια παράσταση σε ένα θέατρο αυτή τη στιγμή όταν οι ίδιοι οι καλλιτέχνες δεν μπορούν να απαγγείλουν σε αυτό το μέρος»; αναρωτήθηκε η ίδια.
Αντ ’αυτού, το εικονικό της σόου παρουσίασε έναν ηθοποιό σε μια κενή σκηνή, και δισδιάστατα μοντέλα, όπως χάρτινες κούκλες, σε δημιουργίες όπως καμουφλαρισμένα χαρακώματα που αντιπροσωπεύουν την κατάσταση της πολιορκίας που ζει η κοινωνία στην πανδημία.
ΠΗΓΗ: AP