Όχι εμείς. Αστειεύεστε; Τώρα ειδικά;… Οι άλλοι, οι Ακομμάτιστοι, όπως ονόμασαν εαυτούς μέσα σε ένα βράδυ οι θιασώτες της πρωτοπορίας, της Αριστεράς και της προόδου που έχασαν τα αυγά και τα καλάθια το βράδυ της 25ης Ιουνίου και τώρα ετοιμάζονται να αλλάξουν σκάφος, να αλλάξουν πατρίδα αφού μετονομάστηκαν σε Ακομμάτιστους!, μπας και χαθούν τα ίχνη της αθλιότητας και της ιδεολογικής δυσλειτουργίας τους.
Πολλοί θέλανε να φύγουν και εκείνη την αποφράδα 28η Ιουνίου του 2015, να φύγουν και να μη ξαναγυρίσουν παρά μόνο μετά από ένα νέο κατακλυσμό που θα έσβηνε τις έριδες και το διχασμό που φούντωσε, αλλά με κλειστές τράπεζες επί τρεις εβδομάδες και είκοσι ευρώ την ημέρα, ακόμα και τα Μέγαρα φάνταζαν υπερπόντιος προορισμός. Παρ’ όλα αυτά, έμειναν και έγιναν όμηροι μιας ανομολόγητης πρακτικής που βασίστηκε στα χύδην ψέματα, στην αναξιοκρατία, στη κατασυκοφάντηση και στην επινόηση μιας ασύλληπτης εξίσωσης που αφόριζε κάθετα κάθε “διαφωνούντα”, - Ή μαζί μας ή με τους άλλους!
Αλλά, έχει ο καιρός γυρίσματα και σήμερα, οι άλλοτε κραταιοί, οι από ανέκαθεν πρωτοπόροι, οι οραματιστές της σπέκουλας και του άρπα - κόλλα, λαμόγια και υβριστές της τρέσας και του πληκτρολογίου, καλλιτεχνάρες τού - δώστε ότι προαιρείσθε , δικοί σας είμαστε, - αφού άλλαξαν διαβατήρια και μετονομάστηκαν, φτιάχνουν βιαστικά τις βαλίτσες τους για να μετοικήσουν σ’ άλλη γη, σ’ άλλα μέρη, μη μπορώντας να συνηθίσουν την ιδέα πως τα ψέματα τέλειωσαν και πως τώρα θα απομονωθούν, όχι στο όνομα ενός ρεβανσισμού που ποτέ δεν χαρακτήριζε τους πολλούς, αλλά στο πλαίσιο μιας αισθητικής και μιας ηθικής που ποτέ δεν είχαν.
Παρ’ όλα αυτά, είμαστε πρόθυμοι να τους βοηθήσουμε να πακετάρουν τα συντρίμμια τους, να κλειδώσουν τη μιζέρια τους, να κρύψουν το κουτσουρεμένο εγώ τους κάτω από στρώσεις ιδεολογικού καμουφλάζ, μπας και εκεί, στα ξένα, συνειδητοποιήσουν πως η βαθύτερη ανάγκη τους να εκθέτουν με ύβρεις και ψεύδη τους αντιπάλους τους, δείχνει περισσότερο από κάθε τι, φόβο για την αναμέτρηση και έλλειψη διάθεσης να συμφιλιωθούν με τις αδυναμίες τους και με την ιδέα της ήττας.
Το πανηγύρι λοιπόν, των φίλων προοδευτικών έχει τελειώσει και άρχισε η πεζότητα της ταπείνωσης.
Την επεδίωξαν και την κέρδισαν με την αξία τους. Ας τη χαρούν με όλη τους τη δύναμη,- όση απέμεινε, γιατί, Οι καιροί ου μενετοί , κι αν δεν δράσουν κανονικά και με το Νόμο, θα ξεχαστούν στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας μαζί με τα μπαουλοντίβανα και τα φερφορζέ του ’60.
Κι ας έχουν υπόψη τους, κάτι ακόμη : «… εκεί στα ξένα που θα ζήσουν, δεν θα έχουν κάτω από τα πόδια τους αυτό το δίχτυ ασφαλείας που απλώνει σε κάθε ανθρώπινο πλάσμα η χώρα που είναι η δική του χώρα…» *
Αυτή είναι η χώρα που λατρεύουν να μισούν.
*Μίλαν Κούντερα : Η αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι. (μετ. Κατερίνα Δασκαλάκη. Εκδόσεις ΕΣΤΙΑ)