Η ημέρα ήταν ιδανική. Ένα λαμπρό καλοκαιρινό πρωινό με ξαφνικές εναλλαγές ήλιου και συννεφιάς. Από το πρωί ατελείωτες ουρές ανθρώπων κάθε ηλικίας φλυαρώντας χαρούμενα, άρχισαν να συρρέουν στις εγκαταστάσεις του Εκθεσιακού Κέντρου με καφέδες και σάντουιτς για να περάσουν τη μέρα που δεν θα έμοιαζε με καμία άλλη… Μικροί και μεγάλοι αναζητούσαν μια καλή θέση προς την εξέδρα την ώρα που οι ελεγκτές πηγαινοέρχονταν αγχωμένοι και νευρικοί για να κρατήσουν το πλήθος πίσω από τις κόκκινες γραμμές. Στο βάθος, το διαστημόπλοιο σε σχήμα κώνου που πατούσε σε μια πορτοκαλιά βάση, είχε χωμένη στην κοιλιά του την καμπίνα του πληρώματος που ακόμη δεν είχε πάρει τη θέση του. Άστραφτε ασημένιο στο φως του ήλιου ίδιο με το χρώμα της θάλασσας που πέρα στο βάθος έπαιζε με τις σκιές.
Galactica έγραφε με μαύρα γράμματα που έτρεχαν από το ρύγχος του ως την πορτοκαλιά βάση.
Το πλήρωμα ήταν πενταμελές και επιλεγμένο με τα πιο αυστηρά κριτήρια: Αρχηγός ήταν ο έμπειρος Χάκλμπερι Φιν,* (Χακ για τους φίλους του) τολμηρός και θαρραλέος παρά τα δεκατρία χρόνια του και με άπειρες ώρες σουλάτσου στα ποτάμια και τους βάλτους της περιοχής, συγκυβερνήτης ο συνομήλικος του Φίλιπ Πίριπ * (Πιπ για τους φίλους του) πριν ο δρόμος του διασταυρωθεί με τον δραπέτη Μάγκουιτς και την τρελή Μις Χάβισαμ, και μέλη: η Αλεπού * που βαρέθηκε την αφέλεια του Μικρού Πρίγκιπα κι είπε να ψάξει παρέα, η Φράνσις Νόλαν *, η πιο διαβασμένη και η πιο καχεκτική που οι γιατροί της συνέστησαν ν’ αλλάξει περιβάλλον για να δυναμώσουν τα πνευμόνια της και τελευταίος ο Φιλέας Φόγκ * , ένας εκκεντρικός και ζάπλουτος τζέντλεμαν που χρηματοδότησε και την αποστολή.
Σκοπός της το καινοφανές εγχείρημα να σταλεί ένας τέτοιος πύραυλος μ’ ένα τόσο ετερόκλητο πλήρωμα στο Διάστημα και κατά δεύτερο λόγο, αν το επέτρεπαν η ψυχολογία των ηρώων μας και η έλλειψη βαρύτητας, η αντικειμενική παρατήρηση και η συλλογή πληροφοριών για την εικόνα της γης από τόσο μεγάλο ύψος.
Οι πέντε ήρωες ήταν κατενθουσιασμένοι και απόλυτα πεπεισμένοι πως η θέα από ψηλά θα ήταν μαγική και πως τίποτα, μα τίποτα, δεν μπορούσε να συγκριθεί μ’ ένα παράθυρο στον ουρανό που έβλεπε το άπειρο και τα μυριάδες αστέρια.
Στην μεγάλη τραπεζαρία τους σέρβιραν παγωτό με ζεστή σοκολάτα και βάφλες με γάλα κι ύστερα επιβιβάστηκαν σε ένα ανοιχτό βανάκι που τους μετέφερε στην εξέδρα κάτω από τις επευφημίες των χιλιάδων θεατών. Όταν η πόρτα της καμπίνας έκλεισε και το πλήρωμα πήρε τις θέσεις του μέσα σε απόλυτη σιγή, μια δυνατή φωνή άρχισε να μετράει αντίστροφα, ένα κόκκινο φως στο ταμπλό άλλαξε ξαφνικά σε πράσινο, ένα καμπανάκι άρχισε να χτυπάει τρελά και με την πίεση του ατμού το διαστημόπλοιο άρχισε να τραντάζεται με θόρυβο, να ιδρώνει κι ύστερα με τον βρυχηθμό πεινασμένου λιονταριού ξεκόλλησε από τη γη κι άρχισε τον ανήφορο προς τ’ αστέρια, αναβοσβήνοντας το κόκκινο φωτάκι στην ουρά του.
Η γη μονομιάς άλλαξε μέγεθος. Σε λίγα λεπτά οι πυραμίδες του Χέοπος, η Ακρόπολη, το Γκραν Κάνυον, το Σινικό Τείχος, τα γρανιτένια βουνά και τα φαράγγια που έμοιαζαν κομμένα με το μαχαίρι θα γίνονταν κουκίδες ιστορίας πάνω σε μια μπάλα ποδοσφαίρου που έπλεε σ’ ένα ασπρουδερό φως μετά το εναρκτήριο λάκτισμα. Το Galactica ταξίδευε σαν πλοίο που γλιστράει στην παλίρροια με το ρεύμα στην πρύμη του καταπίνοντας τα μίλια ενός αχαρτογράφητου ωκεανού.
«Απογειωθήκαμε» είπε ο κυβερνήτης Χακ. «Απογειωθήκαμε» συμπλήρωσε ο συγκυβερνήτης Πιπ. «Αρχίστε την παρατήρηση», είπε ο κυβερνήτης Χακ. «Τι βλέπετε;»
«Ε,ε,ε βλέπω σύννεφα. Κορυφές από λευκά σύννεφα πάνω από καταιγίδα στο ύψος του Ισημερινού», είπε η Φράνσις και «Μια τεράστια λίμνη από λιγδιασμένο πετρέλαιο στον κόλπο του Τέξας.»
«Και μια πυρκαγιά στον Αμαζόνιο. Ο καπνός είναι τόσο πυκνός που σκέπασε το Νότιο Ημισφαίριο», είπε ο Φιλέας Φογκ. «Το Galactica πάει τόσο γρήγορα που το δικό μου ταξίδι γύρο από τον κόσμο σε 80 ημέρες μοιάζει με τα 10 χρόνια του Οδυσσέα μέχρι να πατήσει στην Ιθάκη. Καλό;» ρώτησε την Αλεπού.
«Τι να σας πω. Δεν ξέρω κανένα Οδυσσέα. Ο περίγυρος μου είναι πολύ περιορισμένος. Κουνέλια, ασβοί, κοτούλες άντε και κανένα φρέσκο αυγουλάκι… Έπειτα, με συγχωρείτε, αλλά το στομάχι μου γυρίζει. Με πιάνει ναυτία από το κούνημα. Ο πλανήτης του Μικρού Πρίγκιπα είναι τόσο μικρός που τον διασχίζεις με δυο δρασκελιές. Εδώ όλα έχουν χάσει το πραγματικό μέγεθος τους. Δεν ξέρω τι είναι μικρό και τι μεγάλο κι όλο αυτό μου δημιουργεί τρομερή σύγχυση. Περίμενα το Διάστημα πιο… συμμαζεμένο! Να πιστέψω ότι βλέπουν τα μάτια μου, ή να δω με τα μάτια της καρδιάς μου;» είπε η Αλεπού.
«Εγώ παίρνω σαν μέτρο σύγκρισης τις σκιές», είπε η Φράνσις Νόλαν. «Το μικρό δεντράκι στο Μπρούκλιν που φύτρωσε στον υπόνομο, έριχνε μια καχεκτική σκιά που ίσα χωρούσε το σκαμνί μου όταν διάβαζα. Ενώ τώρα, βλέπω τεράστιους όγκους που σκοτεινιάζουν και φωτίζονται απ’ τη μια στιγμή στην άλλη σαν ουρανοξύστες. Δεν φυσάει καθόλου και εγώ συνήθισα τις μυρωδιές των τσιγάρων και των πούρων στους δρόμους, τη μπόχα από τα εστιατόρια, τη μυρωδιά του κάρι Αγαπάω τους θορύβους και τις κόρνες, τις φωνές των πλανόδιων και τους καυγάδες, το ουρλιαχτό του τρένου, τα τραγούδια που ανεβαίνουν από τα υπόγεια. Το Διάστημα είναι σκέτη απογοήτευση. Τόσο αποστειρωμένο, μου θυμίζει την κλινική που έκανα το αντιλυσσικό όταν με δάγκωσε ο σκύλος της κυρίας Ήντιθ».
«Σαν να έχετε δίκιο» μουρμούρισε ο κυβερνήτης Χακ. «Δεν βλέπω νερό. Ένας ωκεανός δίχως νερό με …ξενερώνει! Κι η σχεδία μου; Πού θα πάει ο φίλος μου ο Τζίμ χωρίς τη σχεδία μου; Περίμενα να βρω θάλασσες αφρισμένες αλλά ούτε μία ξέρα, ένα νησί έστω! Δεν βλέπω την ώρα να γυρίσω στο ποταμάκι μου. Το Διάστημα μπορεί να μη κρύβει ληστές κι απατεώνες αλλά προτιμώ τον κίνδυνο από την ασφάλεια, την ελευθερία από τον πολιτισμό.»
«Θα συμφωνήσω κι εγώ μαζί σας», είπε ο συγκυβερνήτης Πιπ. «Περίμενα στην απεραντοσύνη του ουρανού να βρω τα πέντε χαμένα αδέλφια μου. Μεγάλωσα πιστεύοντας πως όλοι οι καλοί πηγαίνουν ‘Στον Ουρανό’ όταν πεθαίνουν, έτσι το ταξίδι αυτό ήταν η ευκαιρία που ζητούσα… Δεν έχω κανένα ενδιαφέρον για τη θέα, ούτε για το Διάστημα. Μου λείπουν τ’ αδέλφια μου. Δεν μπορώ να λέω ψέματα. Από τη στιγμή, όμως, που δεν πρόκειται να τα ξαναδώ, έχασα κάθε ενδιαφέρον. Τελικά, καλύτερα να ακούς την καρδιά σου… Τα λόγια των μεγάλων δεν οδηγούν πουθενά. Καλύτερα στη γη σιδεράς παρέα με τον φίλο μου Τζο παρά αστροναύτης . Έπειτα… αγαπάω την Εστέλα.»
«Καλώς», είπε ο Χακ. «Άρα όλοι συμφωνούμε. Όπισθεν ολοταχώς!»
«Όχι ! Μη! Δεν μπορείτε να μου κάνετε τέτοιο κακό» , πετάχτηκε ο Φιλέας Φογκ. «Ξόδεψα μια περιουσία για να χτίσω την αυτοκρατορία μου, και το Galactica είναι το ”Διαμάντι του Στέμματος”, δεν θα σας αφήσω να το τινάξετε στον αέρα για ανοησίες. Λυπηθείτε με, θα χρεοκοπήσω, δεν θα’ χω μούτρα να συναντήσω τα παιδιά μου. Κι έπειτα σιγά τη Γη! Χαρά στο πράμα ! Μια σφαίρα που γυρνάει μονότονα, ένας βόθρος δισεκατομμυρίων κακομοίρηδων χωρίς στον ήλιο μοίρα, που καίνε και καίγονται, που πνίγονται σε μια κουταλιά νερό, άξεστοι, ανίδεοι, ανεγκέφαλοι. Κοιτάτε τις φωτιές, - είναι ορατές από δω,- δείτε τους πάγους στους Πόλους που λειώνουν σαν παγωτό στον ήλιο, να και οι ουρές με τους ταλαίπωρους πρόσφυγες που σκοτώνονται για μια σπιθαμή πατρίδας. Κι από πάνω, πλημμύρες, σεισμοί, κατολισθήσεις, αρρώστιες και πείνα. Πείνα και δίψα . Ωραίο μέρος ε ; Χαλάλι σας. Εμένα μου αρέσει η θέα από ψηλά.»
«Εμείς όλοι», είπε ο κυβερνήτης Χακ, «είμαστε πολίτες της Γης, ούτε του Άρη, ούτε της Αφροδίτης. Έχουμε μάθει στα δύσκολα γιατί η ζωή έτσι τα έφερε, και δεν μας τρομάζει τίποτα. Θα υπερασπιστούμε και το χωράφι μας και το ποταμάκι μας, κι αν δεν καταφέρουμε να πλουτίσουμε σαν και λόγου σας, θα είμαστε ευχαριστημένοι με τα λίγα, και θα ’χουμε να λέμε για την ομορφιά του ανθρώπου που αγωνίζεται να ζήσει κι ας κοιτάει τα αστέρια από τη Γη.».
Και με τα λόγια αυτά ο Χάκλμπερι Φιν πάτησε το κουμπί της επιστροφής κάτω από τις επευφημίες του πληρώματος.
*Οι αστερίσκοι δίπλα στα ονόματα των ηρώων παραπέμπουν σε πέντε μυθικούς χαρακτήρες πέντε αριστουργημάτων της παιδικής –και όχι μόνο- λογοτεχνίας που έμειναν στην ιστορία για την αδάμαστη θέληση τους για τη ζωή.
1. Χάκλμπερι Φιν (από το ομότιτλο μυθιστόρημα του Mark Twain.
2. Φίλιπ (Πιπ) Πίριπ ( «Μεγάλες Προσδοκίες» του Charles Dickens )
3. Η Αλεπού ( Ο πιο εμβληματικός χαρακτήρας από τον «Μικρό Πρίγκιπα» του Antoine de Saint - Exupery)
4.Φράνσις Νόλαν (από το « Ένα δέντρο μεγαλώνει στο Μπρούκλιν» της Betty Smith.)
5. Φιλέας Φογκ ( «Ο Γύρος του Κόσμου σε 80 Ημέρες» του Jules Verne»