Την ιδέα της ισηγορίας χρησιμοποιεί σε άρθρο του στον βρετανικό Guardian ο οικονομολόγος Nicholas Gruen προκειμένου να αναδείξει τη σωστή μεθοδολογία για τη λήψη αποφάσεων σε μεγάλες κοινωνικές ομάδες. Μάλιστα περιγράφοντας τη σημασία της, μιλά για την «ελληνική ιδέα» που δίνει λύση στα αδιέξοδα και οδηγεί σε λύσεις.
Υπάρχει ένα χάσμα ανάμεσα στη βούληση του βρετανικού λαού, όπως αυτή εκφράστηκε στην ψήφο του δημοψηφίσματος για το Brexit και στην πραγματική του θέληση, σύμφωνα με τον Gruen. Για να στηρίξει τα λεγόμενά του, ο ίδιος εξηγεί τον τρόπο με τον οποίο μια ομάδα πενήντα πολιτών που είχαν αναδείξει βρετανικά πανεπιστήμια μέσα από κλήρωση κατάφερε να μιλήσει ανοιχτά για το Brexit, καλώντας σε συζήτηση όλους τους Βρετανούς.
Mάλιστα οι συζητήσεις που πραγματοποιήθηκαν φαίνεται πως άλλαξαν την άποψη πολλών Βρετανών για όσα λάμβαναν χώρα στην πατρίδα τους, παρόλο που διάφοροι ερευνητές ισχυρίστηκαν πως είναι λάθος να αντλούμε ασφαλή συμπεράσματα, υπογραμμίζοντας πως μόνο το 8% σε πληθυσμό 50 ατόμων άλλαξε πραγματικά γνώμη.
Για να αναδείξει τη σημασία της ισηγορίας, ο οικονομολόγος και ειδικός αναλυτής αναφέρει στο κείμενό του πως μετά το διάλογο που πραγματοποιούνταν για το μείζον ζήτημα, οι συμμετέχοντες έγιναν επίσης πιο ανεκτικοί με τις αντίθετες απόψεις αλλά και πιο φιλελεύθεροι. Την ίδια ώρα, ήταν πιο διατεθειμένοι να σκεφτούν ότι η μετανάστευση εμπλουτίζει παρά υπονομεύει την πολιτιστική ζωή και την οικονομία.
Κι όλα αυτά την εποχή που το μίσος και η πόλωση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης καλά κρατεί. «Με τον Ντόναλντ Τραμπ να κατοικεί στο Λευκό Οίκο πόσο καιρό χρειαζόμαστε ώστε να συνειδητοποιήσουμε πως αντιμετωπίζουμε μια ποικιλόμορφη πρόκληση πρωτόγνωρη για τα δεδομένα της ανθρωπότητας; Η παραδοσιακή ατζέντα για το φύλο, την εθνικότητα και τη φυλή είναι σημαντική ωστόσο οι δυτικές δημοκρατίες πλέον ανησυχούν και για τα εισοδήματά τους, την εκπαίδευση και τις κοινωνικές σχέσεις», γράφει ο ίδιος στο Guardian.
Ιδιαίτερα ενδιαφέρον είναι το γεγονός πως οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν μια συγκεκριμένη λέξη για να αναδεικνύουν τη σημασία του διαλόγου και αυτή δεν ήταν άλλη από την ισηγορία που σημαίνει ελευθερία και ισότητα στο διάλογο. Μόνο έτσι οι φωνές των πολιτών μπορούν να επηρεάσουν μέχρι και τον πολιτικό λόγο.
Μπορεί να ακούγεται κλισέ, σχολιάζει ο Gruen, ωστόσο όλα τα στοιχεία αποδεικνύουν πως η συμμετοχή των πολιτών στη δημοκρατική συζήτηση -που αποκτά όλο και μεγαλύτερη δυναμική στην Ιρλανδία, τον Καναδά και το Όρεγκον- μπορεί να κάνει τη δημοκρατία μας πολύ πιο ισχυρή.
«Οι σύγχρονοι πολιτικοί αποφεύγουν τις συζητήσεις για σημαντικά προβλήματα της εποχής μας από την παχυσαρκία έως και την εξάρτηση από ναρκωτικά ή την κοινωνική πρόνοια γιατί φοβούνται την κριτική». Μήπως ήρθε η ώρα να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας;», καταλήγει ο αρθρογράφος.