Κάποιοι ίσως να μην έχετε ακούσει ποτέ το όνομα Βάλερι Πλέιμ. Συνεχίζοντας βέβαια να διαβάζεται για εκείνη, θα διαπιστώστε πως ίσως να σας θυμίζει ένα μεγάλο πολιτικό σκάνδαλο στις ΗΠΑ και μια ταινία με την Ναόμι Γουοτς και τον Σον Πεν. Τελευταία βέβαια, στις ΗΠΑ όσο ασχολούνται μαζί της, όπως π.χ το MIC, η περίπτωση της αποτελεί ένα ακόμη δείγμα που επιβεβαιώνει πως «η πολιτική ζωή στις ΗΠΑ του 2019 έχει ξεπεράσει τα όρια της παρωδίας».
Η Πλέιμ, είναι πρώην μυστική πράκτορας της CIA και συγγραφέας κατασκοπευτικών μυθιστορημάτων που τώρα διεκδικεί μια θέση στο αμερικανικό Κογκρέσο στις εκλογές του 2020. Ρίχτηκε λοιπόν στη μάχη, με ένα διαφημιστικό σποτ, διάρκειας 1.20″ υπό τον τίτλο «Undercover-Valerie Plame for Congress». Και από τη στιγμή που ανέβηκε στο YouTube και στα social media, έχει τρελάνει κόσμο.
Στο πρώτο πλάνο βλέπουμε ένα Dodge Charger να τρέχει με την όπισθεν σε έναν σκονισμένο, άδειο δρόμο. «Ήμουν μυστική πράκτορας της CIA» ακούγεται η φωνή της Πλάμε. «Η αποστολή μου ήταν να εμποδίσουμε αδύναμα κράτη και τρομοκράτες να αποκτήσουν πυρηνικά όπλα».
Αυτό είναι αλήθεια: Η Πλέιμ, υπηρέτησε στη CIA από το 1985 έως το 2002 αν και πολλές λεπτομέρειες για τη θητεία και τις υπηρεσίες που προσέφερε στη χώρα της δεν έχουν αποκαλυφθεί. Το 2002 η ταυτότητά της αποκαλύφθηκε στους αμερικανούς πολίτες και σε ολόκληρο τον κόσμο σε ένα ρεπορτάζ της Washington Post.
Η δε αποκάλυψη της ταυτότητάς της, την οδήγησε στην παραίτηση ενώ οι δύο αξιωματούχοι της κυβέρνησης του Τζορτζ Μπους του νεότερου που εμπλέκονταν στη διαρροή δεν καταδικάστηκαν για τις πράξεις τους που έθεσαν σε κίνδυνο της ζωή της Πλέιμ.
Μήπως όλα αυτά σας θυμίζουν την ταινία Fair Game; Σωστά.
Παρακολουθώντας το σποτ, λίγες σκηνές αργότερα και από εκεί που αρχικά κάποιος νομίζει πως βλέπει διαφήμιση για κάποιο αυτοκίνητο, ο θεατής γίνεται μάρτυρας ενός δευτεροκλασάτου πολιτικού θρίλερ. Βλέπουμε πλάνα από το Λονδίνο, όπου είχε επίσης υπηρετήσει υπό τον πρώην Αντιπρόεδρο, Ντικ Τσέινι. Αναφέρεται στη συνέχεια σε μια σειρά από χώρες όπου είχε αναλάβει αποστολές (Συρία, Πακιστάν, Ιράκ, Ιράν) και τελικά εξηγεί τον λόγο που θέλει να διεκδικήσει μια θέση στο αμερικανικό Κογκρέσο.
Και αυτός είναι ένας: Γιατί μισεί τον Ντικ Τσέινι.
«Ο προσωπάρχης του Τσείνι, εκδικήθηκε τον άντρα μου και διέρρευσε την ταυτότητά μου», λέει η Πλέιμ. «Το όνομά του; Σκούτερ Λίμπι. Μαντέψτε ποιος του έδωσε χάρη».
Και ξαφνικά ξεπροβάλει η εικόνα του νυν προέδρου, Ντόναλντ Τραμπ.
Όσοι γνωρίζετε την υπόθεση ή έχετε δει την ταινία ίσως θυμάστε πως η αποκάλυψη της ταυτότητας ήταν, σύμφωνα με την ίδια, μια πράξη εκδίκησης στο πρόσωπο του συζύγου της Τζόζεφ Γουίλσον, ενός πρώην διπλωμάτη που είχε αναλάβει να αποκαλύψει ικανά επιβαρυντικά στοιχεία για τον Σαντάμ Χουσείν ώστε να δικαιολογηθεί η εισβολή των Αμερικανών στο Ιράκ. Εκείνος όμως δεν βρήκε στοιχεία που να συνδέουν τον Σαντάμ με πυρηνικά όπλα. Μάλιστα δημοσιοποίησε τα (μη) ευρήματά του στους Νew York Times. Όταν λοιπόν έγινε η αμερικανική εισβολή στο Ιράκ με τη δικαιολογία ότι ο Σαντάμ κατέχει όπλα μαζικής καταστροφής, οι μυστικές υπηρεσίες στράφηκαν κατά της Βάλερι Πλέιμ. Μετά τον αρχικό σάλο η Πλέιμ κατάφερε να μείνει μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας έως το 2017 όταν της ασκήθηκε κριτική για την κοινοποίηση σχολίων που θεωρήθηκαν αντισημιτικά.
Στη συνέχει του σποτ η Πλέιμ αφηγείται εν συντομία την ιστορία της οικογένειάς της με την Ουκρανική-εβραϊκή καταγωγή αναφέρεται στον πατέρα και τον αδερφό της που υπηρέτησαν στις Ένοπλες Δυνάμεις.
«Η δική μου θητεία διακόπηκε νωρίς, όταν η κυβέρνησή μου με πρόδωσε».
Και επιτέλους ανακοινώνει τον στόχο της: Θα είναι υποψήφια για το Δημοκρατικό Κόμμα για μια θέση στο Κογκρέσο, στην Πολιτεία του Νέου Μεξικού.
Τότε η Πλέιμ βγαίνει επιτέλους από το αυτοκίνητο, βγάζει τα γυαλιά ηλίου και λέει: «Ναι, η CIA πράγματι μας μαθαίνει να οδηγούμε έτσι» και συνεχίζει «Ίσως έχετε ακούσει το όνομά μου. Και κύριε Πρόεδρε, έχουμε κάποιους λογαριασμούς να κλείσουμε».
Η αλήθεια είναι πως τα ερωτήματα και τα σχόλια που έρχονται σε μυαλό ενός θεατή είναι πολλά. Μπορεί και πρέπει η εκδίκηση να είναι αρκετός λόγος για να βάλει κανείς υποψήφιος και να θέλει να έχει μια θέση στο Αμερικανικό Κογκρέσο για να ικανοποίηση αυτή την ανάγκη για εκδίκηση; Η διαφήμιση έχει στόχο την εκλογή της ή την διαφήμιση του μίσους της και των απειλών της; Όπως και να χει, είναι μια ακόμη διαφήμιση, κενού περιεχομένου για έναν ψηφοφόρο και χαρακτηριστική των όρων που σε πολλές περιπτώσεις διεξάγονται οι προεκλογικές καμπάνιες στις ΗΠΑ.
Πηγή: Mic, Washington Post, IMDB