Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Παρισιού, που μόλις ολοκληρώθηκαν, μου έδωσαν αφορμή να αναφερθώ δημόσια, για μια ακόμα φορά, σε ένα θέμα που ίσως δεν το αντιλαμβάνονται πολλοί και που σίγουρα δεν έχει απασχολήσει τις εκάστοτε κυβερνήσεις.
Ωστόσο, το θέμα HELLAS-GREECE δημιουργεί, όπως και να το κάνουμε, μια σύγχυση, όχι μόνο στους ξένους, αλλά κυρίως σε εμάς, μια κρίση ταυτότητας, ενώ από ένα τέτοιο γεγονός αντιλαμβάνεσαι πόσο λάθος νοοτροπία έχουμε σε αρκετά ζητήματα.
Η Ελλάδα παρέλασε πρώτη, έστω και σε πλοίο στον Σηκουάνα, αυτή τη φορά, όπως παρελαύνει πρώτη στα στάδια όπου διεξάγονται Ολυμπιακοί Αγώνες. Πάντα, η Ελλάδα αναγράφεται ως GREECE, μολονότι στις στολές και στις φανέλες των αθλητών το εθνόσημο έγραφε ΕΛΛΑΣ.
Πλήρης παραδοξότητα, λοιπόν, διότι ενώ στον αθλητισμό, σε όλα τα σπορ, χρησιμοποιούμε την ονομασία HELLAS-ΕΛΛΑΣ, είμαστε γνωστοί διεθνών ως GREECE, οι γραικοί όπως μας αποκαλούσαν επί 400 χρόνια.
Ένα ακόμα παράδοξο είναι ότι ενώ επισήμως αναφερόμαστε ως HELLENIC REPUBLIC ακόμα και στα ηλεκτρονικά ταχυδρομεία χρησιμοποιούμε το gr (από το GREECE) και στα επίσημα, του κράτους, το gov.gr!
Αν αυτό δεν αποτελεί κρίση ταυτότητας, τότε πώς αλλιώς θα μπορούσε να εξηγηθεί. Μάλιστα, θα μπορούσαν να μας οδηγήσουν σε αστυνομικό τμήμα προς… εξακρίβωση στοιχείων, όπως συμβαίνει αν δεν έχεις πάνω σου την ταυτότητά σου για να αποδείξεις ποιος είσαι. Διότι HELLAS είναι και GREECE ή κάτι άλλο;
Δεν γνωρίζω αν συμβαίνει κάτι ανάλογο σε κάποια άλλη χώρα του πλανήτη, αλλά το ότι συμβαίνει στη χώρα μας, νομίζω ότι καταδεικνύει το γεγονός ότι μάλλον δεν ξέρουμε πώς θέλουμε να λεγόμαστε, σαν να λέμε ότι δεν πηγαίνουμε στο νησί της Λέσβου αλλά στο νησί της Μυτιλήνης.
Άντε λοιπόν στις εξέδρες να φωνάζουμε ΕΛΛΑΣ-ΕΛΛΑΣ, αλλά όταν λέμε από ποια χώρα είμαστε, να λέμε GREECE.
Πριν λίγα χρόνια, κατά την παρουσίαση του νέου περιπτέρου του ΕΟΤ, που χρησιμοποιείται με επιτυχία στις διεθνείς εκθέσεις τουρισμού και φέρει σχεδιαστικά χαρακτηριστικά του μαιάνδρου, ρώτησα την Άντζελα Γκερέκου, πρόεδρο του ΕΟΤ και τον τότε γενικό γραμματέα Δημήτρη Φραγκάκη, αν πρέπει να αλλάξουμε το GREECE με το HELLAS, και έλαβα την απάντηση ότι είναι πολύ δύσκολο, μιας και έχει καθιερωθεί.
Προσωπική εκτίμηση είναι ότι τίποτα δεν είναι δύσκολο, όταν μιλάμε για την ταυτότητά μας. Κι ας έχουν τυπωθεί εκατομμύρια αναμνηστικά με το GREECE. Όταν μας ενοχλεί -και σωστά- διότι κάποιοι έχουν διπλή ονομασία, και ο νοών νοείτο, οφείλουμε πρώτα να μας ενοχλεί που εμείς οι ίδιοι έχουμε διπλή ονομασία.
Στο μάρκετινγκ υπάρχουν τρόποι να αλλάξεις μια συνήθεια που έγινε κανόνας, αρκεί να το πιστέψεις. Κι όταν συμβεί αυτό, τότε μπορείς να μιλήσεις για άλλες στρατηγικές κινήσεις, στην εξωτερική πολιτική σου, στο επιχειρείν, στον αθλητισμό, στον τουρισμό, παντού.
Για να δημιουργήσουμε την ταυτότητά μας, πρέπει να γνωρίζουμε καλά ποιοι είμαστε και όχι Έλληνες στην Ελλάδα, για εσωτερική κατανάλωση και Γραικοί διεθνώς.