Διανοούμενος της πληροφορικής, ευρηματικός, σε ένα συνεχές ταξίδι αναζήτησης στην επιστήμη, κάτοχος του βραβείου Turing -η ανώτατη διάκριση στην πληροφορική, με κύρος ισάξιο ενός βραβείου Nobel- παγκόσμιος Έλληνας. Από την Γαλλία έως την Κίνα όπου καλείται σήμερα από την κινεζική ηγεσία, τα πανεπιστήμια και την ισχυρή επιχειρηματική κοινότητα για να ανοίξει νέες διόδους στη καινοτομία. Από τον δυτικοευρωπαϊκό κόσμο έως τις ασιατικές χώρες- όπου ο ρυθμός ανάπτυξης τους στο να ελέγξουν τις τεχνολογίες αιχμής τον εντυπωσιάζει, κι έως τις ΗΠΑ, διεκδικούν την αυτοτελή ιδιοφυή σκέψη του, τη βαθύτητα της γνώσης του, τον μετάλλινο χαρακτήρα του. Στην Grenoble, πεδίο διεπιστημονικής μόρφωσης για χιλιάδες φοιτητές, στα περίφημα ακαδημαϊκά ιδρύματα Ηλεκτρονικής και Πληροφορικής, η έρευνα εξελίσσεται καθημερινά προσδίδοντας στο πανεπιστήμιο Joseph Fourier τον καινοτόμο χαρακτήρα του. Εκεί, ο καθηγητής Ζοζέφ Σιφακίς κατά τους Γάλλους και διεθνώς, ιδρύει το VERIMAG, φημισμένο ερευνητικό εργαστήριο στον τομέα σχεδίασης κρίσιμων συστημάτων. Κι ο ίδιος, από τους σημαντικότερους σύγχρονους της επιστήμης της πληροφορικής, αναπτύσσει κατά τις αρχές της δεκαετίας του ’90 σε συνεργασία με την βιομηχανία France Telecom,Schneider Electric, και κυρίως την Airbus, την τεχνολογία fly-by-wire που για πρώτη φορά χρησιμοποιείται σε επιβατικά αεροπλάνα όπως το Airbus320 για τον αυτόματο έλεγχο των πτήσεων!
Πρωτοπόρος στη σχεδίαση και επαλήθευση συστημάτων, θεωρείται ένας από τους θεμελιωτές του Model-Checking την αλγοριθμική μέθοδο επαλήθευσης πληροφορικών συστημάτων, που σήμερα χρησιμοποιείται από εταιρείες όπως Intel, Microsoft και Google. Μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας Επιστημών, της Γαλλικής Ακαδημίας Τεχνολογιών, της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας, της American Academy of Arts and Sciences και της National Academy of Engineering. Το 2009 το γαλλικό κράτος τού απένειμε τον τίτλο του Μεγάλου Αξιωματούχου Εθνικής Αξίας (Grand Officier de l’Ordre du Mérite) και το 2011 έλαβε τον τίτλο του διοικητή της Λεγεώνης της Τιμής (Commandant de la Légion d’Honneur). Το 2009 τού απονεμήθηκε το βραβείο του Ιδρύματος της Βουλής των Ελλήνων για τον Κοινοβουλευτισμό και την Δημοκρατία, το 2012 το Leonardo Da Vinci Medal, το 2013 το μετάλλιο του Ταξιάρχη του Τάγματος του Φοίνικα.
Γεννημένος στο Ηράκλειο Κρήτης, σπούδασε ηλεκτρολόγος μηχανικός στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και εισχώρησε στη Πληροφορική από έναν καθηγητή του που τον ενέπνευσε. Συνέχισε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο της Grenoble με υποτροφία του γαλλικού κράτους. Όταν δεν ταξιδεύει και είναι στη Grenoble βρίσκεται συνεχώς με τους σπουδαστές και τους συνεργάτες του ερευνητές-είναι μέντορας. Κι άλλοτε, κάποιες στιγμές, καταφεύγει στη νοσταλγία των παλαιών αντικειμένων στην υπέροχη αντικερί της πόλης. Ωστόσο, κάθε λίγο επιστρέφει στη γενέτειρα του, είναι βαθιά Έλληνας, παντρεύτηκε σε ένα ευλαβικό ήσυχο εκκλησάκι στην Αλίαρτο, διατηρεί πιστά τους φίλους του, γράφει ποίηση και πραγματείες, ανακαλεί την γιαγιά του Ευδοκία και την ορθή αντίληψη της στις δύσκολες στιγμές. Παρότι στη πρώτη γραμμή της καινοτομίας, δηλώνει «θαυμαστός παρατηρητής της αρχιτεκτονικής τελειότητας του κόσμου και των νόμων του». Όμως για την Ελλάδα δεν είναι αισιόδοξος.
“Ηλιθιότητα και αθλιότητα είναι τα κύρια χαρακτηριστικά της πολιτικής ζωής”
«Είναι δύσκολο και οδυνηρό να μιλήσεις για ”την επόμενη μέρα”, γράφει στο σημείωμα του για την HuffPost Greece. Εάν φυσικά «επόμενη» υποδηλοί κάποια ουσιαστική αλλαγή - όχι «μια από τα ίδια»- και «μέρα» είναι κάτι άλλο φωτεινότερο από αυτό που ζούμε. Έχω επανειλημμένα πει ότι η παρούσα κρίση που ολοένα βαθαίνει, είναι πρωτίστως ηθική και πολιτική, δευτερευόντως οικονομική. Η Ελλάδα είναι «υπόδειγμα», θα τολμούσα να πω, σταθερώς παρακμάζουσας χώρας. Επί δεκαετίες ταλανίζεται από ένα διαβρωμένο διπολικό πολιτικό σύστημα. Ανούσιες και γελοίες αντιπαραθέσεις και ψευτοδιλήμματα που αποπροσανατολίζουν και δεν βοηθούν καν να συμφωνήσουμε στο ζητούμενο: τον μονόδρομο προς την οικονομική ανάπτυξη. Πλην όμως για να επιτευχθεί, πριν να έρθουν οι περιπόθητες επενδύσεις, πάμπολλα πρέπει να γίνουν. Κανείς δεν θα επιχειρήσει σε ένα σύστημα όπου οι θεσμοί λειτουργούν πλημμελώς, το κράτος είναι ληστρικό, η διοίκηση παραπαίουσα.
“Η επόμενη μέρα δεν θα ξημερώσει αυτόματα. Χωρίς την επίγνωση της αλήθειας, την αφύπνιση των συνειδήσεων, την συστράτευση των άξιων και υγιών δυνάμεων. Για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή”
Ηλιθιότητα και αθλιότητα είναι τα κύρια χαρακτηριστικά της πολιτικής ζωής. Βρίθει περιστάσεων όπου η ηγεσία όχι μόνο δεν επέδειξε καν την κοινή λογική αλλά ταλάνισε και παρέσυρε την χώρα σε απίστευτες περιπέτειες. Βρίθει παραδειγμάτων εξαπάτησης της κοινής γνώμης, συναλλαγής με κυκλώματα διαφθοράς και απάτης, απεμπόλησης ιερών και οσίων. Πρέπει κάποτε να αναρωτηθούμε πώς φτάσαμε σε αυτή την κατάντια. Με τυπικά άψογες πολιτικές διαδικασίες να εκλέξουμε κυβερνήσεις την μια πιο ανάξια από την άλλη.
“Όταν δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις για να να ατενίσεις με εμπιστοσύνη δημιουργικά το μέλλον και ζεις προσδοκώντας επιδόματα, ευελπιστώντας στην γενναιοδωρία των ισχυρών, τότε μπορούμε να φοβόμαστε το χειρότερο.”
Τελειώνοντας, θα έλεγα πως το πιο ανησυχητικό είναι ότι ο Έλληνας μέσα από όλη αυτή την περιπέτεια, χάνει την εμπιστοσύνη στον εαυτό του, φοβάται ενδόμυχα το χειρότερο και στρέφεται προοδευτικά σε έναν άκρως επικίνδυνο ατομικισμό. Όταν δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις για να να ατενίσεις με εμπιστοσύνη δημιουργικά το μέλλον και ζεις προσδοκώντας επιδόματα, ευελπιστώντας στην γενναιοδωρία των ισχυρών, τότε μπορούμε να φοβόμαστε το χειρότερο.
Η επόμενη μέρα δεν θα ξημερώσει αυτόματα. Χωρίς την επίγνωση της αλήθειας, την αφύπνιση των συνειδήσεων, την συστράτευση των άξιων και υγιών δυνάμεων. Για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή».