To 2015 σε άρθρο μου για τη δυνατότητα του Ιράν σε πυρηνικό επίπεδο καθώς και για τη πιθανότητα διασποράς κτήσης τέτοιων όπλων στη περιοχή, είχα συζητήσεις με ανθρώπους που γνωρίζουν από διεθνείς σχέσεις και είχα δεχτεί τις διαφωνίες τους όσον αφορά μια τέτοια εξέλιξη. Κατά ένα ποσοστό είχαν δίκιο, καθώς πολλά στοιχεία δεν τους ήταν γνωστά ή δεν είχαν αναλύσει σφαιρικά κάθε αναφορά και δελτίο πληροφορίας που μπορούσε να βρεθεί γύρω από το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν, το οποίο είχε ξεκινήσει κάπου κοντά στο 2002. Ούτε φυσικά είχαν εικόνα της εμπλοκής χωρών και υπηρεσιών που είχαν συνεχή ροή πληροφοριών γύρω από το θέμα. Δηλαδή εμπλοκή μυστικών υπηρεσιών από το τμήμα της QUDS του Ιράν, μέχρι και το ISI του Πακιστάν, τη Mossad του Ισραήλ, τη MI6 του ΗΒ, τη CIA των ΗΠΑ, μέχρι και τη BND της Γερμανίας αλλά και τη MIT της Τουρκίας.
Το Ιράν προσπαθούσε, αμέσως μετά την αναθεώρηση της στρατηγικής του, όπως αυτή διαμορφώθηκε με τη λήξη του πολέμου με το Ιράκ, να νιώθει ισχυρό απέναντι σε μια απειλή με μη συμβατικά όπλα (όπως τα αέρια του Σ.Χουσεΐν) αλλά και να αναδείξει τη περσική δύναμη όπως την αντιλαμβανόταν η ισλαμοκεντρική αντίληψη των Χομεϊνί. Η διαρκής μάχη γύρω από το Ιράν και την ανάδειξη του σε πυρηνική δύναμη ουσιαστικά ξεκίνησε από το 2005 περίπου, μετά την ανάληψη της ηγεσίας της Mossad από τον Meir Dagan. Ο Dagan οργάνωσε μια σειρά επιχειρήσεων κάθε είδους (απαγωγές, δολοφονίες, δολιοφθορές), με κορύφωση την ηλεκτρονική επίθεση του Stuxnet στους αντιδραστήρες του Ιράν, οι οποίοι είχαν ρυθμιστεί παρανόμως (χωρίς έγκριση του Σ.Α. του ΟΗΕ) για τον εμπλουτισμό στοιχείων ουρανίου.
ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΟΡΓΙΣΜΕΝΟΙ ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ
Το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν που έχει προκαλέσει την οργή των ΗΠΑ
Από το 2010 όμως μέχρι και σήμερα έχουν περάσει 9 χρόνια και με ό,τι συμβαίνει στις μέρες μας, με κάθε πλευρά να έχει κορυφώσει τις ενέργειες της, ακόμα και με πολύ εμφανείς επιθέσεις σε στόχους σε κοινή θέα, φαίνεται να αποκτά ιδιαίτερη σημασία η δήλωση του Meir Daggan το 2011 όταν έφυγε από την ηγεσία της υπηρεσία του, όπου είχε κάνει έργο ζωής του, από όσο φάνηκε, την επιθετική αντιμετώπιση ενός πυρηνικού Ιράν.
«Το Ιράν θα έχει σίγουρα πυρηνική δυνατότητα όπλων το 2015. Εμείς καταφέραμε να αντιμετωπίσουμε την προσπάθεια του να αναπτύξει πυρηνικά όπλα αλλά αυτό πρέπει να συνεχιστεί, ειδάλλως το 2015 θα έχει πυρηνικά όπλα.»
Από τότε μεσολάβησαν η Αραβική Άνοιξη, η οποία άλλαξε αρκετά το πεδίο της Μ.Ανατολής, αλλά μεσολάβησε και η παρουσία του DAESH, που άλλαξε τις ισορροπίες και εστίασε όλων τα βλέμματα στη Συρία. Όμως όλα αυτά πλέον είναι παρελθόν. Με δεδομένο τώρα πώς δεν υπάρχει παρά μια εστία μαχών στην Υεμένη, και αυτή είναι από proxies της Σ.Αραβίας και του Ιράν, το πυρηνικό όραμα τους έχει ξαναγεννηθεί. Οι πρόσφατες δηλώσεις του Χομεϊνί στην Τεχεράνη πώς οι «ΗΠΑ και οι σύμμαχοι τους θα καίγονται και θα λιώνουν στη φωτιά του Αλλάχ» όπως ειπώθηκαν από άμβωνος, δείχνουν αλληγορικά τη διάθεση που υπάρχει.
Παράλληλα, η συνεχής στήριξη που λαμβάνει από Πακιστάν, Τουρκία και Ρωσία σε μια αναβίωση εμπλουτισμού τεχνογνωσίας και εξοπλισμού για τη κτήση πυρηνικής δυνατότητας (έχουν αναφερθεί εκτενώς πολλά ΜΜΕ σε αντίστοιχες συμφωνίες), δείχνουν πώς το Ιράν επανήρθε στο θέμα, ίσως και μερικά χρόνια πριν (κατά την θητεία Ομπάμα, όπου αναγκάστηκε και αυτός να επιβάλλει ξανά εμπάργκο).
Η πυρηνική δυνατότητα άλλωστε για το Ιράν σημαίνει πώς θα έχει και την ωμή ισχύ που χρειάζεται για να επαναφέρει την αυτοκρατορία του αετού (δόγμα που είχε δημοσιευθεί σε Αραβικά Μέσα), όπου θα στηρίζεται οικονομικά στην ενέργεια του, διπλωματικά στη θρησκεία του και ως ισχύ θα έχει πυρηνικούς ICBM.
Η πρόσφατη αντίδραση τώρα των ΗΠΑ με πλήρη αποκλεισμό, καθώς και η πλήρης συστράτευση Ισραήλ, Αιγύπτου, Σ.Αραβίας, ΕΕ και ΗΒ ως στήριξη, δείχνει πώς πάμε για νέο γύρο επιχειρήσεων κατά της δυνατότητας ενός ισλαμικού φανατικού Ιρανικού κράτους να μετατραπεί σε πυρηνική δύναμη στην ευρύτερη περιοχή. Το ερώτημα είναι αν τελικά θα τα καταφέρουν ξανά οι μυστικές υπηρεσίες με επιχειρήσεις απαγωγών, δολοφονιών και πωλήσεις ελαττωματικών εξοπλισμών να βάλουν φρένο στις διαθέσεις τους, ή «το μαχαίρι θα κόψει τη σάρκα μας» όπως είχε πει στην δήλωση αποχώρησης του ο Meir Dagan και θα οδηγηθούμε σε ολοκληρωτικό πόλεμο στην περιοχή.
Σημείωση: Ο Meir Dagan, εβραίος πολωνικής καταγωγής, ήταν διευθυντής της Μossad από το 2002 ως το 2011.
Πρώτη δημοσίευση στο Geopolitics and Daily News