Η είδηση αναφορικά με την απόφαση κατάργησης της αστυνομίας ηθών από τον γενικό εισαγγελέα του Ιράν μετά από ένα μαζικό κοινωνικό κίνημα που στοίχησε ήδη τη ζωή σε 448 διαδηλώτριες/ες, αποτελεί την πρώτη δικαίωση της άδικης δολοφονία της 22χρονης Κούρδισσας Μαχσά Αμινί από το καθεστώς.
Η είδηση λίγες ημέρες μετά ακούστηκε πως ίσως να μην είναι αληθής, μπορεί να είναι παραπλανητική, σίγουρα όμως είχε ως στόχο τον κατευνασμό των διαδηλωτών. Ωστόσο αναντίρρητα αποτελεί μια τεράστια συμβολική νίκη, έστω και πρωτόλεια, στον αγώνα του γυναικείου κινήματος του Ιράν για την κατάργηση του επαίσχυντου Νόμου του 1983 περί της υποχρεωτικότητας της μαντίλας στους δημόσιους χώρους, με πιθανές προεκτάσεις και σε άλλες μουσουλμανικές χώρες.
Η εξέλιξη αυτή σηματοδοτεί για πρώτη φορά μια τάση ανάσχεσης του πολιτικού ισλάμ, εκφραστής του οποίου επιδιώκει να καταστεί ο Ερντογάν κι η Τουρκία.
Ο Πανισλαμισμός ως πολιτικό, θρησκευτικό και κοινωνικό κίνημα αναδεικνύεται με τους Αδελφούς Μουσουλμάνους του Χασάν Αλ Μπάννα στην Αίγυπτο στα 1928 και εδραιώνεται καθεστωτικά στο Ιράν μετά την πτώση του Σάχη το 1979. Έκτοτε εμφανίζει συνεχώς αυξανόμενη επιρροή στον Αραβικό Κόσμο, ως απάντηση στα αμερικανικά συμφέροντα στον Περσικό κόλπο, στην Ισραηλινή επιθετικότητα έναντι των Παλαιστινίων και στην κρίση των κοσμικών –Μπααθικών κομμάτων, με πιο χαρακτηριστικές πολτικο-στρατιωτικές ομάδες την Παλαιστινιακή Χαμάς και τη Χεζμπολά του Λιβάνου. Ο ισλαμισμός φτάνει στο απόγειο της ισχύος του σε επιχειρησιακό επίπεδο με την δράση των δικτύων της Αλ Κάιντα στα χτυπήματα των δίδυμων πύργων και του ISIS μετά την Αραβική Άνοιξη και τον πόλεμο στη Συρία, με την συνέχιση των τρομοκρατικών χτυπημάτων σε δυτικούς στόχους.
Καταλύτης στον περιορισμό της απήχησης του θρησκευτικού φονταμενταλισμού στον Αραβικό Κόσμο αποτελεί στις μέρες μας το Κουρδικό κίνημα που προτάσσει την εθνικο-απελευθερωτική διάσταση έναντι της μουσουλμανικής ταυτότητας, ενώ το Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν αντιμετωπίζει ισότιμα τις γυναίκες με τους άντρες μαχητές στο αγώνα για την απόκτηση πατρίδας. Η στάση αυτή σε συνδυασμό με την συμβολή του στην πολεμική ήττα του ISIS στο πεδίο το καθιστούν τον κυριότερο εχθρό του Ερντογάν –πριν τον Ελληνισμό- και των ισλαμικών καθεστώτων στην Μέση Ανατολή.