Η πρώτη απορία που γεννήθηκε σε εμάς τουλάχιστον, όταν πληροφορηθήκαμε ότι η Αστυνομία αποφάσισε να παρέμβει σε κινηματογράφους όπου γίνεται προβολή του Joker, ήταν μήπως ζούμε στην Ελβετία;
Δεν μηδενίζουμε την απόφαση της Αστυνομίας να εφαρμόσει τον νόμο - τον οποίο θα έπρεπε να σέβονται οι υπεύθυνοι των κινηματογραφικών αιθουσών. Αφού αυτός είναι ο νόμος, η Αστυνομία είναι υποχρεωμένη να τον εφαρμόσει - αλλά, ειλικρινά, στο άκουσμα της είδησης ότι γίνονται προσαγωγές γονέων σε συνδυασμό με σχηματισμό δικογραφίας για παραμέληση ανηλίκου, μένεις με το στόμα ανοιχτό.
Και οι ιδιοκτήτες των κινηματογράφων; Μέχρι πότε θα παριστάνουν ότι ...δεν βλέπουν τα παιδιά να μπαίνουν σε αίθουσες όπου προβάλλονται ταινίες μόνο για ενηλίκους; Γιατί δεν ζητούν την επίδειξη μίας αστυνομικής ταυτότητας, όταν βλέπουν τους πιτσιρικάδες στο ταμείο; Είναι αντιεπαγγελματικό και φέρουν μερίδιο ευθύνης.
ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ...
Έφοδος της αστυνομίας σε σινεμά για την παρουσία ανηλίκων στην προβολή του «Τζόκερ»
Οι γονείς αυτοί δεν πρόσεξαν το «Κατάλληλο Ανω των 18» όταν πήγαν βγάλουν εισιτήρια για το «Τζόκερ»; Δεν άκουσαν πουθενά, ότι στην Αμερική προηγήθηκε τεράστια συζήτηση για τους κινδύνους από τυχόν εσφαλμένα μηνύματα, τα οποία ίσως πάρουν οι έφηβοι από την ταινία (έστω και αν εκεί οι νόμοι περί οπλοκατοχής πολλαπλασιάζουν τους κινδύνους, ενώ στην Ελλάδα είναι κάπως μικρότεροι...)
Χρειαζόμαστε αστυνόμευση και στο σινεμά;
Υπάρχουν γονείς που συνειδητά επιλέγουν να πάρουν μαζί τους παιδιά, σε ταινίες που είναι χαρακτηρισμένες ως ακατάλληλες;
Ποιός κρίνει, τελικά, ποιά ταινία είναι ακατάλληλη για ανηλίκους; Και με ποιά κριτήρια;
Η επόμενη κίνησή ήταν να θέσουμε το ερώτημα στο Google, που είναι η ευκολότερη λύση, ώστε να πάρουμε μία απάντηση σε σχέση με τα μυστήρια του ελληνικού κράτους.
- Ποιός αποφασίζει για τον χαρακτηρισμό καταλληλότητας των ταινιών του σινεμά στην Ελλάδα;
- Ποιά είναι τα κριτήρια για το ”Κατάλληλον άνω των 15 ετών”; (Oταν εγώ ήμουν έφηβος (πολύ παλιά δηλαδή, θυμάμαι ότι η πινακίδα έγραφε ”Κατάλληλον άνω των 13″, έξω από τους κινηματογράφους).
- Μήπως επέδειξα αμέλεια ως γονέας, όταν έκανα το χατίρι των παιδιών μου και τα πήγα να δούμε τον Σπάιντερμαν ή τους Avengers;
Διαβάστε εδώ το πρώτο αποτέλεσμα της προσπάθειας να διερευνήσουμε το ζήτημα διαδικτυακά.
Κατά Βικιπαίδεια... Χαρακτηρισμός καταλληλότητας ταινιών
Για την διευκόλυνση των θεατών και κυρίως των γονέων έχει θεσπιστεί από πολλούς φορείς σε διάφορες χώρες ένα σύστημα το οποίο χαρακτηρίζει την καταλληλότητα των ταινιών, δηλαδή το κατά πόσο μια κινηματογραφική ταινία έχει περιεχόμενο που θα μπορούσαν να δουν συγκεκριμένες ηλικίες. Κάθε χώρα έχει δημιουργήσει το δικό της σύστημα προσδιορισμού καταλληλότητας ταινιών, ανάλογα με την δομή της παιδείας και του πολιτισμού της.Στην Ελλάδα έχει θεσπιστεί το παρακάτω σύστημα, το οποίο έχει ισχύ νόμου (παραβίαση του συστήματος θεωρείται παράβαση Νόμου και ο κινηματογράφος τιμωρείται με πρόστιμο το οποίο μπορεί να φτάσει τις δέκα χιλιάδες ευρώ (€ 10.000,00).Ο χαρακτηρισμός των κινηματογραφικών ταινιών είναι ο εξής:
- Κ (κατάλληλη): Κατάλληλη χαρακτηρίζεται μια ταινία της οποίας το περιεχόμενο είναι αποδεκτό για να παρακολουθηθεί από κάθε ηλικία.
- Κ-12 (κατάλληλη για νέους άνω των δώδεκα ετών): Σε αυτήν την κατηγορία υπάγονται ταινίες με περιεχόμενο που ίσως θα έβλαπτε μικρά παιδιά, όπως για παράδειγμα τρομακτικές εικόνες, ερωτικές συνευρέσεις, απρεπής συμπεριφορά, συνομιλίες με άσεμνες εκφράσεις κλπ.
- Κ-15 (κατάλληλη για νέους άνω των δεκαπέντε ετών). Σε αυτήν την κατηγορία κατατάσσονται ταινίες με περιεχόμενο που είναι κατάλληλο μόνο για εφήβους. Ταινίες δράσης κατατάσσονται κατά κύριο λόγο σε αυτή την κατηγορία, όπως και θρίλερ, αστυνομικές, δράσης.
- Κ-18 (ακατάλληλη για ανηλίκους): Ακατάλληλες για ανηλίκους χαρακτηρίζονται ταινίες με τρομαχτικό περιεχόμενο, ταινίες με έντονες ερωτικές σκηνές, με υπερβολική βία, που οι χαρακτήρες κάνουν χρήση ναρκωτικών ουσιών. Οι κινηματογραφικές αίθουσες που προβάλλουν ταινίες που χαρακτηρίζονται ως Κ-18 είναι το μόνο μέρος στην Ελλάδα, που σήμερα μπορούν να διαφημηστούν σε μορφή βίντεο οι καπνοβιομηχανίες. Στις ακατάλληλες ταινίες ο υπεύθυνος της αίθουσας έχει το δικαίωμα να ζητήσει να δει την ταυτότητα του θεατή, ώστε να ελέγξει την ηλικία του.
Οι διανομείς ταινιών οφείλουν να υποβάλλουν τις ταινίες τους προς χαρακτηρισμό καταλληλότητας στις αρμόδιες επιτροπές του Υπουργείου Πολιτισμού (είναι τέσσερις και λειτουργούν σε πρώτο βαθμό ελέγχου). Σε περίπτωση που ένας διανομέας διαφωνεί με τον χαρακτηρισμό που έλαβε η ταινία του από την Πρωτοβάθμια επιτροπή, μπορεί να την υποβάλλουν για επανέλεγχο από μία Δευτεροβάθμια, η απόφαση της οποίας είναι οριστική.Η λογοκρισία απαγορεύεται και τυχόν απαγόρευση της προβολής μιας ταινίας μπορεί να γίνει μόνο μετά από προσφυγή στη Δικαιοσύνη και έκδοση σχετικής δικαστικής απόφασης. Η ελληνική νομοθεσία θεωρεί ότι κάθε ενήλικος (άνω των 18 ετών) μπορεί να δει ελεύθερα οποιαδήποτε ταινία θελήσει.
Τις αμέσως επόμενες ώρες η HuffPost θα αναζητήσει απαντήσεις από την πολιτική ηγεσία και από τους τους αρμόδιους υπηρεσιακούς παράγοντες του υπουργείου Πολιτισμού.
Όχι μόνο για το συγκεκριμένο ”επεισόδιο” που ζήσαμε το σαββατοκύριακο (19-20 Οκτωβρίου) αλλά για το ευρύτερο ζήτημα.
Aξίζει τον κόπο να αναζητήσουμε την αρμόδια Πρωτοβάθμια επιτροπή, αλλά και την Δευτεροβάθμια που διενεργεί τυχόν επανελέγχους, ώστε να λύσουμε το «μυστήριο».
Ταυτόχρονα, διατηρούμε τον προβληματισμό μας σε σχέση με το περιεχόμενο που διακινείται γενικώς σε οθόνες στη χώρα μας.
Διότι, στον μεν κινηματογράφο υπάρχει η κατηγοριοποίηση της καταλληλότητας κινηματογραφικών ταινιών όπως το «Τζόκερ». Αλλά, την ίδια ώρα, ένα μικρό παιδί μπορεί να παρακολουθήσει ελεύθερα στην τηλεόραση - πρωινές ώρες - τα πάντα.
Γιατί, ανεξαρτήτως σήμανσης, ένα παιδί που ίσως βρίσκεται στο σπίτι λόγω ασθένειας και δεν πηγαίνει σήμερα στο σχολείο, είναι ζήτημα τύχης να πέσει πάνω σε ερωτικές περιπτύξεις ή σκηνές σκληρής βίας.
Το έχουμε δει όλοι μας άλλωστε, με τα μάτια μας - και πρωινές ώρες - ότι προβάλλονται τέτοιες σκηνές σε διάφορα απίθανα ξενόφερτα σίριαλ - σαπουνόπερες, ενώ ούτε το ΕΣΡ - ούτε κανένας άλλος ασχολείται με το γεγονός.