Ουδείς μπορεί να πει ότι είναι καλά εν μέσω πανδημίας -σε αυτό συμφωνούμε όλοι- και η παραδοχή της κατάστασης είναι, αν μη τι άλλο θεμιτή. Η χωρίς προηγούμενο συνθήκη ανεβάζει τα επίπεδα στρες, ενώ όσοι είναι γονείς και παραμένουν έγκλειστοι με τα παιδιά τους σε 24ωρη βάση, έχουν ένα επιπλέον σκαλοπάτι να ανέβουν. Οπότε, αν είστε ο γονιός που προσπαθεί να μείνει συγκεντρωμένος και δυνατός στη μεγάλη δοκιμασία, έχετε κάθε δικαίωμα να εκφράσετε τα συναισθήματα σας. Εκτός από τη διαχείριση μίας ιδιάζουσας, πιεστικής καθημερινότητας, οι γονείς βρίσκονται αντιμέτωποι, όπως όλοι άλλωστε, και με μία ροή δραματικών ειδήσεων. Συνεπώς ναι, αν σας προκύψει κλάψτε… ελεύθερα.
Γιατί το κλάμα κάνει καλό στον εγκέφαλο
Εάν διαπιστώσετε ότι αισθάνεστε καλύτερα μετά από ένα γερό κλάμα, αυτό συμβαίνει επειδή καθώς αφήνουμε τα δάκρυα να τρέξουν, μειώνεται το στρες που προκαλείται από τα υψηλά επίπεδα κορτιζόλης κι αυτό βοηθά το σώμα να χαλαρώσει χάρη στο παρασυμπαθητικό νευρικό σύστημα, το οποίο αποτελεί μέρος του κεντρικού νευρικού συστήματος (η διέγερση του παρασυμπαθητικού νευρικού συστήματος επιτελείται όταν ο οργανισμός θέλει να αποκαταστήσει ή να διατηρήσει τις εφεδρείες του). Έρευνες έχουν δείξει ότι η χαλάρωση είναι ανάλογη του χρονικού διαστήματος που παρεμβάλλεται από την τελευταία φορά που κλάψαμε -όσο περισσότερ καιρό είχαμε να κλάψουμε, τόσο μεγαλύτερο το αίσθημα ανακούφισης που νιώθουμε.
Αισθήματα ενοχής
Βεβαίως και δεν βοηθούν οι εικόνες με χαρούμενες οικογένειες που κατακλύζουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και δείχνουν πιτσιρίκια να φτιάχνουν γλυκά και να ζωγραφίζουν πολύχρωμα χαρτονάκια στην καραντίνα, καθώς κάνει τους γονείς να αισθάνονται ανεπαρκείς. Κατά κανόνα, οι άνθρωποι δημοσιεύουν μόνο τις καλύτερες στιγμές τους στα social media και στην πραγματικότητα πολλοί -και οι γονείς μεταξύ αυτών- αισθάνονται ενοχές βλέποντας τέτοιες φωτογραφίες, καθώς θεωρούν ότι οι ίδιοι αδυνατούν να ανταποκριθούν στα ‘υψηλά στάνταρντς’ των άλλων οικογενειών.
Όσα στερούνται τα παιδιά
Όλες οι ηλικίες υποφέρουν από τον εγκλεισμό, αλλά ειδικά για τα παιδιά η στέρηση του παιχνιδιού, της συναναστροφής με συμμαθητές και παρέες, της βόλτας και της επαφής με τη φύση, είναι μεγάλη. Οι γονείς το γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα και η συνειδητοποίηση ότι αυτή τη στιγμή στερούνται τον φυσιολογικό τρόπο ζωής της παιδικής ηλικίας -χωρίς συχνά (τα μικρά παιδιά) να είναι σε θέση να κατανοήσουν τους λόγους- προσθέτει ακόμη ένα βάρος στην ψυχολογία τους.
Υψηλά επίπεδα στρες σε όλους
Βεβαίως και τα παιδιά δεν είναι άγγελοι και τα συναισθήματα μιας οικογένειας κλειδωμένης στην καραντίνα επιτείνει τα συναισθήματα όλων. Σε στιγμές μεγάλου στρες, οι γονείς μπορούν να αναζητήσουν μία ιδιωτική στιγμή εκτόνωσης -να κλάψουν με την ησυχία τους στο δωμάτιο τους- όμως, δεν είναι απαραίτητο.
Η οικογενειακή ψυχοθεραπεύτρια Σούζαν Στίφελμαν εξηγεί ότι αν θέλουμε να μεγαλώσουμε συναισθηματικά ευφυείς ενήλικες, τα παιδιά πρέπει να βλέπουν τους μεγάλους να εκφράζουν με τον ορθό τρόπο το πλήρες φάσμα των συναισθημάτων τους. Αυτό σημαίνει ότι οι γονείς οφείλουν να βρουν τη μέση οδό, έναν δρόμο μεταξύ της καταπίεσης και της πλήρους απελευθέρωσης των συναισθημάτων τους. Ένα έντονο ξέσπασμα θα προκαλέσει ακόμη μεγαλύτερο άγχος στα παιδιά, ενώ ένα κλάμα, που ξέρουν ότι σε λίγο θα τελειώσει, δείχνει τον τρόπο με τον οποίον μπορούν να ανακουφίσουν τη δυσφορία που προκαλεί η στενοχώρια.
Με πληροφορίες από HuffPost.au