«Ο έρωτας είναι τυφλός». Το έχετε ξανακούσει; Θεόκριτος, 3ος αιώνας π.Χ. Κάτι ήξεραν τότε, ή, από τότε, οι αρχαίοι ημών πρόγονοι. Και φυσικά θα προσθέσω ότι «ο έρωτας περνάει από το στομάχι».
Μαζέψαμε πολλά ρητά που απορρίπτουν την όραση στον έρωτα. Για να δούμε τι κάνετε εσείς;
Σ’ ένα μυθιστόρημα, ταυτιζόμαστε με τους ήρωες, ζούμε τις ερωτικές τους περιπέτειες, ίσως και φαντασιωνόμαστε τις ερωτικές σκηνές που περιγράφονται εκεί. Δεν τους έχουμε δει ποτέ όμως.
Ακούμε μια ωραία φωνή από το τηλέφωνο και αναστατωνόμαστε. Μυρίζουμε ένα ωραίο άρωμα και μας ξεσηκώνει. Μας κινητοποιεί ένα χάδι, ένα άγγιγμα.
Αν θέλετε, να το δούμε και επιστημονικά;
Λέει η ψυχανάλυση: “Ερωτευόμαστε αυτόν/ή που έχει την απάντηση ή μια απάντηση στην ερώτησή μας: «Ποιος είμαι;».”
Προφανώς λοιπόν δεν ψάχνουμε να ερωτευτούμε αυτόν που θα μας απαντήσει στην ερώτηση “πώς μοιάζω”; ή “με ποιον/ποια μοιάζω”;
Οπότε οι ειδικοί διά της επιστήμης, εγώ που το ζω από όταν γεννήθηκα, εσείς έστω και διά της πλαγίας οδού, όλοι καταλήγουμε στο εξής:
Η όραση είναι μια τεμπέλικη αίσθηση που συχνά καταδικάζει σε μια γλυκιά αιχμαλωσία της πρώτης ματιάς και της πρώτης εντύπωσης. Άλλωστε παντού, από τα προϊόντα ως τις υπηρεσίες, τον πρώτο ρόλο για την προσέλκυση του ενδιαφέροντος τον παίζει μια καλή και ευπαρουσίαστη βιτρίνα.
Αλλά πρέπει να μάθουμε να ερωτευόμαστε χωρίς όραση! Πρέπει να αποφυλακίσουμε τις απολαύσεις του έρωτα και της αγάπης από τα οπτικά δεσμά, γιατί μόνο έτσι θα ζήσουμε αυτά τα όμορφα, θεϊκά συναισθήματα στην υπέρτατη έκτασή τους. Και αν κάποιοι δηλώνετε πως από άποψη θέλετε να ερωτεύεστε το κουτί και όχι το περιεχόμενο, τότε μάλλον το κουτί θα καταλήξετε να το γράφετε με «οι» αντί για «ι»».
Θέλω να φανταστείτε το λουλούδι που έχετε συναντήσει και είπατε ότι αυτό μυρίζει πιο ωραία από όλα τα άλλα. Βασιλικός; Γαρδένια; Υπάρχουν πολλά λουλούδια με ασυναγώνιστο άρωμα που δε σου γεμίζουν το μάτι.
Από την άλλη, Όλοι έχουμε χαρεί στη θέα ενός τριαντάφυλλου όταν μας το προσφέρουν, ότι χρώμα και να είναι αυτό, για όποιο λόγο και αν μας το πρόσφεραν.
Αλήθεια το έχετε αγγίξει ποτέ με προσοχή; Ίσως να έχει και τα πιο απαλά, τα πιο εκλεπτυσμένα πέταλα από κάθε άλλο λουλούδι. Το αγγίζεις και αμέσως σου ανταποδίδει το χάδι του. Κάτι σαν χειραψία!
Με αφορμή λοιπόν τη μέρα των ερωτευμένων, θέλω να σας καλέσω να μάθετε να διαβάζετε τα μηνύματα και των άλλων αισθήσεων σας πλην της όρασης, γιατί αλλιώς πιστέψτε με, χάνετε μεγάλο κομμάτι από το νόημα της ζωής.
Σκεφτείτε τη στιγμή που κοιτάζεστε στον καθρέφτη: Όλοι, αναγνωρίζετε στον εαυτό σας λόγους για να μη σας ερωτευτεί κάποιος. Και μη μου πείτε όχι! Λίγα παραπάνω κιλά, ρυτίδες, άσπρα μαλλιά, κάπως αγύμναστο σώμα, μερικά παραδείγματα.
Έχουμε άραγε ποτέ αναγνωρίσει στον εαυτό μας λόγους για να μας ερωτευτεί κάποιος και μάλιστα χωρίς να εγκλωβιζόμαστε στα εξωτερικά, οπτικά μας χαρακτηριστικά; Γιατί άραγε όταν κάποιος δε μας βλέπει και μας ρωτάει «πες μου κάτι για σένα»; Του απαντάμε δίνοντας του κατ’ αρχήν οπτική μας περιγραφή;
Εσύ που με διαβάζεις τόση ώρα και δεν σου αρέσεις στη φωτογραφία της ταυτότητάς σου, αλήθεια, δεν μαγειρεύεις ωραία; Δεν ευχαριστιέσαι τις ρομαντικές βόλτες κάτω από το φεγγαρόφωτο; Δεν σου αρέσει μία αγκαλιά και έξω να βρέχει και να ακούτε μαζί τη βροχή; Δεν είσαι ευρηματικός και ταιριάζεις μία χαρά καινούργια συνθήματα για την αγαπημένη σου ομάδα στο ποδόσφαιρο; Δεν γράφεις ωραία μουσική / καλά στιχάκια; Δεν είσαι ο οργανωτικός ή η πλακατζού της παρέας; Τίποτα από όλα αυτά δεν είσαι εσύ που με διαβάζεις τόση ώρα; Είσαι μόνο μία οπτική περιγραφή; Μία φωτογραφία; Μία Εξωτερική εμφάνιση; Θες να μου πεις ότι είσαι μόνο μία βιτρίνα ενός εαυτού που δεν θες να στον εξερευνήσουν ποτέ και δεν ξέρεις καν ούτε να τον περιγράψεις;
Ελάτε λοιπόν να καταρρίψουμε μέσα μας τον οπτικό μύθο του έρωτα.
Ο καθένας μας έχει δικαίωμα να ερωτευτεί και να τον ερωτευτούν.
Αδιαπραγμάτευτο δικαίωμα, χωρίς υποχωρήσεις και συμβιβασμούς. Δικαίωμα συνυφασμένο με την ίδια τη ζωή, ανεξάρτητα από το τι άποψη έχει η όραση για αυτό, ανεξαρτήτως εικόνας, ανεξάρτητα από κάθε δυσλειτουργία και δυσμορφία ίσως που έχει το σώμα μας ή το σώμα αυτού που βρίσκεται απέναντί μας.
Άλλωστε, ”Δεν υπάρχουν άσχημοι και όμορφοι άνθρωποι, έξυπνοι και χαζοί, υπάρχουν μόνο άνθρωποι που αγαπήθηκαν και άνθρωποι που δεν αγαπήθηκαν”, έλεγε η αξέχαστη Μαλβίνα Κάραλη.