Αρκετοί εν ενεργεία βουλευτές ανακοινώθηκαν ήδη ως υποψήφιοι ευρωβουλευτές. Αυτό σημαίνει ότι υποχρεωτικά θα πρέπει, πριν ανακηρυχθούν υποψήφιοι, να παραιτηθούν από τη βουλευτική τους ιδιότητα.
Η επίσημη ανακήρυξή τους γίνεται με την τυπική έναρξη της προεκλογικής περιόδου και την κατάθεση των ψηφοδελτίων προς επικύρωση στα ελληνικά δικαστήρια, δηλαδή λίγες μόνο μέρες πριν την Κυριακή των ευρωεκλογών. Από τη στιγμή όμως που έχουν αποφασίσει να διεκδικήσουν την ψήφο των πολιτών για να τους υπηρετήσουν στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, θα έπρεπε κατά την άποψή μου να είχαν ήδη παραιτηθεί της βουλευτικής ιδιότητας και να μην περιμένουν αυτό να συμβεί όταν το γράμμα του νόμου το επιβάλει.
Κι όχι μόνο αυτό. Διαβάζω σήμερα ότι η κυβέρνηση προωθεί νομοθετική ρύθμιση που θα τους δίνει τη δυνατότητα να είναι υποψήφιοι ευρωβουλευτές, διατηρώντας τη βουλευτική ιδιότητα!
Τέτοιες ενέργειες εδραιώνουν την πεποίθηση των πολιτών ότι το πολιτικό προσωπικό στη χώρα μας είναι... κολλημένο με την καρέκλα. Δεν είναι διατεθειμένο να ”χαρίσει” ούτε ένα λεπτό ισχύος και εξουσίας, προκειμένου να ρισκάρει το επόμενο πολιτικό του βήμα.
Έτσι μερίδα πολιτικών δίνουν την εντύπωση ότι αντιμετωπίζουν και διαχειρίζονται τα αξιώματα, που οι πολίτες με την ψήφο τους τους ανέθεσαν, όχι ως θέσεις ευθύνης και προσφοράς στο κοινό καλό, αλλά ως καβάτζες και ευκαιρίες ατομικής ανέλιξης και εκπλήρωσης προσωπικών φιλοδοξιών.
Το πιο ωραίο δε είναι ότι αυτοί οι ίδιοι εξακολουθούν να διακηρύττουν τη λύπη τους για το γεγονός ότι οι πολλοί δεν ασχολούνται με τα κοινά, κατακεραυνώνουν το βόλεμα και την ευνοιοκρατία, ενώ συχνά πυκνά απευθύνουν... αγωνιώδη καλέσματα, για συμμετοχή και ενασχόληση με την πολιτική!