The Queens’ Gambit (Netflix)
Μπορεί να μην έχω καμμία επαφή με το σκάκι, το οποίο είναι ο μεγάλος πρωταγωνιστής της σειράς, αλλά είδα και τα επτά επεισόδια σε λιγότερο από 48 ώρες. Και τα απόλαυσα με την ψυχή μου.
Βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο του Γουόλτερ Τίβις, το οποίο - δυστυχώς - δεν έχει μεταφραστεί στα Ελληνικά, είναι μία από τις καλύτερες τηλεοπτικές σειρές της σεζόν.
Στις αρχές της δεκαετίας του ΄60, μετά τον θάνατο της μητέρας της, η μικρή Μπεθ Χάρμον οδηγείται σε ένα ορφανοτροφείο, το οποίο δίνει καθημερινά ηρεμιστικά χάπια στα παιδιά, λέγοντάς τους ότι πρόκειται για ”βιταμίνες”.
Η Μπεθ ανακαλύπτει το σκάκι σε ηλικία εννέα ετών, παίζοντας στο υπόγειο με τον επιστάτη του ορφανοτροφείου, ο οποίος καταλαβαίνει από το πρώτο παιγχνίδι ότι η μικρή ορφανή έχει ένα πολύ ιδιαίτερο χάρισμα και προορίζεται για μεγάλη δόξα.
Η Ανυα Τέιλορ-Τζόι είναι μία πραγματικά συγκλονιστική Μπεθ. Μόνη γυναίκα στον ανδροκρατούμενο κόσμο του σκακιού, κερδίζει με άνεση τον έναν Γκραν Μάστερ μετά τον άλλον, φτάνοντας στην κορυφή του κόσμου πριν καν κλείσει τα είκοσι χρόνια της, αλλά δείχνει να χάνει τον αγώνα με τον εθισμό της στο αλκοόλ και τα ηρεμιστικά, στα οποία την οδηγεί η απέραντη μοναξιά της ορφανής ιδιοφυΐας.
Η τελική μάχη θα δοθεί στη Μόσχα, στο απώγειο του Ψυχρού Πολέμου, απέναντι στον κορυφαίο Ρώσο σκακιστή, που ποντάρει στις αδυναμίες της για να την συντρίψει. Αντιμέτωπη με τις επιλογές της, αποφασίζει αν θα κάνει την κίνηση που θα την καταστρέψει ή θα την στέψει Βασίλισσα.
Raised by Wolves (HBO Max)
Η Επιστημονική Φαντασία δεν είναι το αγαπημένο είδος μου, αλλά αυτή η σειρά με καθήλωσε. Ο Ρίντλεϊ Σκοτ, εκτός από παραγωγός, σκηνοθέτησε τα δύο πρώτα από τα δέκα επεισόδια και χάραξε μία γραμμή πολύ υψηλού επιπέδου, απ’ όλες τις πλευρές. Η σκηνοθεσία, η κινηματογραφία και τα εφέ, σε συνδυασμό με το πολύ καλό σενάριο του Άαρον Γκουζικόφσκι και το πολύ πετυχημένο κάστινγκ, εγγυώνται δέκα ώρες απολαυστικής τροφής για σκέψη.
Στον 22ο αιώνα, ο πόλεμος μεταξύ θρησκευόμενων και άθεων καταστρέφει την Γη. Οι νικητές θρησκευόμενοι γεμίζουν μία διαστημική κιβωτό με λίγους και εκλεκτούς, ενώ οι ηττημένοι καταφέρνουν να στείλουν στον πλανήτη Kepler-22b δύο android, τον Πατέρα και τη Μητέρα, με αποστολή να μεγαλώσουν ανθρώπινα παιδιά.
Η κιβωτός καταστρέφεται, τα παιδιά των android πεθαίνουν όλα πλην ενός, αλλά το ανθρώπινο είδος αποδεικνύεται πολύ σκληρό για να πεθάνει.
Years and Years (BBC-HBO)
Στην αρχή του πρώτου από τα έξι επεισόδια της εξαιρετικής σειράς, ένα βράδυ του 2019, ο συντονιστής μίας ζωντανής, τηλεοπτικής συζήτησης στη Βρετανική τηλεόραση, ζητάει την γνώμη μίας νεοεμφανιζόμενης πολιτικού για το Παλαιστινιακό.
“I dont gine a f***” απαντά η Βίβιαν Ρουκ, την οποία ενσαρκώνει η -καταταπληκτική- Εμα Τόμσον. Οι συνομιλητές της παγώνουν, οι Βρετανοί τηλεθεατές ξυπνάνε από τον λήθαργο του καναπέ και το Years and Years αρχίζει το σκοτεινό ταξίδι του στην επόμενη 15ετία, με πρωταγωνιστές τα μέλη της οικογένειας Λίονς, που προσπαθούν να επιβιώσουν σε μία Βρετανία που κλονίζεται συθέμελα, μαζί με τον υπόλοιπο Κόσμο.
Ο Τραμπ κερδίζει τις εκλογές του ’20, η Βασίλισσα Ελισάβετ πεθαίνει, η Κίνα κατασκευάζει μία στρατιωτική βάση πάνω σε ένα τεχνητό νησί εξοργίζοντας τις ΗΠΑ, η Ρωσία υποκινεί στρατιωτικό πραξικόπημα στην Ουκρανία, η τεχνολογική πρόοδος φτάνει σε τρομακτικά επίπεδα, οι φτωχοί λιμοκτονούν, οι τράπεζες καταρρέουν, πρώην χρηματιστές και απόφοιτοι της Οξφόρδης δουλεύουν σαν ντελιβεράδες για να ζήσουν και η ελπίδα φαντάζει σαν είδος προς εξαφάνιση.
Ένας παγκόσμιος εφιάλτης που θα φάνταζε σχεδόν αναπόφευκτος αν δεν προέκυπτε η πανδημία, την οποία οι δημιουργοί της σειράς δεν περιέλαβαν στα σενάρια τους για το μέλλον. Η έλλειψη της, ωστόσο, προσθέτει μία πολύ ενδιαφέρουσα διάσταση στην όλη υπόθεση. Προς τα πού πηγαίναμε πριν ο κόσμος μας γυρίσει ανάποδα κι ανατραπούν όλα όσα θεωρούσαμε δεδομένα; Και πού πηγαίνουμε τώρα;
Tehran (Apple TV)
Μία Ισραηλινή σειρά που γυρίστηκε εξ ολοκλήρου στην Αθήνα, η οποία μεταμορφώνεται σε Τεχεράνη με έναν πραγματικά απίστευτο τρόπο. Ούτε μία στιγμή δεν καταλαβαίνεις ότι βρίσκεσαι στην ελληνική πρωτεύουσα, ακόμα κι αν είσαι Ελληνας - καλή ώρα.
Επίκεντρο της σειράς είναι η σύγκρουση μεταξύ του Ιράν, που φιλοδοξεί να γίνει η πυρηνική δύναμη της Μέσης Ανατολής και του Ισράηλ, που φιλοδοξεί να εμποδίσει κάτι τέτοιο με κάθε τρόπο.
Η Ταμάρ είναι χάκερ, πράκτορας της ισραηλινής Μοσάντ και η πρώτη αποστολή της είναι η απενεργοποίηση ενός πυρηνικού αντιδραστήρα στην Τεχεράνη. Η δράση είναι καταιγιστική, οι χαρακτήρες είναι πολύ ενδιαφέροντες, το σενάριο είναι γεμάτο ανατροπές, αλλά αυτό που κλέβει την παράσταση, κατά την γνώμη μου, είναι το γεγονός ότι εκεί που περιμένεις τη δαιμονοποίηση του Ιραν από μία ισραηλινή σειρά, συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο.
Με όχημα την πλοκή κατασκοπευτικού θρίλερ, το Tehran αναδεικνύει τον πολιτισμό του Ιράν με εξαιρετική ευαισθησία και υπογραμμίζει τον διχασμό των Ιρανών ανάμεσα στην καταπίεση της Ισλαμικής κυβέρνησης και την ιστορία πολλών χιλιάδων χρόνων.
Des (ITV)
Από το πρώτο έως το τελευταίο λεπτό των τριών επεισοδίων της βρετανικής μίνι σειράς, που βασίζεται σε πραγματική ιστορία, όλοι καπνίζουν ασταμάτητα. Είμαστε στο Λονδίνο του 1983 και ο Σκωτσέζος Ντένις Νίλσεν έχει συλληφθεί για την δολοφονία τουλάχιστον 12 νεαρών ανδρών.
Ο ομοφυλόφιλος Ντες, όπως ήθελε να τον φωνάζουν, ανάβει το ένα τσιγάρο μετά το άλλο ενώ εξηγεί στους αστυνομικούς - που επίσης καπνίζουν συνεχώς - πώς παρέσυρε τα θύματά του, το ένα μετά το άλλο, από διάφορα μπαρ του Λονδίνου στα σπίτια του, πώς τα τάϊζε και τα πότιζε, πώς τα στραγγάλιζε και πώς κρατούσε τα πτώματά τους για μεγάλο χρονικό διάστημα, πριν τα διαμελίσει για να τα πετάξει στην αποχέτευση, να τα κάψει στον κήπο του ή να αφήσει τα κεφάλια να σιγοβράζουν στην κατσαρόλα όλη νύχτα.
Ευτυχώς, δεν βλέπουμε τίποτα απ′ όλα αυτά τα φρικτά και απαίσια, διότι η σειρά προσπαθεί να επικεντρωθεί στο γιατί έγιναν και όχι στο πώς έγιναν. Και τα καταφέρνει - εν μέρει. Ο Ντέιβιντ Τέναντ είναι μεν ένας πολύ πειστικός Ντες, αλλά δεν μπόρεσε να μπεί στο κεφάλι του κατ′ εξακολούθηση δολοφόνου που υποδύεται και να καταλάβει τα κίνητρά του. Οπως δεν τα κατάλαβαν ούτε οι αστυνομικοί που ανέλαβαν την έρευνα, ούτε ο συγγραφέας Μπράιαν Μάστερς, που έγραψε το βιβλίο “Killing for Company” στο οποίο βασίζεται η σειρά.