John Kolesidis / Reuters
Έρχεσαι μόνη σου
και γυρεύεις τον πατέρα σου.
Ασπρόμαυρη πάντοτε.
Έρχεσαι κάθε Ιούλιο.
Τους υπόλοιπους μήνες μου είπαν ότι πορεύεσαι «ορφανή πατρός».
Γυρεύεις τον πατέρα σου.
Τι να σου πω;
Σκορπισμένα κόκαλα ο πατέρας σου;
Απ’ τα κόκαλα βγαλμένη, μου λες.
Πού τα ξέρεις εσύ αυτά;
Εσύ, όσο κι αν μεγαλώνεις,
είσαι δέκα χρονών
και γυρεύεις τον πατέρα σου.
Μα, πενθούν τα παιδιά; αναρωτιέμαι.
Πενθούν την βία της ενηλικίωσης, μου απαντώ.
Και ξέρω πως δεν σου λέω όλη την αλήθεια.
Πρώτη δημοσίευση στο Φρεαρ