Το ηφαίστειο Kawah Ijen, στο νησί της Ιάβα, στην Ινδονησία φιλοξενεί δύο από τα πιο ασυνήθιστα γεωλογικά φαινόμενα στη Γη.
Το πρώτο είναι μια ενεργή θειωνιά που εκπέμπει καυτά, εύφλεκτα θειούχα αέρια σε βάθος 200 μέτρα.
Το δεύτερο είναι μια λίμνη-καλντέρα πλάτους ενός χιλιομέτρου γεμάτη με γαλαζοπράσινα νερά. Το χρώμα του νερού είναι αποτέλεσμα της εξαιρετικής οξύτητάς του και της υψηλής συγκέντρωσης διαλυμένων μετάλλων.
Τα θειούα άερια του ηφαιστείου αναφλέγονται καθώς εισέρχονται στην πλούσια σε οξυγόνο ατμόσφαιρα της Γης και καίγονται με μια φλόγα απόχρωσης μπλε ελεκτρίκ.
Οι φλόγες είναι δύσκολο να παρατηρηθούν κατά τη διάρκεια της ημέρας, αλλά φωτίζουν το τοπίο τη νύχτα δημιουργώντας ένα σκηνικό από άλλο πλάνητη, αναφέρει το Iflscience.
Η λίμνη του ηφαιστείου είναι η μεγαλύτερη λίμνη υψηλής οξύτητας στον κόσμο με μετρημένο pH μόλις 0,5. Η αιτία της οξύτητάς της είναι η εισροή υδροθερμικών νερών φορτισμένων με αέρια από έναν καυτό θάλαμο μάγματος από κάτω.
Δουλεύοντας για τον «χρυσό του διαβόλου»
Το θείο που δημιουργεί τις μπλε φλόγες, έχει δημιουργήσει μιας ακμάζουσα -και βάρβαρη- βιομηχανία. Για τη χώρα είναι ένα πολύτιμο εμπόρευμα, αφού χρησιμοποιείται για σειρά αγαθών. Για παράδειγμα στην Java χρησιμοποιείται στα σπίρτα, αλλά και για να κάνουν λευκότερη τη ζάχαρη.
Το τετηγμένο θείο συλλέγεται από το εσωτερικό του βράχου χρησιμοποιώντας μεταλλικούς σωλήνες. Όταν το φέρνουν στην επιφάνεια, ψύχεται και μετατρέπεται σε ένα σκληρό, κίτρινο, στερεό υλικό.
Οι ανθρακωρύχοι αποκαλούν αυτές τις πλάκες του θείου «χρυσό του διαβόλου», κυρίως λόγω του χρώματος αλλά και επειδή αποτελεί βασική πηγή εισοδήματος. Ένα εισόδημα που πληρώνουν αδρά με την υγεία τους, αναφέρει το BBC.
Το εν λόγω ηφαίστειο είναι ένα από τα λίγα μέρη στον κόσμο που η εξόρυξη του θείου γίνεται από ανθρώπινο χέρι.
Η δουλειά τους ξεκινάει τα μεσάνυχτα. Φτάνουν μέχρι το ηφαίστειο με μηχανές. Μετά θα πρέπει να ανέβουν 2.800 μέτρα υψόμετρο με τα πόδια για να φτάσουν στον κρατήρα και στην συνέχεια μέσα στον κρατήρα, περιγράφει ο φωτορεπόρτερ Aurelie Marrier d’Un ienville που βρέθηκε στην Ινδονησία και κατέγραψε τις συνθήκες διαβίωσης των εργατών.
Οι τουρίστες που επισκέπτονται το σημείο φοράνε μάσκες για να προστατευτούν. Όπως οι εργάτες συνήθως δεν έχουν χρήματα για να τις αγοράσουν. Τα αναπνευστικά προβλήματα και οι φαρυγγίτιδες είναι συχνό φαινόμενο. Όπως και οι ουλές στην πλάτη από το φορτίο που κουβαλάνε. Πολλοί έχουν υποστεί παραμορφώσεις στην σπονδυλική τους στήλη και τα πόδια.
Σε μια καλή μέρα, πληρώνονται περίπου 145.000-220.000 ινδονησιακά ρούπια (9 με 13 ευρώ). Και γι τους άντρες της περιοχής είναι ίσως η μόνη ευκαιρία απασχόλησης, αφού υπάρχον ελάχιστες δουλειές σε άλλους τομείς, με πολύ λιγότερα χρήματα.
Σε άλλα μέρη του κόσμου η εξόρυξη θείου δεν γίνεται σε ενεργό ηφαίστειο. Συνήθως συλλέγεται ως παραπροϊόν του πετρελαίου και η διαδικασία είναι μηχανοποιημένη.
Οι ανθρακωρύχοι της Ijen θέλουν να είναι η τελευταία γενιά που θα κάνουν εξόρυξη θείο με τα χέρια. Λένε ότι θέλουν να κερδίσουν αρκετά χρήματα για να στείλουν τα παιδιά τους στο σχολείο, και να τους δώσουν άλλες επιλογές.